Mijn lijf doet zeer. Om op onze IJmeerstek te komen moeten we bepakt en bezakt zo’n anderhalve kilometer over een glibberige zeedijk afleggen. Terug is de afstand even lang. Als de weersverwachtingen dan ook nog eens niet zo goed zijn en de ambities tot in de hemel reiken wordt er weer van alles meegesleept. Met mijn unster heb ik mijn bepakking even gewogen. Vierendertig-en-een-halve kilo had ik over mijn schouders hangen. Tel de vele kilo’s vis, die ik tijdens het vissen met een grijns in de lens moest duwen, erbij op en het is duidelijk dat sportvissen met fitness kan concurreren.
Lees verder
29 september: SKP dag 2 – drie op een rij
Beantwoorden
Als je de wind in de zeilen hebt kun je je daar over verwonderen. Je kunt dat ook laten en er zoveel mogelijk van proberen te profiteren. En dus hou ik vast aan mijn bewezen aanpak en vis vol gas door. Op de Vecht, drie keer voeren, de eerste keer met een lading partikels erbij. Daarna afromen. Enige aanpassing dit keer was dat ik de hoeveelheid boilies opschroefde naar 1,5 kilo per keer waarvan de helft grote RB15 en de ander helft zoete boilies die ik overhad van mijn visavontuur in Frankrijk.