Kies een strategische plek op de Vecht. Voer daar dagelijks een paar handen grote boilies, hou dat een paar weken vol en vang dan een grote karper. Zo was het plan tenminste. Wie mijn blog de afgelopen weken gevolgd heeft weet dat dat dus niet werkte. Een keer of 6 vissen leverde maar 1 vis op. Vijf keer zat ik voor niets ondanks vele kilo’s voer die gedurende enkele weken te water waren gegaan.

Afgelopen zondag besloot ik het anders aan te pakken. Ik haalde een paar bakken gekookt duivenvoer uit de vriezer en ook een pond boilies mocht vast gaan ontdooien. Maandag voegde ik aan het ontdooide spul een lading halibut pellets toe en zo had ik ineens bijna twee kilo voer.

Dezelfde strategische plek werd ermee gebombardeerd. En dat vier dagen lang. Dit keer kort en intensief voeren dus. De laatste dag liet ik de halibut pellets weg en voegde ik wat meer boilies toe. Daar wil ik ze tenslotte mee vangen. 

Halibut Pellets

Halibut pellets zijn geperste brokken waarin onder andere veel vismeel verwerkt zit. Het eiwitpercentage ligt rond de 40%. Dit soort pellets wordt ook gebruikt om karpers op te kweken. De uitgezette spiegelkarpers herkennen dit voer hopelijk. De prijs ligt ruim onder de 2 euro per kilo en dus is dit in verhouding met boilies redelijk goedkoop. Ideaal om mee te voeren. In het water vallen de pellets langzaam uit elkaar en geven zo attractieve stoffen af

Goed, vier dagen was er dus gevoerd op de Vecht. De laatste dag met wat meer boilies en zonder de pellets. Voor vrijdagavond stond het vissen op de agenda.

Het vissen

Na het snoekvissen waarover ik gisteren al schreef was ik rond half 10 ter plekke. Het miezerde een beetje dus eerst moest de grote paraplu opgezet worden voordat ik aan de hengels toe kwam. De haakjes werden nog even gecontroleerd, een klein stukje beschadigde lijn verwijderd en een verse boilie aan de rig gebonden. Zo kwam het dat even voor 10 uur de beide hengels inlagen. Een paar handen hele en gebroken boilies gingen rond het aas en het wachten kon beginnen.

Het duurde niet lang. Na ongeveer 25 minuten kwam de verlossende aanbeet. Aanvankelijk dacht ik met een schubkarpertje te maken te hebben maar het gebrek aan gewicht viel op. Een razendsnelle vis schoot heen en weer maar kon geen massa in de strijd gooien. Toen ik de vis wat dichterbij had zag ik het al. Een ranke lange zeelt had de boilie gegrepen. Mijn eerste zeelt van de Vecht. Op de kant bleek de vis 55 centimeter lang te zijn. Erg groot voor een zeelt en een nieuw zeelt-lengterecord voor mij. Een fotootje later mocht de vis weer zwemmen.

Mijn voeren had blijkbaar effect gehad, binnen een uur zo’n speciale vis, dan heeft het voertapijt gewerkt. Nu nog een karper. 

Een half uur later, het was ondertussen donker, kwam aanbeet twee. De baitrunner gaf zelfs lijn af dus dit moest wel karper zijn. Tot mijn verbazing was dat niet zo. Een enorme lap brasem had de turbo er op gezet maar ik kon, toen ik de hengel eenmaal in mijn handen had, de vis toch erg eenvoudig binnenhalen. Ik heb de vis niet gemeten maar deze ging zeker wel flink richting de 60 centimeter.

Na deze twee aanbeten bleef het een flinke periode stil. Nu begon de twijfel toch wel wat toe te slaan. Als dit soort vissen mee-eten blijft er misschien wel te weinig over voor de karpers. 

De eerste karper van de Vecht

En toen, het was kwart over 12, knalde de waker omhoog en gierde de baitrunner het uit. Ook toen ik de hengel gepakt had en de gevechtsslip ingeschakeld had bleef deze lijn afgeven. En dat terwijl ik de slip erg zwaar had afgesteld. Ik was blij dat ik mijn lange stevige hengels mee had want dit geweld moest gepast gepareerd worden.

Zeker 10 minuten bleef een loeisterke vis weerstand bieden. Steeds weer ging deze er vandoor. Gelukkig wel steeds minder ver en overtuigend. Ik was de strijd aan het winnen. In het donker had ik geen idee wat ik er aan had, maar dit was zeker karper. Toen ik uiteindelijk de vis in het net had was ik enorm opgelucht. Geen losschieters of ander gedoe, gewoon weer een vis clean gevangen. In het schijnsel van mijn zaklamp zag ik een joekel van een spiegelkarper in het net. 

Eenmaal op de mat lukte het me niet om de juiste instellingen van de camera te vinden. Terwijl ik met de ene hand de vis verlichtte probeerde ik met de andere een foto te maken. Onhandig en geen doen. Ik kreeg de vis er niet goed op, deze was te groot. Helaas geen prachtige foto’s dus. Wel plaatjes van gedeelten van de vis. Met een beetje fantasie plakt u de kop er maar in gedachten aan. 82 centimeter en 29 pond was deze karper. Mijn season-best van dit jaar.

Ik was helemaal hoteldebotel na deze vangst, dat begrijpt u vast. Toen ik mijn vriendin op de hoogte bracht kreeg ik er van langs dat ik niet even gebeld had. Ze was graag een foto komen maken. Ik beloofde dat een volgende keer te doen.

Rond kwart voor 1 ‘s nachts, ik had nog een kwartiertje, lagen de beide hengels weer in. Hoewel de buit al binnen was wou ik mijn vistijd gewoon volmaken.

De tweede karper van de Vecht

Het was nog geen 5 minuten later dat ik voor de vierde keer deze avond een aanbeet kreeg op mijn rechter hengel. Ik wist meteen dat dit weer karper was. De hengel die in de steunen krom getrokken werd sprak boekdelen. Dit keer volgde gelukkig een gewone dril. De moeilijkheidsgraad werd in ieder geval niet verhoogd door een woeste karper. Deze hield zich gelukkig redelijk gedeisd. Mijn eigen onhandigheid zorgde wel voor wat strubbelingen. Ik was namelijk vergeten het schepnet na het wegen van de vorige vis weer in elkaar te zetten.

Terwijl ik met 1 hand de vis drilde lukte het me met de andere uiteindelijk om de armen van het net weer in het spreidblok te klemmen. Zonder al te veel problemen kon ik even later de vis scheppen. Na het scheppen liet ik de vis in het net in het water liggen. Toen ik even bijlichtte met mijn zaklamp zag ik dat ik een rijenkarper in het net had.

Na een telefoontje kwam een klein kwartiertje later mijn vriendin aangefietst. Door haar inzet kan ik u nu wel een complete vis tonen.

De vis had een flinke buik en woog net geen 25 pond. Op 12,4 kilo bleef de unster steken. De lengte was 81 cm. Na bestuderen van de foto’s kwam de vis me bekend voor. Joris Weitjens bevestigde mijn vermoeden. Ik ving deze vis vorig jaar ook al op de Vecht. 

Destijds woog de vis 12 kilo en was deze 79 cm. Hier een foto van mezelf met de karper toen ik deze ving in juli van 2017.

U begrijpt dat ik met twee vissen van samen bijna 54 pond super blij was. Mijn vriendin, de schat, had om het te vieren een koud biertje voor me meegenomen. Na het fototafereel ging zij weer naar huis. Ik ruimde mijn spullen op. Nadat de hengels en visspullen in de auto gelegd waren ben ik nog even blijven zitten. In het donker, in mijn eentje aan de Vecht. Genietend van de prachtige vangsten en het koude gerstenat. Tegen tweeën was ik weer thuis. De strategie heeft gewerkt en ik kan er weer even tegen!

Tot later!