Mijn karpervisserij met de kano kost veel moeite. Niet alleen het voeren vergt veel gesleep en gehannes met de kano, maar ook het vissen. De hele avond in het donker tot je kruis in koud water staan, daar moet je ook maar zin in hebben. Tussendoor is het dan wel lekker om soms even iets gemakkelijks en simpels te doen zoals vissen met kunstaas. Of een gemakkelijkere stek te bezoeken. Afgelopen zondag besloot ik daarom snel even wat te voeren op de Hiawatha-stek. Maandagmiddag na een bezoekje aan mijn werk deed ik op de terugweg nog even deze stek aan en verspreidde weer wat voer. ‘s Avonds kon ik dan mooi kijken wat er te halen viel.
Tien voor acht lagen de aasjes te water. De auto staat hier een stukje verderop, super comfortabel, en zelf zit ik als een koning op de kant. Nu nog een vis vangen en het leven is helemaal perfect. Ik schat dat ik sinds de vorige avond verdeeld over twee keer voeren zo’n drie en een halve kilo boilies in het water heb gegooid. Op de kano stek voerde ik onlangs een dag voor het vissen bijna twee keer zoveel en dat was 24 uur later opgeruimd. Dat moet dan hier dan toch ook wel zo zijn?
Als ik na een uur twee keer een piepje heb gehoord en verder niks heb meegemaakt besluit ik even opnieuw in te leggen. Soms ligt het aas net niet lekker op de bodem en wil het aas even opnieuw positioneren wel helpen. Als ik de tweede hengel ophaal zit deze vast, tenminste zo lijkt het. Met iets meer druk komt er wat mee. Eerst denk ik aan een tak, maar op de kant blijkt het om een grote wolhandkrab te gaan, zo’n 25 cm in doorsnede. Gelukkig onthaakt het beest zichzelf en doet vervolgens een bommetje van de hoge kade. Ik ben er wel blij mee, ik hoef mijn vingers er niet aan te wagen, maar daardoor helaas geen foto.
Een klein uur later, tegen tienen gaat ineens de linker hengel er vandoor. Karper! Ik grijp de hengel. Een sterke vis trekt een tiental meters lijn van de spoel vooraleer hij stilvalt. Dit voelt zo lekker. Als de vis ook dichterbij erg lang diep blijft weet ik al zeker dat het om een flinke vis van zeker meer dan 10 kg gaat. De bleke hoge schim moet bijna wel een spiegelkarper zijn. Even later blijkt dat ook zo te zijn. Als het net omhoog gaat herken ik het type, een 2001-rijenkarper. Met 86 centimeter en 12,7 kilogram ben ik zeer tevreden! In het donker maak ik even een selfie met de vis.
Na retourneren leg ik de beide hengels weer opnieuw in. Wie weet komt er nog een mooie karper langs.
Het zal een kwartiertje later zijn als ik ineens beweging zie bij mijn boilieemmer. Een egel is op het heerlijk geurende voer afgekomen en steekt zijn neus in mijn voeremmer. Als ik beweeg voelt de grapjas zich betrapt en waggelt ervandoor. Ik ga er natuurlijk achteraan, ik wil een foto, en dat lukt.
Het plan is om rond 2300 weer naar huis te gaan. Ik heb geluk, vlak voor tijd komt er nog een aanbeet. De lijn loopt niet goed over de beetverklikker, blijkbaar heb ik dat in het donker gemist, maar de razendsnel spinnende baitrunnerspoel maakt genoeg herrie. Even later sta ik opnieuw te drillen. Dit keer is het een klein schubkarpertje, maar ik ben er niet minder blij mee. Net als bij de spiegel zit de haak perfect in de onderlip. Qua onderlijntjes heb ik de juiste keuze gemaakt! Ik zal daar de komende weken eens een artikeltje aan wijden.
lastig te zien maar perfect gehaakt.
Als ik na retourneren van de vis ook de andere hengel binnendraai gaat de vlag uit. Letterlijk, blijkbaar is een boot hier zijn rood-wit-blauwe banier verloren en heeft mijn haak zich in de stof genesteld. Veel feestelijker kan ik mijn visavond niet afsluiten.
Toch weer twee karpers op de kant, waarvan één van boven de tien kilogram. Nog twee twintigers te gaan om mijn herfstdoel van 10 twintigers en 1 dertiger te halen. De schubkarper was trouwens mijn 68ste karper van dit jaar. Ook dat is een record, boven de 65 ben ik nog nooit gekomen in een seizoen. En er komen er vast nog wel wat bij.
De kanostek onderhoud ik ondertussen. Ergens de komende dagen ga ik daar weer een avondje zitten. Zo lang ik daar goed blijf vangen zie ik nog geen reden om mijn aanpak te wijzigen. Ergens in het weekend zal ik weer een update plaatsen. Tot dan!