Goedemorgen. Gisteren was het 4 oktober en die dag wordt ook wel dierendag genoemd. Een ideale dag dus om wat karpers op de Vecht te trakteren op een paar handen met zorg bereide Sweet 69 boilies. Dat aan twee boilies een venijnig scherp haakje hangt mag de pret niet drukken. Dat de karpers er ook zo over dachten werd al snel duidelijk. Lees snel verder over een uiterst lucratief avondje karpervissen op de Vecht.

Tussen al het gereis door ben ik exact 4 hele dagen in Nederland. Genoeg dus voor drie dagen voeren en 1 avondje vissen. Aldus werd gedaan.

Nog drie Vecht delen moest ik bevissen als onderdeel van Project River Dance. Stek 5, 8 en 10 waren nog aan de beurt. Drie locaties waar ik nog wel vertrouwen in had. Voor gisteravond viel de keuze op stek 10. Dit is het laatste deel tussen Nederhorst den Berg en Vreeland. Hieronder op het kaartje kunt u zien waar dit stuk zich exact bevindt. Vissen vanaf de kant is niet overal even gemakkelijk maar de brutale mens heeft de halve wereld. Ik had aan een paar meter Vecht oever genoeg.

Drie dagen werd er dus gevoerd. De eerste dag verdeelde ik twee kilo boilies over zo’n 200 meter Vecht. Flink verspreid werden de smaakvolle balletjes in het water gegooid. De volgende twee dagen voerde ik een kilo per dag en meer geconcentreerd op mijn beoogde visstek.

Donderdagavond om 20 over 7 lagen beide aasjes op de bodem aantrekkelijk te wezen. Een tiental gehalveerde boilies strooide ik rond het aas. Het wachten kon beginnen.

Het duurde exact 10 minuten toen voor de eerste keer deze avond de waker tegen de hengel knalde. Vanwege een paar flinke obstakels, waaronder een veldje waterlelies en een steigertje, stond de slip vrijwel dicht. De hengel sprong krom in de steunen maar de vis kon niet op gang komen. Een dril op een paar vierkante meter was het resultaat. Een mooie schubkarper probeerde te ontkomen maar het lukte de vis niet een obstakel te bereiken. Een paar zenuwslopende minuten later lag de vis aan de oppervlakte en snel stak ik het net eronder. Binnen is binnen! De schubkarper kon op de grote onthaakmat mooi even bijkomen.

De karper was 79 cm lang en 7,9 kilogram zwaar. Helemaal gelukkig met dit snelle succes moest ik vervolgens ook even bijkomen. Eerst werd de vis geretourneerd en daarna werd de grote onthaakmat op de kop gelegd. Op de droge onderkant kon ik even comfortabel relaxen tot mijn hartslagfrequentie weer iets gezakt was. Ondertussen kon ik mijn hengel weer in orde maken.

Even later had ik beide hengels weer in liggen. Vol verwachting hoopte ik op nog een aanbeet. De stek was flink op de kop gezet maar er was vanavond nog genoeg vistijd over voor een tweede vis om de stek te bezoeken.

Exact een half uur na de eerste vis kwam die tweede vis op bezoek. Dezelfde hengel knalde plotseling krom, de waker schoot tegen de hengel en de beetmelder lichtte op en begon te piepen. Snel pakte ik de hengel uit de steunen en zette druk op de vis. Ook deze karper kon niet op gang komen en een strijd op een paar vierkante meter Vecht ontspon zich. Zodra de vis me de kans bood schepte ik deze meteen. Minder dan een minuut duurde de dril. Verrast wou de spiegelkarper, want dat was het, in het net nog even gas geven maar dat was zinloos. Ik liet de vis rustig begaan, hij kon geen kant op. Ondertussen had ik tijd om de onthaakmat weer om te draaien en de meet-, weeg- en fotografieapparatuur weer klaar te leggen.

Op de mat kon ik pas zien wat voor een prachtige vis ik gevangen had. Gelukkig zijn de in het donker gemaakte foto’s goed geslaagd. Hieronder ziet u het resultaat.

Spiegel van de Vecht

De vis was trouwens 78 cm en 10,1 kilogram zwaar. De gele ontlasting maakte duidelijk dat deze spiegel de afgelopen dagen lekker had gesmikkeld van mijn boilies.

Ook verteerd zijn de Sweet 69 boilies nog te herkennen

Deze vis lijkt me ook duidelijk herkenbaar en ik hoop de komende dagen tijd te vinden om eens in de archieven te duiken. Hopelijk lukt het de vis te koppelen aan een uitzetting.

Het was wederom ongeveer een half uur later dat de waker van dezelfde hengel opnieuw omhoog knalde. Toen ik de hengel pakte dacht ik even weerstand te voelen en meteen daarna niks. Ik vermoed toch dat het een lijnzwemmer was. Ik vis met snaarstrakke lijn op een voerplek en dan willen zoekende vissen weleens de lijn raken. De weerstand die ik voelde kwam waarschijnlijk doordat het lood iets in de bodem was gezakt. Goede nieuws was wel dat er minimaal nog één grote vis rondzwom.

Een klein uurtje later was ik net een berichtje van een bevriende karpervisser aan het lezen toen opnieuw dezelfde hengel krom knalde. Voor de vierde keer hing ik meteen in de hengel om de vis geen ruimte te geven. Nu hing er wel weer een vis aan. In plaats van terug te trekken besloot deze karper om mee te geven en aan de strakke lijn naar links onder de steiger te schieten. Gelukkig raakte de lijn geen palen of iets dergelijks. Een paar waterlelie bladeren werden gesnoeid en toen zocht de vis toch weer het diepere water op. Een paar meter lijn kon ik winnen. In de spannende minuten die volgden liet ik de vis niet meer wegkomen. Eenmaal in het net kon ik een klein vreugdekreetje niet onderdrukken. Vis nummer drie was binnen!

Gezien de kracht van de vis verwachtte ik weer een 20-plusser maar dat haalde de vis toch net niet. Met 75 cm en 9,1 kilogram was het desalniettemin een zeer mooie schubkarper.

Na het terugzetten van de karper ben ik nog iets meer dan een uur blijven zitten maar aanbeten volgden niet meer. Een paar piepjes suggereerden dat er nog wel een vis rondzwom maar daar bleef het bij. Even voor 11 uur ruimde ik mijn spullen weer op.

Resumerend heb ik gisteren 3,5 uur gevist en 3 karpers gevangen. Met de 27,1 kilogram karper van gisteravond staat het totaal voor Project River Dance nu op 64,1 kilogram. In het weekend van 20 oktober hoop ik mijn volgende poging te wagen. Dan wederom op een erg interessante locatie. Ik heb er zin in! Nu ga ik me klaarmaken voor een weekje Griekenland. Ik spreek u later weer!