Hoi! In het voorjaar van 2020 hoopte ik een oude bekende terug te zien. Vijf keer ving ik de afgelopen jaren dezelfde rijenkarper op dezelfde stek en na drie weken voeren hoopte ik eerder dit jaar, in mei, dat de vis ook nu weer op mijn stek zou langskomen. Op de dag dit ik wilde gaan vissen kreeg ik echter een e-mail met spiegelkarpermeldingen. Deze spiegels waren die dag een eindje verderop gevangen en tot mijn frustratie zat mijn rijenkarper erbij. Mijn vis bevond zich dus niet op mijn stek maar had elders van andermans boilies gesnoept. Een klein beetje teleurstelling voelde ik toen wel…
Met mijn rijen in mei 2019
De afgelopen maanden viste ik weer een aantal keren op dezelfde stek als waar ik de rijenkarper steeds strikte. Ik ving diverse karpers, maar mijn rijen zat er niet tussen. Afgelopen weekend viste ik met Mike een stuk zuidelijker op de Vecht. Ik bleef ondertussen wel steeds voeren op mijn stek. Al weer twee weken ging er dus dagelijks een aantal handen grote RB15 boilies met nu en dan ook een paar handen gele boilies erbij te water. Laat de vissen er maar aan wennen dat er iets te halen valt.
Voor afgelopen zaterdag stond de stek weer op de planning. Thuis vertelde ik mijn vrouw dat ik hoopte op een mooie grote spiegel. Zij vertelde dat ze rekende op mijn rijen. Het werd wel weer tijd. Ik had al niet meer aan de vis gedacht. Opnieuw bleek dat anderen meer inzicht hebben in mijn visserij dan ikzelf.
Rond 17.30 uur zeilde het eerste rigje richting dukdalven. Ik viste weer vanuit de boot en had bedacht tot een uur of 10 ‘s avonds te vissen. Een gele snowman constructie zat op de hair, een thuis geprepareerd PVA kousje met wat boilies en kruim hing onder de haak.
Thuis geprepareerde PVA kousjes
Terwijl ik bezig was de tweede hengel klaar te maken knalde de waker van de eerste hengel al omhoog en begon de beetmelder aan een hysterisch gepiep. Dat was snel! Deze vis lag duidelijk op het voer!
De dril verliep zoals ik de afgelopen weken vaker meemaakte; de vis liet zich gemakkelijk van de brugpijlers weg manoeuvreren en ik dacht al aan een recent uitgezet druktemaktertje. Alleen bleef deze vis wel lang diep. Zou het toch een grotere vis zijn? En toen begon het kwartje te vallen. Mijn rijen vecht ook zo. Niet al te veel weerstand en alleen vlak voor het net nog even moeilijk doen. Toen ik in het water een flank zag herkende ik de vis meteen. Na elkaar vijf keer gezien te hebben mag dat ook wel. Even later, ik moest even de rodpod weghalen om de grote vis aan boord te hijsen, lag de mij bekende vis op de mat.
Mijn rijen voor de zesde keer op mijn mat.
Na meten (86cm) en wegen (13,3 kg) en een fotootje viel me op dat de vis duidelijk van mijn rode boilies gesmikkeld had. De gedeeltelijk verteerde resten die de vis uitpoepte waren goed herkenbaar.
RB15 na passage door een vis.
Ook hier schoot ik een plaatje van en daarna mocht de vis weer zwemmen. Tot volgend jaar!
De volgende drie uren genoot ik na. Aanbeten bleven uit. Iets eerder dan gepland besloot ik op te ruimen. Ik blijf hier toch voeren en kom nog wel een keer terug. Mochten er nog meer vissen op mijn voer zitten dan vang ik die een volgende keer wel.
Vorig jaar oktober met mijn rijtje op 13,75 kg
Nog even over mijn rijenkarper: De Amsterdamse Hengelsport Vereniging heeft deze vis op 26 oktober 2001 uitgezet in het Zuideramstelkanaal in Amsterdam. De karper was toen 40 cm lang en 1200 gram zwaar. Waarschijnlijk was de karper bij uitzetten twee groeizomers oud, dus geboren in het voorjaar van 2000. Dat betekent dat deze vis nu ruim 20 jaar oud is.
Ondertussen heb ik de vis 6 keer gevangen. In het verslag van de vijfde vangst heb ik alle eerdere vangsten op een rijtje (hoe toepasselijk) gezet. Wie dat wil teruglezen verwijs ik dus naar vangstverslag 5. Wel heb ik even alle mij bekende vangsten en bijbehorende gegevens in een tabelletje gezet.
Wat opvalt is dat de lengte toeneemt, terwijl het gewicht redelijk constant is. Nu is het natuurlijk zo dat het gewicht van een vis fluctueert tijdens het seizoen. Vissen zijn vlak voor de paai over het algemeen op hun hoogtepunt en zullen in het najaar proberen vet op te slaan om de winter door te komen. Gezien de lengte vermoed ik dat deze vis de 15 kilo nog wel eens zou kunnen halen. Misschien als ik mijn rijtje volgend jaar weer vang?
Ondertussen voer ik op twee verschillende stekken op de Vecht met mijn gele boilies. Met de milde dagen die ons beloofd zijn in het vooruitzicht heb ik alle vertrouwen dat er nog wat te halen valt. Mijn vaste stek blijf ik dagelijks van voer voorzien. Ook een nieuwe stek, een plek flink wat zuidelijker, krijgt dagelijks voer. Deze stek ken ik helemaal niet, maar ook hier herken ik eigenschappen die ik op mijn succesvolle stekken terug zie. Een poging waard dus.
Ik ben ook nog een paar keer met de kano op pad geweest, maar daarover vertel ik een volgende keer. Tot dan!