Afgelopen week waren de eerste voorjaarstekenen daar. Een koppel meerkoeten bedreef ongegeneerd de liefde midden in een woonwijk, een paartje futen had meer aandacht voor elkaar dan voor het onderwaterleven en een kraai vloog triomfantelijk met een flinke tak naar een boom om aldaar zijn liefdesnestje verder uit te breiden. De natuur wordt duidelijk wakker.

Onder water lijkt het nog rustig te zijn, de watertemperatuur zal vast wat gestegen zijn, maar dit gaat natuurlijk veel langzamer dan de luchttemperatuur. De vissen zijn nog in de wintermodus. Ik moet nog even geduld hebben tot het aas-geweld los barst maar ben er dan klaar voor.

Ongeduldig als ik ben kan ik natuurlijk niet wachten tot de watertemperatuur boven de 10 graden komt. Ik heb dus toch maar weer een poging gewaagd. Als voorbereiding heb ik de afgelopen week zo’n kilo aan miniboilies gevoerd op een stek aan de Vecht. Dit voeren vond plaats verdeeld over drie dagen, iedere dag een beetje. De stek was gewoon een “lucky shot”, niet geschoten is altijd mis. Ik dacht; met dit koude heldere water houden vissen zicht vast op in de haven, lekker onder steigertjes en onder bootjes. Op de nautische kaart zag ik dat het diepste punt van de haven precies tussen twee steigertjes in lag, dus voerde ik daar, haaks op de kant over een strook van zo’n 15 meter. Ruim 2,5 meter was het diepste punt volgens de kaart. Zie hieronder het rode vierkantje op het plaatje voor de exacte plek.

Visstek aan de Vecht

Op zondag ben ik er vervolgens gaan vissen, van half vier tot half 7, drie uurtjes tijdens daglicht. Ik wou nog wat langer blijven maar mijn hoop werd de grond in geboord door twee meerkoeten die voortdurend aan het zoeken waren en regelmatig boilies opdoken zonder dat ik deze tijdens het vissen bijgevoerd had. Blijkbaar lagen mijn voerboilies onaangeroerd op de bodem en waren deze niet opgeruimd door daar overwinterende vissen. Hieronder zo’n rakker die net een boilie verorbert.

Stik er niet in…

Afijn, drie uurtje gevist, me prima vermaakt met staren naar mijn wakers en genieten van de hengels, de zon onder zien gaan en zitten fantaseren over de grote karpers die ik dit jaar nog ga vangen. Ik denk dat ik van de week nog maar een poging ga wagen.

Mooie waker, maar zo roerloos

Tot zover voor nu, tot later maar weer!