Al een langere tijd ben ik op drie stekken aan het voeren. Ik heb de indruk dat als de vissen er zijn je niet snel te veel voert. Als ze er echter niet zijn, of als ze na een goede maaltijd verder trekken, dan is de situatie misschien anders. De voertactiek aanpassen is dan het devies, anders ontstaat een berg voer op de bodem en dan wordt vangen lastig.
Vijf keer ving ik de afgelopen jaren een bepaalde vis. De laatste keer, na langdurig voeren, in oktober vorig jaar op haar zwaarste gewicht; 13,7 kilogram. Op dezelfde stek op de Vecht was ik nu ook al weer bijna 3 weken aan het voeren. Dagelijks ruim een pond grote boilies. Ik had mijn zinnen gezet op deze rijenkarper. Nu, vlak voor de paai zou ik de vis graag nog eens vangen, hopelijk op topgewicht.
Dat mijn hoop tevergeefs was bleek uit een melding via de matching community. Twee spiegelkarpers waren op de Vecht gevangen, kilometers verwijderd van mijn stek. Mijn vis zat daarbij. Niet gegroeid, maar dus ook niet op mijn stek. Toen ik maandagavond ging zitten was een deel van de spanning al weg. Mijn vis zou ik in ieder geval niet vangen. Ik besloot voorzichtig te beginnen. Alleen beide hengels inwerpen zonder iets bij te voeren. Het even een uurtje aankijken.
Na een uurtje vissen kwam van rechts een meerkoet doodgemoedereerd aan peddelen. Op mijn stek verdween het beestje onder water en toen deze na de eerste de beste duik met een rode boilie in de snavel bovenkwam was de boodschap glashelder. Als dat pondje van gisteren niet is opgeruimd is er gewoon geen karper in de buurt. Ik heb het nog even aangekeken. Elke duik was raak en een handvol boilies verdween in het verkeerde buikje.
Het verkeerde buikje
Ook het beetje resterend vertrouwen verdween. Exact twee uren na aanvang zat ik alweer thuis op de bank.
Gelukkig duurde de teleurstelling niet lang. Voor gisteren, dinsdagavond, stond het volgende visavontuur op het programma. Met Mike zou ik onze IJmeer stek weer met een bezoek vereren. De afgelopen dagen had ik ook daar flink gevoerd: op beide stekken, die van mij en die van Mike, de afgelopen dagen minimaal anderhalve kilo oranje fruit-knikkers per dag.
Mike en ik wisselen steeds van stek, ik kreeg nu weer de westkant en Mike dus de oostzijde. West leverde beide voorgaande keren 2 karpers op, de oostelijke stek 1 keer 1 vis. Maar dat was wel de grootste.
Terwijl Mike ontzettend veel last had van lijnzwemmers kwamen bij mij de aanbeten met grote regelmaat. Drie vissen kreeg ik op de mat. Het waren allemaal schubkarpers van respectievelijk 71, 79 en 83 centimeter. Omdat de man-vis foto’s met deze vissen nogal op elkaar gaan lijken heb ik wat creatieve fotografie toegepast.
Schubkarper 1, 71 cm en 6,9 kilogram
Schubkarper 2, 79 cm
Schubkarper 3 bij het terugzetten in de weigh sling, 83 cm
De eerste van de drie aanbeten kwam al toen ik nog bezig was mijn tweede hengel in te leggen. Deze vis lag duidelijk op de voerplek te wachten. De laatste en grootste vis liet op de mat ook een duidelijk signaal achter. Gelukkig stinkt karperpoep niet. Het is duidelijk dat ook deze vis al eerder van de oranje boilies gesnoept heeft en de voerplek hier dus prima werkt.
Na vier uurtjes vissen zat de visavond er weer op. Met Mike heb ik de aanpak besproken en we kwamen tot een kleine aanpassing. Al de lijnzwemmers wijzen er immers op dat er nog voer ligt. De vissen zwemmen er wel overheen maar vreten niet. Blijkbaar heb ik hier te veel gevoerd.
Ik zal de voerfrequentie en hoeveelheid op de oostelijke stek dus iets aanpassen. Even twee dagen met rust laten en daarna veel minder voeren. Voor de westelijke werkt de huidige aanpak uitstekend. Over minder dan een week gaan we weer kijken of er weer wat te halen is. Dan leveren hopelijk beide stekken vis op. Tussendoor wordt vast ook nog wel hier en daar wat gevist. Ik hou u op de hoogte! Tot later!