Nog één laatste keer wil ik op de grote vissen kano stek vissen. Hier blijven voeren kost me veel tijd en nu de temperatuur gaat kelderen wil ik me de komende periode gaan richten op andere plekken die iets eenvoudiger te bereiken zijn en iets comfortabeler voor mij. Daarom vandaag dus een verslag van voorlopig de laatste keer dat ik op deze plek een avondje achter de hengels in het water sta.
Het is weer even voor acht uur als beide hengels inliggen. Ik heb de afgelopen tijd gevoerd met grote boilies maar besluit te vissen met een slagje kleiner. Een 20 mm boilie afgetopt met een halve pop-up schuif ik op de hair. Door de drijvende pop-up aan het eind van de hair zal het aas altijd met de perfect oriëntatie op de bodem liggen. Een vis zal zo altijd eerst de boilie opzuigen en de haak volgt dan automatisch. Het ligt gewoon altijd goed. Dit geeft een iets grotere kans dat de haak goed inhaakt.
Dat alles klopt blijkt als ik een aanbeet krijg. Een sterke vis maakt het me verrekte lastig. Links van me duikt ie de begroeiing in. Ik moet hem met de kano halen. De lijn valt onderweg diverse keren slap; een hengel vasthouden, peddelen en voorkomen dat het schepnet overboord gaat terwijl windkracht vijf je uit de koers blaast valt niet mee. Gelukkig blijft de weerhaakloze haak zitten. Als de vis in het net zit zie ik dat ie perfect midden onderin de onderlip gehaakt zit. Terwijl ik mijn camera pak voor een plaatje valt de haak er uit. Jammer, u moet me dan maar op mijn woord geloven.
De vis ziet er prachtig uit. Even denk ik dat ik dezelfde grote edelschub van een paar weken geleden opnieuw heb gevangen, maar het meetlint geeft 83 cm aan en de weger vertelt me dat de vis 11.8 kg zwaar is. Een iets kleinere dus, maar wel weer met een perfect schubbenpatroon. 
Een man-vis foto blijkt achteraf mislukt. Ik ben onthoofd. De volgende keer toch maar iets beter opletten wanneer ik de camera klaar zet.
De onderlijn lijkt nog perfect, dus ik vaar het spul opnieuw uit. Achteraf krijg ik hier spijt van. Een volgende aanbeet op dezelfde hengel blijkt van een pittige vis. Diverse keren trekt de vis lijn van de spoel en dan ineens is het over. De onderlijn is in de 6 centimeter tussen de haak en de sinker gebroken. Is deze beschadigd toen de eerste vis zich vast zwom, of heeft de tweede ergens een mossel gevonden waarop de lijn brak? Een 25 lbs onderlijn zal uit zichzelf nooit breken.
Verdere aanbeten blijven de rest van de avond uit maar dat is niet erg. Ik ben erg blij met de mooie spiegel, heb er weer een twintiger bij, en heb sinds mijn laatste subtiele onderlijn aanpassing geen lossers meer gehad. Wel lijnbreuk dus, maar dat is te voorkomen.
Ondertussen heb ik al weer twee keer gevoerd op een nieuwe locatie. Wel wat minder veel. Nu de temperatuur keldert verwacht ik dat de vissen even stil vallen qua eten. Over een paar dagen, als de karpers weer een beetje gewend zijn aan de lagere temperatuur, verwacht ik op mijn nieuwe stek wel weer kans te maken op een mooie vis. Ik zal wel moeten ook, want ik heb nog een twintiger te vangen dit jaar! Te zijner tijd zal ik laten weten of dat gelukt is. Tot dan!