Goedemorgen zeer gewaardeerde bezoekers, vandaag plaats ik verslag 2 van Project X online. Doel van dit project is 10 keer vissen op minimaal 5 verschillende stekken aan het IJmeer en minimaal 20 karpers te vangen. Vorige week ging Project X super van start met maar liefst vier karpers. Afgelopen vrijdag was de tweede vispoging. Daar ging uiteraard voeren aan vooraf en laat ik daar beginnen.

Ik had een heel mooi stekje op het oog, een ondiepe doorgang tussen twee baaien. Aan de ene kant van de doorgang zag ik onlangs een karper springen. aan de andere kant worden ze ook gevangen, dus die doorgang moest wel een trekroute zijn. Voeren kostte nogal wat tijd, autorijden, een paar kilometer lopen, het water in, nog een paar honderd meter waden, en dan voeren, maar dat had ik er wel voor over.

Helaas vond ik na een paar dagen voeren mijn boilies de volgende dag nog terug. Ook toen ik de hoeveelheid halveerde vond ik ze na een dag nog op de bodem van de doorgang. Plan mislukt dus. Hier komen duidelijk niet vaak karpers.

Uiteindelijk besloot ik woensdagavond dan ook maar een kilo boilies op stek drie te voeren. Deze stek is bij IJburg bij het instroomkanaal van de elektriciteitscentrale.  Hier wordt koelwater ingenomen uit het IJmeer. Er staat dus stroming en het water is altijd in beweging. Hier moet wel vis op afkomen. In het verleden heb ik hier ook wel karpers gevangen.

Woensdag ging er dus een kilo boilies in. Toen ik dit op donderdag wou herhalen lag er een boot op mijn stek. Ik zag geen hengels maar heb toch maar niet gevoerd. Dat mijn auto op een afgelegen parkeerplaats stond waar duidelijk wel eens een autoruit sneuvelde speelde ook een rol. Ik wou snel weer weg.

Op vrijdag had ik al vrij genomen om te gaan vissen. Mijn vertrouwen was niet bijzonder hoog, maar het was lekker weer. Ik besloot dus gewoon te gaan. Voor het eerst ging ik vissen met het opblaasbootje. Ik wou wel weten hoe dit zou bevallen. Met het bootje kon ik de stek goed bereiken, kon ik de bodem aftasten met de prodding stick, en kon ik mijn aas uitvaren naar de overkant en dit zo perfect positioneren. De auto kon ik nu op IJburg parkeren, een stuk fijnere plek dan waar deze een dag eerder stond.

Na een minuut of 10 roeien was ik ter plekke. Mijn ene hengel positioneerde ik dus tegen de overkant op zo’n 60 meter afstand, de andere strak onder de eigen kant. Vanwege de stroming lag mijn lijn naar de overkant in een grote bocht. Dit was natuurlijk verre van ideaal maar om de lijn strakker te kunnen trekken en directer te kunnen vissen had ik zwaarder lood nodig dan 80 gram en dat had ik niet bij me.

Mijn Shimano baitrunners heb ik de afgelopen week vervangen door Daiwa Windcast Z5000 LD molens. Deze Daiwa’s hebben een veel soepelere slip en een veel hogere inhaalsnelheid. Enige nadeel is dat ze een zogenaamd Quick Drag systeem hebben. Met een draai aan de slipknop kun je de slip helemaal open zetten zodat een karper bij een aanbeet lijn kan nemen. Aanslaan doe je dan met de hand op de spoel en dan moet je daarna de slip bijstellen zodat je de vis kunt drillen. Nogal wat omslachtiger dan met baitrunners. 

Zonder dat ik veel vertrouwen had in een aanbeet kwam deze toch. En veel sneller dan verwacht. Ik zat misschien een half uurtje toen de hengel die tegen de overkant gepositioneerd lag er vandoor ging. Het was duidelijk karper, de waker knalde omhoog, de slip gierde het uit en de top van de hengel sprong in een curve. Het aanslaan ging prima, de lijn kwam vlot omhoog, ik draaide de slip vaster en samen met de vis trok ik de bocht uit de lijn. Net toen ik direct contact zou krijgen voelde ik de vis met zijn kop schudden en was deze los.

Toen ik de lijn binnen gedraaid had zag ik dat het puntje van de haak krom was. Het onderlijntje was nieuw, ik heb geen idee hoe dit nou weer komt. Maar goed, ik vis weerhaakloos, op flinke afstand, met een bocht in de lijn en blijkbaar met een kromme haakpunt. Niet raar dat er eens een vis losschiet.

Terwijl ik bezig was de onderlijn te vervangen kreeg ik een aanbeet op de andere hengel. Een mooie winde had zich aan de Spicy Seven boilie vergrepen. Ik heb het meetlint niet gebruikt, een halve meter haalde de vis zeker wel.

Even later had ik beide hengels weer in liggen.

Mike kwam even buurten, hij wist waar ik zat en had een kadootje meegenomen. Voor mijn boilies gebruikte ik steeds maisolie. Ik had dit aan Mike verteld en ook dat ik eigenlijk visolie zocht maar dat ik nog geen winkel had gevonden die dit verkocht. Mike heeft zo zijn connecties en had speciaal voor mij 2 flessen visolie op de kop getikt. De Spicy Seven krijgt binnenkort zijn volgende update.

Na een uurtje vertrok Mike weer en ik had het rijk weer alleen. Toen, plotseling, weer een aanbeet vanaf de overkant. Dit keer hield ik nog meer spanning op de lijn. De karper bood dapper weerstand en ik vermoedde een 20-plusser, maar uiteindelijk onder de kant zag ik dat de vis dat toch lang niet haalde. De vechtjas wist echter niet van opgeven. Het duurde zeker wel vijf minuten voordat ik de vis kon scheppen. Een typische IJsselmeerschubkarper van 74 centimeter. Ik heb de vis niet gewogen, of deze nou 12, 14 of 15 pond woog maakte me niet zoveel uit. 

Op de mat maakte ik een fotootje en toen mocht het beestje weer zwemmen.

Twee uurtjes lang gebeurde er weinig. Een ijsvogeltje gebruikte in de verte de betonnen rand waar ik op zat als duikplank en ving wat meer dan ik. Op IJburg was de school blijkbaar uitgekomen en begonnen kinderen te zwemmen, een fuut kwam even buurten en dat was het wel. Ik smeerde voor de zoveelste keer factor 30 op mijn gezicht en armen en toen ineens toch nog een aanbeet. Ondanks de matige voorbereiding de derde karper aanbeet op mijn boilie.

Ik legde de hand op de spoel en haalde de hengel omhoog. Snel draaide ik de slip een halve slag dichter en ging in de hengel hangen. Ik voelde een zware weerstand. Terwijl de lijn omhoog kwam en de bocht verdween boog de hengel steeds verder. Het duurde te lang tot ik het doorhad. Ik probeerde nog de slip losser te zetten maar het was te laat. De halve slag aan de Quick Drag slipknop had de slip potdicht gedraaid. Achteraf denk je dan “had ik maar….”. 

U begrijpt het al; de lijn begaf het. Ik weet niet of de lijn is beschadigd op de bodem, of de vis een obstakel onder water bereikt heeft, of de knoop niet goed was gelegd, of dat we gewoon de lijn te zwaar belast hebben, maar ik baalde als een stekker. En doe dat nog steeds. Onderlijn, lood en een meter leader weg. En misschien nog wel een stuk Fluorocarbon lijn erbij. Ik hoop zo dat de vis het spul snel weer kwijt is geraakt. 

Boos op mezelf ruimde ik mijn spul op. De stek is prima, mijn boilies super, maar vissen op deze afstand en met deze stroming is gewoon niet verstandig. Misschien met zwaarder lood en een strakkere lijn, of anders vanaf een andere positie. Ik moet weer naar de tekentafel voor als ik hier weer ga vissen. En ik moet ervaring opdoen met die nieuwe molens.

De volgende vispoging binnen Project X zal op stek vier zijn. Dit zal pas over anderhalve week plaatsvinden zoals het er nu uit ziet. Tussendoor wordt er vast nog wel eens gevist. Als er iets te vertellen valt doe ik dat natuurlijk. Tot zover voor nu. 

Ik spreek u later weer, tot dan!