Vrijdagmiddag, vroeg thuis uit werk en al twee keer geblankt deze week. Wat doe je dan? Juist je gaat vissen. Deze keer met een licht spinhengeltje, wat rubber en een net naar rivier de Angstel. 

Voordat er gevist werd maakte ik een rondje langs de rivier. De Angstel verbindt het Amsterdam Rijnkanaal bij Breukelen met o.a. het Abcouder meer. Een kilometer of 5 heb ik in de motregen langs de rivier gewandeld op zoek naar mooie stekken waar ik volgend jaar in het voorjaar karpers wil vangen. Wat leuke plekken zijn op mijn interne harde schijf opgeslagen. 

de Angstel

Een brug over de Angstel werd uiteindelijk het toneel waar ik mijn kunstaas door het water liet huppelen. Al snel had ik succes. Eerst schoot er nog een baarsje los, maar daarna haakte ik er één die bleef hangen. Bij het binnendraaien dacht ik nog even dat ik een flinke snoekbaars gehaakt had. Ik voelde niet veel weerstand maar zag een grote gestreepte vis dichterbij komen. Onder de kant bleek echter dat maar liefst drie flinke baarzen, waarvan de kleinste twee minstens dertig centimeter waren, het gehaakte visje achtervolgden. De grootste moet zeker 40 centimeter geweest zijn. Wat zou ik die graag vangen! Het kleinste visje hing aan de shad. Het beestje mocht even poseren.

Het kleinste baarsje

Diverse pogingen deed ik nog om zo’n grote baars te verleiden. Helaas leken ze verdwenen. Ik gaf het bijna op toen ik bij een worp erg ver onder de brug ineens flink weerstand voelde. Even dacht ik dat ik vastzat en toen voelde ik leven aan de andere kant van de lijn. Na een korte tijd kon ik de vis waarnemen, een flinke snoek hing aan de haak. Na wat acrobatiek voor mijn neus kon ik deze vis landen. 80 centimeter maar liefst was deze rover. Het enkele haakje zat wederom mooi in het scharnier. Ik vind dit zo veel fijner onthaken dan met de grote dreggen die meestal onder pluggen hangen. Even met de tang het haakje pakken en de vis is vrij. Hij hoeft niet eens het water uit daarvoor.

op de dropshot, 80 cm snoek

Omdat ter plekke geen mooi grasveldje was heb ik een foto gemaakt in het net en de vis meteen weer laten zwemmen. Tot nog toe was de score identiek aan vorige week, een déjà vu dus. Gelukkig haakte ik een stukje verder nog een mooie baars en dus overtrof ik de score van vorige week. Ik maak progressie!. Toen ik kort daarna mijn onderlijn kwijtraakte aan een hardnekkige waterlelie besloot ik huiswaarts te keren.

De laatste, dol op rubber

In ieder geval heb ik weer eens een vis gevangen. Ik kan er weer even tegenaan.

gegroet!