Goedemorgen beste website vrienden. Na een paar maanden de aandacht bij het klussen gehad te hebben is de karperviszin weer helemaal terug. De afgelopen week voerde ik daarom op twee stekjes. De ene kreeg dagelijks een pondje RB15 boilies. De andere stek ook, maar dan vergezeld van pondje gekookte mais, gemarineerd in melasse. Gisteravond was de eerste stek aan de beurt.
U kent ondertussen het ritueel. Even iets over wat er verder speelt in mijn leven. Qua klussen is het tweede ledikantje ondertussen een aantal uren bewerkt met schuurpapier en plamuurmes, vandaag gaat de eerste laag verf er op. Ook ben ik weer druk geweest met karpers matchen. Een vangst van vorige week kreeg ik binnen via de email en wist ik te melden aan een uitzetting in 2002 op de Smal Weesp. Ook een handvol andere oudere meldingen is gematcht aan een vis die in 2002 werd vrijgelaten. Ondertussen staat het aantal in 2020 teruggevonden vissen op 13. Dat gaat lekker. Maar nog steeds hoop ik op een karpervisser uit de buurt die nog een fotoboek vol spiegels voor me heeft. Ze zijn van harte welkom.
Goed gisteravond dus. Ik zou eigenlijk ‘s ochtends vissen maar de koude nachten en de noordenwind nodigden niet echt uit tot een vroege poging. Ik besloot dus in plaats van het koudste het warmste deel van de dag te pakken. Tegen 1800 uur stond de zon mooi op het kantje en zat ik erop. Ik ging op mijn best gekleed. Alles met ook maar enigszins camouflage kleur had ik aan of bij me. Camouflage jas, handschoenen, sokken en mijn speciale karper-zonnebril. The devil is in the detail.
helemaal onzichtbaar
Omdat het hier nogal vol mosselen ligt op de bodem vis ik met mijn verticale boltrig. Links met een kort onderlijntje vanwege de kou. Het water is nog maar een graad of 11, dus ik verwacht langzaam azende vissen en dan is een kort onderlijntje en snelle prik misschien wel slim. Omdat de verticale lijn naar de dobber, die de lijn van de bodem moet houden, een vis zou kunnen afschrikken had ik rechts als experiment een wat langer onderlijntje aangeknoopt. Zo creëer ik wat meer ruimte dus tussen de verticale lijn en het aas. Links is dit misschien 14 cm, rechts rond de 25. Je probeert wat..
Terwijl een meerkoet een groepje eenden achterna zat en een hondje even kwam ruiken aan mijn aas, business as usual dus, genoot ik in het zonnetje van het uitzicht.
Van 100 meter verderop in 1 streep op mijn zakje met aas af…
En toen ineens een piepje. De waker rechts zakte een fractie. Verder gebeurde er niks. Toch stond ik meteen naast de hengel. De lijn leek naar een iets andere plek te lopen dan waar ik had ingegooid. Een paar tikjes op de top. Ik wist genoeg. Dit moest een brasem zijn. Ik pakte de hengel en trok de vis naar me toe. De vis trok terug, de hengel boog, boog verder, een grote kolk. Ammehoela, dit was zeker geen brasem. Het beest had duidelijk de kou nog in de botten, had ook niet het formaat waar karpervissers van wakker liggen, maar was zeer zeker wel van het geslacht karper. Enigszins onwennig drilde ik mijn eerste karper van het jaar. Toen ik het grote net rond de vis omhoog kon trekken was ik opgelucht. Yes!
Een mooi hoog schubkarpertje keek me aan. Het haakje bungelde in een mondhoek. Het platgedrukte weerhaakje bood geen weerstand en dus kon ik het haakje er zo uit plukken. Volgens het meetlint was de vis 65 centimeter. Het gewicht heb ik niet gemeten, maar zal rond de 5, misschien 5,5 kilo geweest zijn. Na een fotootje mocht de vis weer zwemmen. In het zonlicht lijkt de vis wat oranje, maar dat viel in werkelijkheid wel mee.
De eerste van het jaar, 65 cm
Exact 20 minuten had de vis nodig gehad om mijn aas te vinden. Nog iets meer dan 2 uren ben ik blijven wachten op een tweede aanbeet maar die bleef uit. Wel kwam vismaat Mike nog even buurten. Hij is ondertussen ook al weer lekker bezig. Binnenkort gaan we weer eens samen social distancen. Vissen met anderhalve meter ertussen dus. Maar eerst heb ik nog een tweede stekje om met een bezoekje te vereren. Dat volgt over een paar dagen. Tot dan!