Hoi! Momenteel ben ik druk aan het voorbereiden voor de SKP wedstrijd van eind september. Als het goed is zit na komend weekend mijn vriezer vol met RB15 boilies. Ik heb een boiliebedrijf opdracht gegeven voor mij de boilies te draaien. Door daar ook de meeste ingrediënten te bestellen ben ik een stuk goedkoper uit dan wanneer ik alleen het draaien zou uitbesteden. Drie ingrediënten moet ik zelf aanleveren. Dat is afgelopen week gedaan. Hopelijk worden de bollen snel gedraaid, dan kan de focus daarna volledig op het SKP weekend. Maar eerst is er nog een keer gevist. En niet zonder resultaat. Vandaag wederom een memorabel visverslag van een avondje karpervissen aan het IJmeer.
Het lijkt alsof de laatste weken de karpervisgoden mij gunstig gezind zijn. Na een gouden schubkarper vier visbeurten geleden ving ik de daaropvolgende keer een piepjong hartverwarmend schubkarpertje. Vervolgens ving ik de keer daarna een Valkenswaard-spiegel die al bijna 20 jaar niet meer gevangen was en vervolgens afgelopen weekend nog een grote oude Valkenswaarder met een mooi verhaal. Daarbovenop ving ik ook nog een serie andere vissen, waaronder enkele grote schubkarpers. Ik ben me ervan bewust dat dit niet eeuwig zo kan doorgaan. Maar als het lekker gaat moet je profiteren. En dat brengt me bij gisteravond.
Eigenlijk zou ik dinsdagavond al gaan vissen, maar ik besloot dit een dag uit te stellen om Ajax te kunnen zien schitteren in de Champions League. Een dag langer voerde ik dus door om gisteravond mezelf terug te vinden aan de oevers van het IJmeer.
Tegen half 8 lagen de beide hengels in. Aan beide hengels verse rigjes met een 18 millimeter RB15 boilie geknoopt. Scherp als een mes zat ik de eerste minuten te wachten op de gebruikelijke aanbeet. Deze bleef echter uit. Met de koude noordenwind recht op mijn bakkes was het niet echt comfortabel. Even overwoog ik achter de grote paraplu te gaan zitten maar ik liet deze na even peinzen toch maar in de foedraal. Het lijf moet maar wennen aan wat ontbering. Ik heb grootse karpervisplannen voor de komende winter en een beetje winterhard zijn is dan wel handig.
Na 10 minuten vissen en nog steeds geen actie was de moed natuurlijk danig richting schoenen aan het zakken. Ik stuurde mijn vriendin Jessica een berichtje:
Vermanend sprak ik mezelf toe. Als ik de komende maanden nog 30-ers wil vangen moet ik toch echt wat meer karakter in mijn donder krijgen. Ik beet dus door.
Na een half uurtje vissen kwam een roeiboot met daarin drie dames voorbij. Exact voor mijn neus besloten de dames pauze te houden. Enkele minuten dobberden ze boven mijn voerplek. Daarna werd de boot daar gekeerd en begonnen de meiden aan de weg terug. Met zowel links als rechts enorm veel ruimte was dit wel heel typisch. Ik kan niet ontkennen dat een klein donderwolkje zich ontwikkelde ergens tussen mijn oren.
Na vertrek van het bootje besloot ik van beide hengels de aasjes maar even te controleren. Tot mijn verbazing was van beide hengels de boilie verdwenen. Dit was dan weer een geluk bij een ongeluk. Zonder de dames en hun gedraal op mijn voerplek had ik zomaar nog een uur voor niks kunnen zitten. Aan beide hengels kwam een nieuwe boilie. Links een kleine, rechts nu een grotere van 24 millimeter doorsnede.
Een half uurtje en één piep later (op de rechter hengel) controleerde ik de aasjes opnieuw. Links hing de boilie nog als vertrouwd onder de haak. Rechts was deze opnieuw verdwenen. Ik snap er niks van. Een vis die de boilie er af kauwt? Of kreeften? Opnieuw werd een nieuwe grote boilie aangeknoopt.
Na anderhalf uur vissen, het was ondertussen 9 uur, besloot ik taxi-service Jess te vragen me iets eerder op te halen. Na anderhalf uur geen beet en een temperatuur die steeds verder daalt is tot half 11 vissen wel voldoende. Als er na 3 uurtjes niets gebeurd is zie ik niet in waarom dat na vier uren anders zou moeten zijn. Ik weiger van karpervissen een kansproces te maken. De auto ergens in the-middle-of-nowhere achterlaten doe ik trouwens liever ook niet. Gelukkig wil mijn vriendin, als ik de tijden schappelijk houd, me wel halen en brengen. Een half uurtje eerder was dan ook geen probleem.
Dan ineens, het is half 10, vertrekt de linker hengel. Snel grijp ik de stok en probeer druk te zetten op de vis. Tot mijn afgrijzen zit de lijn echter onder de spoel in plaats van eromheen. Draaien aan de slinger werkt niet, de lijn draait om het dunne asje en niet op de spoel. Even probeer ik de spoel er snel af te draaien maar alles zit muurvast. Het lukt me niet druk op de haak te houden. Ik weet niet wat ik moet doen. Tot mijn verbazing is ondanks minstens een minuut gestuntel waarbij ik geen enkele druk op de haak kan zetten de vis niet losgeschoten. Ik besluit de lijn voorbij het topoog te pakken en zonder hengel de vis te drillen en dichterbij te halen. Gelukkig is het een klein visje dat aan de lijn zit. Even denk ik dat het een winde is maar als de vis dichterbij komt zie ik een mooi spiegelkarpertje in het licht van de hoofdlamp. Het lukt me de vis boven het net te trekken. Het is een wonder, maar alles loopt goed af. De vis zit in het net!
Plotseling, terwijl ik probeer mijn schoenen te bevrijden uit de chaos van vislijn op de kant, vertrekt ook hengel twee! Terwijl mijn voeten nog in de lijn verstrikt zitten weet ik deze te pakken en in een curve te trekken. Gelukkig gaat ook nu alles goed. De slip geeft wat lijn af, de karper probeert vooral de bodem te bereiken en zonder een stap te hoeven zetten kan ik de vis drillen. Ondertussen heb ik ervaring met twee karpers in het net, het is me duidelijk dat ik dat opnieuw voor elkaar moet zien te boksen. Gelukkig maakt de schubkarper het me niet te moeilijk. De vis blijft maar proberen de bodem te bereiken en mijn hengel vangt al het geweld zonder problemen op. Steeds minder diep komt de vis en na niet al te lange tijd kan ik een lange schubkarper boven het net trekken. Het kleine spiegeltje blijft mooi diep, dit gaat lukken!
Als beide vissen in het net zitten besluit ik eerst de chaos op de kant maar even te reorganiseren. De stukken lijn knip ik weg. De losse stukken komen in de vis tas. De hengels gaan vervolgens tegen een struik. Ik kan me weer vrij bewegen. Met de weegzak schep ik beide vissen in één keer op. De grote laat ik weer ontsnappen uit de weegzak. De kleine mag als eerste op de foto.
Spiegelkarper van het IJmeer 57 cm, 3,15 kg
Met 57 centimeter en 3,15 kilo heb ik mijn record “kleinste karper” vangen verbeterd. Ving ik vorige week nog een schubkarpertje van 62 centimeter en misschien 4 kilo, deze haalde er gewoon nog 5 centimeter van af. Met nog een schubkarper in het net hield ik het bij een plaatje op de mat. De spiegel mocht weer zwemmen.
Schubkarper van het IJmeer, 87 cm, 10,5 kg
Vervolgens mocht de schubkarper poseren. Met een lengte van 87 centimeter en een gewicht van 10,5 kilogram was dit een flinke jongen. Deze vangst betekende al weer mijn 15de vis van boven de 10 kilogram van dit jaar!
Duidelijk is dat de schubkarper eerder met vissers in aanraking is gekomen. De beschadiging aan de bovenste staartlob, waar een stuk van ontbreekt, kan nog komen door een aanraking met een boot. De blauwe plekken in de bek wijzen echter duidelijk op recente ervaringen met een haak. Bij zo’n vis, die getekend is door het leven, hoop ik dan altijd maar dat het allemaal weer tot op zekere hoogte herstelt en de gezondheid verder niet te veel beïnvloedt.
Vismaat Mike, die wist waar ik zat en even kwam buurten, assisteerde me bij het fotograferen en retourneren van de vis. Hierna was het zaak de beide hengels weer visklaar te maken. Nog een half uurtje heb ik gevist, maar de buit was binnen. Exact om half 11 reed de taxi voor.
Terugkijkend op deze visdag moet ik dankbaar zijn dat het ging zoals het ging. Voor het eerst in mijn vis-carrière gebeurde het me dat de lijn bij een aanbeet onder de spoel geklemd zat. En met alle geluk van de wereld gebeurde het juist op het moment dat de kleinste karper uit mijn carrière beet. Dit had heel anders kunnen gaan.
‘s Avonds heb ik de spiegelkarper nog snel gemeld bij Joris Weitjens. Vanochtend zat de match al weer in mijn inbox. Het blijkt dat dit mijn tweede ontmoeting is met deze spiegelkarper. In december afgelopen jaar heb ik geassisteerd bij het uitzetten van onder meer deze vis op het Gooimeer bij Huizen. Wie het verslag van die uitzetting wil lezen kan hier klikken. Het spiegelkarpertje was destijds 46 centimeter. Nu, een klein groeiseizoen later is de vis dus 11 centimeter langer gegroeid en trekt deze blijkbaar in het gezelschap van minimaal 1 grote schubkarper rond op het IJmeer. Hieronder de foto bij de vangst gisteren op de mat, en de plankfoto die ik in december 2018 maakte.
De afstand tot het uitzetpunt is ongeveer 14 kilometer.
Ik ben erg benieuwd hoe het verder zal gaan met deze vis en de andere karpertjes van deze lichting. Hopelijk zal ik de komende jaren nog vaker het pad van één van die vissen kruisen.
Zoals gezegd zal ik me de komende dagen waar het vissen betreft vooral bezighouden met het SKP weekend. Daarover zal ik z.s.m. meer vertellen. Project xxx zal ik ook in die plannen verwerken. Daarnaast gaat er de komende week ook weer op snoek gevist worden. Ik spreek u later weer! Tot dan!