Hoi! Het derde en laatste vakantieverslag stel ik even uit, de actualiteit roept. Het visavontuur van gisteravond krijgt even voorrang. De vaste bezoekers van deze website kennen inmiddels mijn voorliefde voor spiegelkarpers, maar na gisteravond moet ik dit toch een klein beetje nuanceren. Er zwemmen in ons water nu eenmaal bijzondere vissen rond, niet alleen spiegels maar ook heel speciale schubkarpers en ik had de eer hier kortstondig kennis mee te maken. Lees verder voor het verslag over een paar heel bijzondere schubkarpers.

Na een rustige vakantieperiode begint nu het harde werken weer. ‘s Ochtends om kwart over 6 gaat dagelijks de wekker en dus is er ‘s avonds slechts beperkt tijd om te vissen. Om de kans op een vangst zo groot mogelijk te maken besloot ik er daarom voor te zorgen dat op mijn stek gedurende 36 uur continue voer aanwezig was. Zo probeerde ik alle passerende karpers te binden en te zorgen dat deze met rammelend buikje op mijn voerstek klaar lagen op het moment dat ik zou gaan vissen. Dinsdagochtend, dinsdagavond en woensdagochtend strooide ik daarom over een strook van zo’n 100 meter en heel verspreid drie keer een ruime kilo RB15 boilies. Woensdag zou er vervolgens gevist worden van 8 uur tot 11 uur in de avond.

Na werktijd en een uurtje forenzen moest er eerst nog even gekookt worden (pasta met kip en perziken in roomsaus, een aanrader). Meteen daarna vertrok ik naar de waterkant. De hengels moesten wederom omgebouwd worden naar het verticale boltrig systeem en nieuwe onderlijntjes werden bevestigd. Zo kwam het dat om kwart over 8 de beide hengels op de rodpod lagen en het wachten op de eerste aanbeet kon beginnen.

Ik heb een ijzersterk vertrouwen in deze aanpak op deze stek. Ik weet dat er regelmatig karpers komen en mijn RB15 is super attractief. Als de vissen maar rond blijven hangen ben ik er zeker van dat ze mijn boilie zullen gaan eten. Dat er nu en dan een brasem tussendoor komt neem ik voor lief.

Binnen een kwartier na het inwerpen kwam de aankondiging van de eerste aanbeet al. Een enkel piepje op mijn rechter hengel maakte duidelijk dat een grote vis de verticale lijn in beweging bracht. Even later nog een piepje en wat rukjes aan de lijn. En toen, toch nog plotseling, volgde de kneiterharde aanbeet. Een felle karper knalde ervandoor richting wat palen in het water. Gelukkig had ik dit keer zowel mijn lijn als onderlijn goed gecontroleerd op beschadigingen en dus durfde ik flink druk te zetten. De vis kwam niet in de buurt van de obstakels. Een paar meter lijn won ik terug en al snel kwam de vis omhoog. Een typische IJsselmeerschubkarper zette het gevecht aan het oppervlak voort. Na wat schermutselingen die een paar minuten duurden kon ik de vis boven het net trekken. Binnen!

Om het uit het water halen van de vis te vergemakkelijken knip ik tegenwoordig de lijn vlak boven de leader door als de vis in het net zit. Mijn hengel kan ik dan wegleggen. Meestal vind ik later, als de vis op de mat ligt, mijn leader met rig terug onder in het net. Het haakje zonder weerhaak heeft de vis dan zelf al uit de lip gewurmd in de tijd dat ik bezig ben de mat, het meetlint en de camera klaar te leggen.

IJsselmeerschubkarper 74 cm

Het meetlint bevestigde mijn vermoedden, 74 centimeter lang was de vis. Het gewicht schat ik op zo’n 7 kilo. Typische maten weer voor dit soort vissen. Het zal u inmiddels bekend voorkomen.

Verheugd door dit snelle succes knoopte ik de lijn weer aan de leader. De haak was nog vlijmscherp en de boilie hing er nog aan. Snel ging het zaakje weer te water. Een paar handen verkruimelde boilies erachteraan. Op naar de volgende!

Nog geen 20 minuten later was het wederom dezelfde hengel die krom spatte. Dit keer zonder waarschuwing. De vis hanteerde echter een heel andere vechtstijl. Deze karper knalde er niet vandoor maar probeerde met korte rukken te ontsnappen. Steeds weer bonkte de vis de diepte in. Harde rukken zorgden dat de hengel tot in het handvat boog. Zelfs toen ik de slip uit voorzorg iets lichter zette trok de vis nog nauwelijks lijn van de molen. Het duurde echter een stuk langer voordat deze karper zich aan het oppervlak liet zien. Pas na een minuut of 5 kreeg ik een beeld van wat er aan de haak zat. Een grote schubkarper was tegen me aan het knokken. De oneerlijke strijd werd echter in mijn voordeel beslist. Het materiaal heeft te veel reserves.

Eenmaal op de kant verbaasde ik me over de lengte en het volume van deze vis. Een massieve schubkarper was heel even de mijne. Ik had graag even met deze karper geposeerd maar omdat de batterij van mijn camera na een week Frankrijk vrijwel leeg was, heb ik me beperkt tot een paar plaatjes op de mat. In het donker en op de mat komt het formaat van deze vis helaas niet volledig tot zijn recht. Qua gewicht komt deze vis echter in de top vijf van zwaarste vissen sinds ik dit blog bijhoud. 

Open-water schubkarper, 88 cm en 13,2 kg

Met twee vissen van het open water binnen drie kwartier was ik natuurlijk helemaal in de wolken. Dat de hoofdprijs toen nog moest komen wist ik nog niet.

Rond half 10 was het de linker hengel waar duidelijk een grote vis bij in de buurt zat. Gedurende zeker 10 minuten zag ik regelmatig beweging in de lijn. Nu en dan piepte ook de beetverklikker. Zoveel had ik nu ook weer niet gevoerd. Toen tegen 10 uur ik al een tijdje geen beweging meer had gezien controleerde ik toch maar even het aas. Dit om uit te sluiten dat een kreeft mijn hair leeg gepeuzeld had. De boilie zat er echter nog gewoon aan. Ik wierp opnieuw in en voerde nog een handje kruim bij. 

Nog geen tien minuten later was het raak. Voor de derde keer deze avond knalde een hengel krom in de steunen en moest ik in actie komen. Deze vis had weer een heel andere techniek van vechten. Hoog in het water bleef de vis zich rustig verzetten. Geen agressieve sprints maar rustig naar rechts, tegen de lijn van mijn andere hengel, en weer terug. De slip heeft tijdens de dril nooit getikt, maar de hengel stond voortdurend in een flinke curve. De bleke schim in het water deed me hopen op een spiegelkarper maar wat dichter bij de kant zag ik dat het toch om een schub ging. Wel 1 met een stompe kop en een rare kleur.

Na een paar bloedstollende minuten, de angst voor een losschieter blijft altijd, kon ik ook deze vis in het net krijgen. Opnieuw volgde het ritueel van lijn doorknippen, spullen organiseren en het fotograferen, meten en wegen.

In het donker had ik nog niet eens meteen door hoe mooi deze vis was. De lengte (85 cm) en het gewicht (11,2 kg) waren natuurlijk wel meteen duidelijk. Pas toen ik de foto’s ging maken en moest bijlichten zag ik het prachtige schubbenpatroon en de mooie oranje-achtige kleur. Bekijk de foto maar en geniet met me mee…

Oranje schubkarper, 85 cm en 11,2 kg

Is het geen plaatje? Een paar maanden geleden ving ik misschien wel mijn mooiste spiegelkarper ooit. Ik kan nu oprecht zeggen dat dit mijn mooiste schubkarper ooit is. Wat een geluksvogel ben ik toch. 

Voor de statistieken moet ik vermelden dat ik nog een brasem ving en dat ik om kwart voor 11 de hengels binnen draaide. De buit was toen al ruimschoots binnen.

Over deze bijzonder vangst heb ik even contact met Joris Weitjens gehad. Hij vertelde me dat volgens verhalen er in de jaren 50 in de buurt van Harderwijk uitzettingen zijn gedaan van goudkarpers. Misschien wel 1000 van die vissen zijn toen losgelaten. Wellicht is deze vis een afstammeling van die uitzetting en is de oranje kleur van generatie op generatie doorgegeven. Er worden op het IJmeer wel vaker karpers gevangen met een oranje zweem, maar de door mij gevangen vis heeft dat wel heel extreem.

Op dit moment zijn de voorbereidingen voor een poging op de Vecht in volle gang. Komend weekend zal ik daar verder gaan met Project xxx. Want ondanks de mooie vissen is die gewenste 30-ponder nog steeds niet op de kant gekomen. Daarover later meer. En natuurlijk heeft u nog een vakantie verslag van me te goed. Genoeg redenen dus om terug te blijven komen op dit blog. Tot later!

Vorige bericht       Volgende bericht