Hoi! Gisteravond was de vierde en alweer laatste dag van de karper-visvierdaagse. Drie dagen voerde ik als voorbereiding met de kleine oranje zoete boilies. Na een frisse en regenachtige dag was ik rond 19.00 uur ter plekke. Ik had er zin in. Het is altijd weer de vraag wat er op het open water gaat gebeuren. En genoeg gebeurde er. Druk op lees verder voor een verslag van de belevenissen.
De eerste vermeldenswaardige gebeurtenis vond plaats tijdens het optuigen. Mijn stek bevindt zich op de Vecht, hemelsbreed een kleine tien kilometer onder Weesp. Ik stond net op de oever mijn hengels in elkaar te steken toen aan de overkant een bootje aan kwam varen met een manspersoon aan het roer. De rodpod op de achtersteven verraadde al met welke snode plannen deze kerel te water was gegaan. Ook een karpervisser dus. Allemaal prima, tot hij tegenover me op nog geen 50 meter afstand zijn twee steekstokken in het water stak en zijn bootje neerlegde. Moet dit? 40 kilometer Vecht en ik tref iemand die dezelfde stek gaat bevissen?
Na enig beraad besloot ik dat de man een weinig succesvolle visser moest zijn. Nog nooit werd er een spiegelkarper gemeld vanaf deze locatie, dus die vangt hij in ieder geval nooit. Ik ben waarschijnlijk zijn rots in de branding, zijn houvast in een onzeker karperbestaan. De man had een voorbeeld nodig en ik moest dat zijn. Nog meer besloot ik mijn best te doen een vis te haken.
Aan de overkant het bootje, in het midden mijn stek en onderaan mijn hengels.
Het eerste uur werd mijn vertrouwen flink op de proef gesteld. Een meerkoet begon boilies op te duiken op een paar meter achter mijn hengels. Als dat nog voerboilies van de dag ervoor waren was de stek blijkbaar niet leeg gestofzuigd door een groep hongerige karpers. Weinig vertrouwenwekkend. Misschien had die gast in zijn boot ook wel staan voeren en lag de bodem nog bedekt met een tapijt boilies. Toen na iets meer dan een uur mijn linker waker wat op en neer stuiterde en ik de eerste brasem van de avond kon landen was dat een opluchting. Blijkbaar wisten de brasems mijn aas wel te vinden. Dan kon er nooit veel voer meer op de bodem liggen.
Ze vallen in de smaak
Een uur later stond de teller ondertussen op vier brasems. De kerel aan de overkant zat net aan zijn vijfde mok koffie, zijn wakers hingen roerloos, toen ook de vijfde brasem zich aandiende. Opnieuw stuiterde de waker een beetje op en neer. Met een zucht pakte ik de hengel en begon binnen te draaien. Shit vast. Er was geen beweging in te krijgen. Tot na een paar tellen het verdwijnpunt van de lijn met een ruk naar rechts schoot. Wat was dit? Met ijzingwekkende kalmte werd de hengel naar rechts getrokken en begon te buigen. Steeds verder. Shit, de vis mocht die kant niet te ver op. De hand moest op de spoel. Buigen of barsten. Toen de hengel op maximale spanning stond en buigen niet verder ging werd het optie twee. Met een droge tik begaf de onderlijn het. Op de knoop.
Een paar minuten heb ik wezenloos voor me uit zitten staren. Ik ben ervan overtuigd dat ik de afgelopen paar jaar mijn grootste vissen verspeeld heb. Dit was er zeker ook weer één uit die categorie. Positief punt is dat ik ze wel weet te haken. Heel veel gaat er wel goed. Wat ik nu nog moet doen is deze vissen vangen. Er moet gewoon marge bij op dit soort stekken. En ik moet mijn 8-knoop secuurder knopen. Deze moet perfect.
Een minuut of wat later had ik een nieuw onderlijntje aangeknoopt en kon ik opnieuw inwerpen. Een handje boilies er omheen en wachten maar. Gelukkig duurde het niet al te lang. Rond half 10 kwam de volgende karper-aanbeet. De hengel schoot bijna uit de rodpod, zo snel was deze vis. Een ander kaliber, maar zeker karper. Dit keer kostte het geen enkele moeite de vis uit de obstakels te houden. Een schubkarper van net geen 70 centimeter vormde het pleistertje op de slagaderlijke bloeding.
68 centimeter schubkarper van de Vecht
Na een snelle foto mocht de vis weer zwemmen. En dat deed deze graag. Even voor half 11 besloot ik op te ruimen, de volgende ochtend moest er weer gewerkt worden. Drie en een half uur gevist, twee karperaanbeten op de Vecht. Het kon minder. Het bewijs daarvoor bevond zich op nog geen vijftig meter afstand.
Zo, de karper-visvierdaagse zit er weer op. Vandaag zal er bij hoge uitzondering een keer niet gevist worden, maar de plannen voor volgende avonturen worden al wel gesmeed. Leuke plannen, maar daarover een andere keer meer! Ik heb ondertussen ook wat nieuw onderlijn materiaal besteld. De jacht op jumbo wordt geopend. Tot later!