Hoi websitevrienden! Welkom bij alweer mijn vijfhonderdste visblog. Omdat deze mijlpaal niet voorbij mocht gaan zonder karpers moest ik de afgelopen week even wat visverslagjes opsparen. Toen gisteravond de gewenste karpers op de kant kwamen werd het tijd een update te schrijven. Ga er maar lekker voor zitten want er is weer het een en ander te vertellen!
Visverslag één
Als introductie voor mijn eerste verslagje moet ik beginnen met mijn plannen voor de herfst. Grote vissen wil ik, hoe groter hoe beter. Qua aantallen ben ik al bezig met één van mijn betere jaren, maar er mag van mij best nog wel een klapper bij. En om die vis te vangen heb ik mijn vriezer volgestouwd met grote boilies en ben ik begonnen mijn najaars- ‘grote vissen stek’ voor te bereiden.
Van links naar rechts de ‘standaard’ 20 mm boilie en mijn 27 en 30 mm boilies.
Vanuit de kano strooi ik al weer een week om de dag een gepaste hoeveelheid grote 27 en 30 mm boilies op een plek waar ik grote vissen verwacht. En als je dan toch het water op gaat met de kano, dan kunnen er ook best wat spinhengeltjes en kleine plugjes mee. Aldus geschiedde. In een uurtje lukte het me een serie mooie baarzen plus een klein snoekje te verschalken. Foto’s van de mooiste vissen laat ik hier zien.
Visverslag twee
In mijn stekhopverslag van vorige week beschreef ik hoe ik op stek drie een mooie spiegelkarper ving en het gevoel had dat er meer te halen was. En dus bleef ik daar voeren. Omdat mijn tijgernoten op waren voerde ik nu behalve met boilies ook met mais. Afgelopen woensdagavond zou ik vervolgens nog eens proberen een karper van deze stek te vangen. ‘s Avonds, nadat de kinderen naar bed waren gebracht, ging ik vissen. In plaats van de korte glashengeltjes had ik nu mijn langste hengels mee: een CJW heavy penhengel van 4,25 meter lang en mijn zelf gerestaureerde Fair Play Winston Special Heavy van ongeveer vier meter. Als er weer een karper zou proberen zich om het hoekje achter het riet te verstoppen kon ik met deze wapens in ieder geval contact houden.
Daar liggen ze, mijn paradepaardjes!
Aan de ene hengel viste ik met een boilie, aan de andere deed ik een drietal maiskorrels op de hair. Ik gaf ik de stek twee uurtjes. Al snel was duidelijk dat dit niks werd. Onophoudelijk had ik last van lijnzwemmers en brasems. Op de Vecht is karpervissen met mais gewoon geen goed idee. Ook toen ik de mais verving door een boilie bleven de brasems interesse houden. Een aanbeet waarbij de baitrunner zelfs lijn afgaf bleek een spookaanbeet, er was geen weerstand toen ik de hengel pakte.
Na twee uurtjes besloot ik op te ruimen. Bij vertrek voerde ik de overgebleven boilies en mais. Ik had een plannetje bedacht om toch die overgebleven karper(s) van deze stek te vangen…
Verslag drie
Mijn nieuwe plannetje was heel simpel: ook op deze stek ging ik grote boilies voeren. Zo zou ik die vermaledijde brasems wel uitschakelen. Om het plannetje iets meer body te geven besloot ik ook twee andere stekken erbij te betrekken. Stek één van vorige week en de ‘Hiawatha-stek’. Zo had ik twee stekken op de Vecht en één op het IJmeer die ik met grote boilies zou aanvoeren en op een avondje zou bevissen. Weer stekhoppen dus. Op advies van ‘Harm’, een bekende in het karperviswereldje, krikte ik mijn voerfrequentie op. Zowel ‘s ochtends als ‘s avonds fietste ik een ronde en voerde ik op alle drie de stekken een paar handen grote boilies. Zo is er altijd iets te halen, maar voer je nooit zoveel dat vissen zich verzadigen. De grote boilies zouden ook de brasemaandacht grotendeel moeten elimineren, alleen karpers horen nu over te blijven.
Gisteravond vervolgens was het tijd om te kijken of deze aanpak werkte. Rond half acht ‘s avonds startte ik op stek één. In plaats van de erg lange hengels was ik nu teruggegaan naar de standaard 12-voeters. Dat fietst net wat gemakkelijker.
Een aantal keren kreeg ik een signaal op de wakers, er zwom grote vis, maar aanbeten bleven nog uit. Het vierde en tegelijkertijd laatste kwartier was net aangebroken toen ik ineens een hoog fluitend geluid hoorde. Helaas niet van mijn beetverklikkers… Aan de overkant van de Vecht waren twee jongens begonnen met vuurwerk afsteken. Vuurpijlen gingen met veel gefluit de lucht in en de harde knallen die boven de Vecht klonken betekenden het einde van mijn poging op deze stek. Mijn vertrouwen was meteen weg. Soms moet je je verlies nemen! Op naar de ‘Hiawatha-stek’.
De ‘Hiawatha-stek’
De ‘Hiawatha-stek’ levert vaak vis op maar heeft als nadeel dat je altijd aanspraak hebt. Zo ook nu. De eerste persoon, een lokale hondenbezitter die me ondertussen kent, bleef even hangen en was nog maar net weg toen de volgende, een mij onbekende snoekbaarsvisser met wat karperviservaring in de polder me vroeg of hier in dat diepe water wel karper zat. Blijkbaar wist ik mijn stijgende irritatie goed te verbloemen, of de man negeerde het, in ieder geval bleef hij tegen me praten over zijn visserij en dus kon ik pas na een minuut of 20 mijn hengels inleggen.
Op een 20 mm boilie ving ik al snel een winde en op een 27 mm boilie een lap van een brasem. Maar toen ineens was daar de aanbeet waar ik op hoopte. Feitelijk zat mijn uur op deze stek er al op, maar door de vertraging had ik besloten iets langer te blijven en dat betaalde zich uit. Een keiharde run kon ik met moeite pareren en met het zweet op mijn voorhoofd was ik uiteindelijk opgelucht toen ik de vis in het net had. Dit was een mooie!
In het donker mocht de vis op de mat op de foto. Vijfentachtig centimeter en 9,4 kilogram zwaar was de vis. Ik had hem eigenlijk nog wat zwaarder geschat. De goedgevulde buik doet vermoeden dat deze de afgelopen dagen heeft gesmuld van mijn boilies. Normaal zien ze er vlak voor de paai zo uit!
Meteen na terugzetten ruimde ik mijn spullen op. Op naar stek drie!
Rond half 11 ‘s avonds lagen beide hengels in. Aan allebei de hengels hing een 27 mm boilie. Uiterlijk half twaalf wilde ik stoppen, tenslotte moest er de volgende dag weer gewerkt worden en stond de werkagenda vol met afspraken. Gelukkig was toen de buit al ruimschoots binnen. Tegen 11 uur kwam de aanbeet. De grote karper hield zich relatief rustig en dat verbaast me achteraf niks. Met een volle buik mogen wij ook niet zwemmen. Opnieuw was het een schubkarper van 85 centimeter, maar als de vorige vis al corpulent was was deze vis gewoon moddervet. Kijk en oordeel zelf!
11,4 kg schubkarper van de Vecht.
Deze karper zat bomvol met mijn voer! Op de mat liet de vis ook een niet mis te verstane boodschap voor me achter. De gele smurrie en witte stukjes eierdop maken overduidelijk waar deze karper de afgelopen dagen gedineerd heeft!
Met meer dan twintig kilo schubkarper verdeeld over twee vissen en gevangen in nog geen drie uurtjes netto vistijd ben ik meer dan tevreden. Ik zal de komende dagen stek drie van voer blijven voorzien, wie weet kan ik er dan nog wat meer mooie vissen wegplukken. En komende week zal ik ook een avond op de grote vissen stek doorbrengen. Genoeg mooie vooruitzichten dus! Er komt vast meer moois langs. Ik zie u weer bij het volgende visverslag, tot dan!