Op de Utrechtse Vecht is het tegenwoordig file-varen voor snoekvissers. De arme snoekjes weten niet meer waar ze het moeten zoeken. Afgelopen donderdag zag ik maar liefst 3 snoekvisbootjes en een belly-boat visser op iets meer dan een halve kilometer Vecht. Onder water allemaal rammelende, wiebelende en kont-schuddende kunststof verleiders. Gelukkig had ik andere plannen. Iets boven Weesp ligt Muiden en daar, even voorbij de Groote Zeesluis, mondt de Vecht uit in het IJmeer. Snoekvissers keren meestal om bij de sluis, dus als ik met mijn kano aan de andere kant van de sluis te water ga heb ik het rijk alleen. Zo geschiedde.
Hieronder een fotootje zodat u weet dat ik niet overdrijf. Drie bootjes op een paar honderd meter Vecht. Eén keer met doodaas onder de dobber, twee keer slepend met kunstaas, en 1 keer verticalend. Die laatste staat niet op de foto. Ik knijp er tussenuit!
Met mijn kano achter de fiets reed ik naar de haven van Muiden en aldaar kreeg ik permissie om tussen de roeiers van de Koninklijke Nederlandse Zeil & Roeivereniging Muiden gebruik te maken van hun roeisteiger. Zo luxe ben ik nog nooit te water geschoven.
Tussen sluis en IJmeer is hier nog ongeveer 700 meter Vecht. Genoeg historisch water voor mij met mijn plugjes.
Vanaf de Groote Zeesluis
Langs ‘t Muiderslot
Richting IJmeer
Een keer of vijf peddelde ik op en neer. Mijn dieptemeter vertelde weer precies hoe het bodemverloop hier is. Mogelijk kan ik ook tijdens mijn karpervisserij hier ooit nog eens de vruchten van plukken.
Ik besloot te starten met een Spro Ikiru shad en de Salmo Hornet. Elke keer als ik de 700 meter heen en terug had afgelegd was het plan de minst succesvolle plug te gaan wisselen. In de praktijk betekent dat dat elke plug minimaal een half uur de kans krijgt zich te bewijzen.
De Salmo Hornet is niet van de speld gehaald, hier kwamen vrijwel alle aanbeten op. De eerste was van een baars. Zoals gebruikelijk even een plaatje.
De baars die mijn Hornet aanviel
Op de terugweg pakte een flinke snoek wederom de Salmo Hornet. Vanwege de wind die nogal veel vat heeft op mijn tweepersoons kano was het lastig een mooi plaatje te maken. Snoek vasthouden, onthaken, fotograferen en ondertussen de kano besturen is onmogelijk met twee handen. Lengte schatte ik op ongeveer 75 centimeter. Maar ik kan er ook zomaar 5 naast zitten.
Een tweede baarsje verslikte zich in de buurt van het Muiderslot op een ondiepte in de Salmo Hornet.
Hierna volgde een serie van missers. Vier keer werd een plug (twee keer de Hornet, twee keer een andere) gegrepen en al snel weer losgelaten. Dit is een nadeel van klein aas en niet al te strakke hengels. Omdat ik de peddel vast heb heb ik weinig tijd om aan te slaan. De vis moet bij voorkeur zichzelf haken. Misschien dat ik toch met iets stuggere hengels moet slepen.
Gelukkig eindigde de dag goed. Mijn laatste tochtje van sluis naar roeisteiger werd bruut onderbroken door een flinke goed gevulde snoek. Geschat zo’n 80 centimeter.
Eindstand: 8 aanbeten waarvan 6 op de Salmo Hornet, 1 op de Spro Ikiru en 1 op een Henk Simonsz plugje.
Opnieuw de winnaar!
Ondertussen kriebelt het om weer te gaan karpervissen. Twee stekken op de Vecht krijgen weer dagelijks voer. Hopelijk kan ik deze week nog een avondje pakken. U hoort weer van me! Tot later!