Hoi! Na een paar jaar meedoen aan de SKP-terugmeldwedstrijd van de AHV vond ik dat ik wel eens mocht tonen dat ik van de afgelopen jaren iets geleerd heb. En dus maakte ik een plan, las wat oude verslagen door, maakte notities en ging er tegenaan! En niet zonder succes. Of ik in de prijzen val is nog niet zeker, maar ik maak zeker kans. Lees verder voor het hele verhaal!

Introductie van de wedstrijd

De Amsterdamse HengelsportVereniging AHV organiseert elk jaar in juni een terugmeldweekend waaraan jaarlijks zo’n 80 karpervissers mee doen. Hierbij zijn leuke prijzen te winnen. Als je tijdens dit weekend een door de AHV uitgezette spiegelkarper vangt levert deze drie punten op. Als je vist in Amsterdamse viswater en andere spiegelkarpers vangt leveren deze twee of één punt op, afhankelijk van of ze al dan niet gematcht kunnen worden aan een uitzetfoto. Hoe meer punten, hoe hoger je eindigt. En om te bewijzen dat je de vis inderdaad tijdens het weekend hebt gevangen moet er een item mee op de foto. Dat item wordt pas op het laatste moment bekend gemaakt. Dit weekend is het item een lepel.

De stek

De door mij gekozen stek is een water aan de rand van de stad Amsterdam. Zo’n vijftien jaar geleden viste ik hier al en hier meldde ik ook mijn eerste spiegelkarpers vandaan. Toen ik mijn blog startte in 2016 zei ik in één van mijn introductieblogs hierover: 

“Een stukje verder in het IJmeer heb ik regelmatig nabij IJburg gevist, dat was eigenlijk de leukste locatie”, en “Ik hoop nu ik in Weesp woon hier weer meer tijd in te gaan steken. Het IJmeer is toch een magisch water”.

Een voor mij bekende stek dus. Ook de afgelopen jaren viste ik hier nu en dan, bijvoorbeeld op karper tijdens zoals deze live-sessie in 2017, en op snoekbaars zoals hier in 2019. Het water staat in open verbinding met het IJmeer en de kans op schubkarpers is groot. Maar karpers komen hier graag en door groot te voeren hoop ik kleine schubjes uit te schakelen.

De voorbereiding

Dat was dus stap 1: voeren met groot aas. Mijn boilieleverancier had ik gevraagd hier rekening mee te houden. Hij maakte voor mij speciaal aas door een 24 mm deegworst door 27 mm walsen te draaien. Dit resulteert in dumbells, ietwat langwerpige boilies van 27 mm lang en 24 mm doorsnede. Op de foto hierboven zijn vooral 20 mm boilies te zien, daarmee voerde ik tijdens het vissen, maar rechtsonder zijn wat grotere langwerpige boilies zichtbaar, daarmee maakte ik mijn voerplek.

Aanpassing nummer twee was het vissen met een voorslag. Op deze plek heb ik in het verleden vissen verspeeld door de rommel op de bodem. De laatste 15 meters vislijn bestaat daarom nu uit 0,5 mm fluorocarbon. Wat dikker dan mijn gebruikelijke lijn en meer bestendig tegen beschadiging. Om de lijn verder te beschermen houd ik deze zoveel mogelijk van de bodem. Met relatief zwaar lood, de hengeltoppen omhoog en de lijn strak gedraaid tussen hengeltop en lood moet dit lukken. Dat is aanpassing nummer drie.

Om te zorgen dat vissen los kunnen komen bij eventuele lijnbreuk vis ik met een PB hit & run veiligheidssysteem. Hierbij kunnen vissen na lijnbreuk het lood losschudden en blijven alleen met een onderlijntje achter, ze slepen dan geen meters onbreekbare lijn achter zich aan dus. Wie dit systeem niet kent kan hier in het volgende filmpje meer informatie over vinden:

Verder vis ik natuurlijk met micro-weerhaak zodat een vis in geval van lijnbreuk met een beetje geluk deze ook vrij snel kwijt raakt. Een handvol nieuwe onderlijntjes bereid ik voor zodat ik snel kan wisselen mocht een haak beschadigd raken.

Omdat ik hier  flink wat water voor mijn neus heb, heb ik besloten met drie hengels te vissen, 1 richting overkant, 1 richting midden en 1 onder het eigen kantje. Daar komen ze tenslotte ook, zo is mij verteld. Een derde hengelvergunning wordt geregeld en ik ben klaar voor actie! 

Het vissen.

Drie avonden op rij voer ik tegen de schemering over de hele breedte van het water per keer zo’n 3 kilogram grote boilies. Met mijn voerpijp knal ik de boilies alle kanten op. Op vrijdagavond is het al redelijk laat als ik arriveer. Ik heb mijn lange glashengels mee. Deze hebben een enorme demping. Het aas van de eerste hengel vaar ik uit richting overkant. Met het voerbootje gaat dit eenvoudig. Op het moment dat ik het aas laat vallen zie ik een flinke kolk een paar meter links van de voerboot. Er is grote vis op de stek!

Even later, het is rond 19.45 uur, ligt het aas op de bodem, staat de lijn strak gespannen, is het voerbootje terug gevaren, en kan ik de tweede hengel uit het foedraal halen. Maar wat is dat? Een piep, een buigende hengeltop, dat is snel! Al binnen een paar minuten de eerste aanbeet!

Een zware vis probeert rustig van me weg te zwemmen, maar komt niet ver. De hengel buigt, de lijn komt uit het water, ik geef weinig toe en de vis besluit af te slaan en steekt over richting mijn oever. Daar is weinig gevaar te duchten, terwijl de vis oversteekt pomp ik hem iets dichterbij. Een overhangend bosschage op mijn oever bereikt de vis niet. De karper blijft diep, maar ik zie toch grote kolken aan het oppervlak. Ik weet al hoe ver het is. De rust, de kalmte, de macht. Dit is groot! Iets dichterbij laat de vis zich op een gegeven moment zien. Een prachtige hoge spiegelkarper zit aan mijn lijn. Ik heb mijn grootste schepnet mee, armen van 1.30 meter. Daar past ie wel in. Rustig dril ik de vis verder uit, hier is geen reden veel druk te zetten. Als ik na wat schermutselingen voor de kant met wat moeite het net omhoog trek glijdt er een spanning van mijn schouders. Wat een vis! En ook nog een spiegel!

Snel maak ik foto’s en meet en weeg de vis. Binnen vijf minuten een eerste vis en ook nog een dertigponder! De vis is 84 cm en bijna 16 kilogram!

Na retourneren moet ik even bijkomen en mijn plekje ordenen: de meetapparatuur terug in de tas, de remote control van de camera opbergen, het landingsnet terug bij de waterkant, de weegzak terug op de onthaakmat, de hengel waar ik de vis aan had uit het gras oppikken en de lijn bevrijden van kleefkruid. Dan de haak controleren. Die is nog perfect. Wel is het PB hit & run lood weg. Erg irritant, dat lood moet gefixeerd blijven op de lijn anders werkt het hele veiligheidssysteem niet. En het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat ik overal grote bonken lood op de bodem achterlaat. Ik besluit weer over te gaan op ouderwets inlinelood, iets minder visveilig maar ik heb geen keus. Wel gebruik ik lood met een los insert, zodat bij lijnbreuk in ieder geval het lood van de insert kan schuiven. Morgen maar wat secondelijm mee om dat hit n run lood te fixeren!

Na ombouwen snel een nieuwe boilie er aan en opnieuw uitvaren. Ondertussen zie ik een vis springen op mijn stek en even later ook nog één een stuk naar rechts. Ze zitten overal! Gelukkig krijg ik dit keer niet meteen beet en lukt het ook de tweede hengel uit te varen. Deze komt iets voorbij het midden te liggen. De bodem is hier vrij vlak en erg hard dus met wat gebroken boilies eromheen vinden ze het wel.

En dan! Opnieuw een aanbeet op de verste hengel. Deze vis probeert hetzelfde trucje, schiet van me af, steekt ook over, en gaat richting struikjes, maar ook deze haalt het niet. Deze vis is duidelijk lichter, is ook schichtiger in zijn bewegingen. Al snel zie ik dat het een schubkarper is, maar wel een lange. Na het nodige drilwerk zit ook deze in het net. Ruim 80 cm lang maar geen massa. Het leeggelopen buikje doet vermoeden dat de vis niet al te lang geleden gepaaid heeft.

Na de vangst van deze tweede vis blijft het even stil. Eindelijk lukt het me ook de derde hengel in te leggen. Met drie ijzers in het vuur is het een kwestie van tijd voordat de volgende karper zich meldt. Regelmatig zie ik vissen springen dus ik twijfel niet over meer aanbeten. 

Het volgende halve uur wordt weer hectisch. Ik weet nog twee schubkarpers en twee windes te vangen. De ene schubkarper komt van de overkant, de andere van de hengel in het midden. Aan de hengel onder de eigen kant vang ik de twee windes. Wie zegt dat vissen ontspannend is slaat de plank volledig mis! Het is keihard werken! 

In het volgende halve uur vang ik nog 1 schubkarper en verspeel er één. Dat laatste kwam doordat de vis niet van me af zwom, wat gebruikelijk is als je de lijn strak op het lood vist, maar naar me toe kwam. De ruimte die hij zo pakte was genoeg om er voor te zorgen dat de lijn ergens een mossel geraakt heeft. Het fluorocarbon was meteen aan flarden. De vierde schubkarper en vijfde karper van de avond was de kleinste van de serie, ik heb hem niet gemeten, maar deze haalde de 80 cm zeker niet.

Rond half 11 ‘s avonds begint de muggenterreur. Ineens word ik gezien als populaire bloeddonor en dat bevalt me voor geen meter! Hoewel ik redelijk immuun ben voor de beestjes wil ik het er niet op wagen. Ik besluit de pijp aan Maarten te geven en mijn spullen op te ruimen. Eigenlijk had ik nog wat langer willen wachten. Een paar snoekbaarsvissers die een kleine honderd meter verderop op de betonnen rand zitten te vissen hoeven niet te zien dat ik voer, maar ik heb geen keus. Zij maken nog geen aanstalten te vertrekken. Nog eens gebruik ik het werppijpje om rijkelijk voer te strooien. Een aantal kilo’s boilies gaat alle kanten op. Morgen wil ik nog eens kijken of er meer vissen voor me te halen zijn! Met vijf gevangen karpers waaronder een spiegel van boven de 30 pond ben ik meer dan tevreden.

Nu nog dat loodsysteem aanpassen en ik ben er klaar voor om morgen op dag twee van het AHV SKP-weekend nog eens te vlammen! 

Tot later!

vorige bericht    volgende bericht