Eén blog met twee visverslagen heb ik vandaag voor u. Terwijl ik mezelf wegwijs maak in de wereld van de videobewerking heb ik besloten u toch maar vast te updaten over de visperikelen van vorig en afgelopen weekend. Leest u mee?
Twee keer ben ik op snoek gaan vissen de afgelopen week. Beide keren viste ik vanuit de kano op de Vecht. Met de dieptemeter ben ik weer heel wat wijzer geworden wat betreft het bodemverloop. Met name de plekken waar de diepte plotseling veranderde kregen wat meer aandacht van me.
Mijn eerste aanbeet kreeg ik ook op zo’n plek. Plotseling dook de bodem van ruim 2,5 meter diepte naar bijna 5 en juist daar pakte de eerste snoek mijn onder de kano aangeboden shadje. Een subtiele tik op de hengeltop verraadde de aanbeet. Na een korte dril kon ik de vis boven het net trekken en een fotootje maken als bewijs van deze vangst. Een screenshot heb ik eerder al getoond.
De eerste
Een brug een stukje verderop was mijn volgende doel. Diverse keren heb ik de kano onder de brug door laten drijven en mijn shads langs de pijlers laten gaan. Tijdens mijn derde tochtje onder de brug door kwamen twee mannetjes in een geavanceerde en gemotoriseerde snoekvisboot aanvaren en zij besloten onder dezelfde brug ook hun kunstaas te gaan aanbieden. Ineens kwamen er dus vier hengels bij. Eigenaardig. Tot mijn voldoening wist ik onder de neus van de twee gasten een tweede snoek onder de brug vandaan te peuteren. De vis van zo’n 75 cm betekende meteen mijn laatste wapenfeit. De buit was binnen, ik liet de brug verder aan de heren.
De tweede vis, met de shad nog in de bek
De tweede keer vissen:
Afgelopen weekend ging ik op herhaling. Dit keer fietste ik met de kano naar een ander stuk Vecht. Ook hier wou ik het bodemverloop graag leren kennen.
Fietsen met de kano
Diverse opvallende stucturen op de bodem heb ik gevonden. Zo ontdekte ik een plateau van zo’n 2,5 meter diepte met eromheen een steil verval tot 4 meter diepte en vond ik twee gaten van bijna 5 meter diepte terwijl het eromheen slechts zo’n 3 meter diep was.
Helaas bleven aanbeten van snoeken dit keer uit. Dat het stervenskoud was en ik moeite had de kano te controleren in de harde wind speelde ook een rol. Na anderhalf uur peddelen besloot ik verstandig te zijn en te stoppen met deze zelfkastijding.
Voor het volgende weekend staat een boiliedraaidag op de agenda, de vriezer moet weer vol. Natuurlijk heb ik mijn recept nog een beetje getweakt. Daarover een volgende keer meer. Tot dan!