Waar ik vorig jaar rond deze tijd wat minder plezier had in het vissen is dat op dit moment heel anders. Ik loop momenteel over van de ideeën voor mijn visserij. Niet alleen wil ik de komende maanden proberen nog een serie grote karpers uit de Vecht te trekken, ook heb ik enorm veel zin om echt grote snoekdames te gaan belagen. Zowel met de statische methode als ook vanuit de kano. Zolang de karpervisserij nog regelmatig succes oplevert zal daar de focus op blijven liggen maar wel zal ik alvast nu en dan een uitstapje wagen om mijn snoekvisserij wat op gang te helpen. Uiteindelijk is regelmatig een bepaalde vistechniek hanteren en er ook wat vissen mee vangen de beste manier om stelselmatig succesvol te zijn.
Mijn vader is ook een liefhebber van het snoekvissen. Tijdens een recent telefoongesprek hadden we het even over onze visserij en de problemen waar we tegenaan lopen. Waar ik altijd vind dat ik te weinig tijd heb om al mijn plannen uit te voeren is het probleem bij mijn vader van een andere aard. Als je een bepaalde respectabele leeftijd bereikt hebt neemt het aantal vismaten om uiteenlopende redenen af. Om nu als 80-plusser nog in je eentje langs afgelegen sloten in het Friese land te gaan struinen is misschien ook niet zo handig. Hij komt dus daardoor wat minder aan het vissen toe dan hij misschien wel zou willen.
Wijsheid komt met de jaren, wordt wel gezegd. Als dat zo is dan zijn mijn ouders samen, met afgerond 155 jaar levenservaring, misschien wel de wijste mensen die ik ken. Ze zijn verder, behalve ontzettend wijs en familie, ook nog eens aangenaam gezelschap. Genoeg goede redenen dus voor een ritje naar het noorden van het land.
Woensdagochtend vertrok ik daarom voor zonsopkomst richting Friesland voor een dagje gezelligheid gecombineerd met snoekvissen met mijn vader. Mijn snoekhengels lagen achterin de auto, evenals wat extra gadgets zoals een peilhengel, een schepnet en wat klein materiaal waaronder nieuwe onderlijnen. Mijn vader had voor wat aasvisjes gezorgd. Na een bak koffie met beide ouders vertrokken mijn vader en ik rond half 9 richting visstek. Als plaats delict was weer het Gat van Sloten uitgezocht. Dit is een lange sloot die het Slotermeer verbindt met het stadje Sloten. Ik heb even een screenshot gemaakt van Streetview zodat u zich een beeld van deze sloot kunt vormen.Wie mijn site al wat langer volgt kan zich misschien een eerder visavontuur op deze stek herinneren. De link naar dat verslag vindt u hier.
Op de bovenliggende foto bevindt zich op de achtergrond het Slotermeer. Op de voorgrond ziet u een splitsing waarbij een ondiep watertje onder u door het stadje in gaat en een bredere sloot naar rechts langs het stadje loopt. Even peilen leerde ons dat deze brede vaart slechts 90 tot 120 centimeter diep was. En dat leverde meteen het eerste probleem op. Ik had splinternieuwe stalen onderlijnen gemaakt van zo’n 90 centimeter lang. Lekker veilig voor de vis, maar eigenlijk te lang voor dit ondiepe water. We werden dus gedwongen om niet te dicht langs de kant te vissen. Uiteindelijk wil je de aasvis toch wel minimaal zo’n 30 centimeter boven de bodem aanbieden en dat is dus lastig in dit ondiepe water.
Ik liet mijn aas door de westenwind langzaam naar de overkant langs de zeilschepen waaien. Mijn vader koos voor een meer actieve variant. Hij sleepte zijn visje langzaam door het water om zo aandacht van rovers te trekken.
Mijn vader aan het snoekvissen
Na een half uurtje vissen zag ik ineens mijn dobber wegschieten. De fikse voorn van toch wel zo’n 20 centimeter was gegrepen. Rustig draaide ik de bocht uit de lijn en haalde vervolgens mijn hengel achterover. Raak! Een flinke vis liet de hengel buigen maar de vis had niet de massa om de hengel te laten kraken. Ik ben een optimist en mijn materiaal is daarom berekend op de vangst van recordsnoeken. Dat was deze vis niet. Voor een snoekbaars, want dat was het, was het wel een prachtig formaat. Zesenzeventig centimeter gaf het meetlint aan. Zo groot heb ik ze jaren niet gevangen. Ik mocht even poseren terwijl mijn vader een paar plaatjes schoot.
Snoekbaars 76 centimeter uit het Slotergat
Na anderhalf uur vissen, en net toen we wilden opruimen om thuis een bak koffie te gaan halen, schoot de dobber van mijn vaders hengel weg. Ook hij viste met een grote voorn dus de spanning liep flink op. Na een paar tellen wachten werd de hengel rustig achterover gehaald. Een paar seconden was er flinke weerstand en toen, los! Helaas was de vis niet gehaakt. Dit is inherent aan snoekvissen. Ze hebben het aas stevig vast en dan valt het niet altijd mee om de haak goed te zetten.
Ondanks de misser werd goedgeluimd de tocht naar huis gemaakt. Besloten werd om ‘s middags nog een poging te wagen. Eerst moest het aas-emmertje weer wat gevuld worden. Na de koffie leverde een uurtje witvissen een 10-tal vissen op waarvan drie mee mochten in het emmertje. De andere zeven hadden geluk en werden teruggezet. Na een heerlijke kom soep en wat boterhammen vertrokken we vol goede moed weer naar de waterkant.
Opnieuw bleek dat het water toch wel erg ondiep is. Het wegvaren van een motorjacht resulteerde in een grote zwarte modderwolk in het water van tientallen meters lang. Onze aasjes, die we door de wind lieten meevoeren bleven regelmatig ergens achter hangen. Eén keer nog pakte een rover mijn aasvis. Dit was toen ik net wou binnendraaien omdat deze weer eens bleef hangen. In een reflex begon ik de vis te drillen toen ik voelde hoe de aasvis gepakt werd. Ik had natuurlijk de snoek even tijd moeten geven en daarna netjes aanslaan. Na een seconde of 10 liet de vis de aasvis weer gaan. Opnieuw een gemiste aanbeet dus.
Met kleur op de wangen besloten we iets na half 5 er een eind aan te breien. Met drie aanbeten in ongeveer 4 uren vissen en een prachtige snoekbaars op de kant was de visdag zeker geslaagd. Voor een volgende keer zal ik wel kortere onderlijnen moeten maken. Ook zal ik wat meer lood dichter bij de aasvis plaatsen zodat deze bij de actieve visserij wat dieper blijft. Langzamerhand zal zo de ietwat roestige snoekvisserij weer wat opgepoetst worden. Genoeg leerpuntjes dus om nog succesvoller te worden. Hopelijk kunnen we binnenkort op herhaling. Uiteraard hou ik u dan op de hoogte.
Maar eerst staat er een weekend vol karpervissen voor de deur. Het wordt druk, minimaal een stuk of 5 updates kunt u de komende week wel verwachten. U hoort dus snel weer van me, tot dan!