Hallo websitevrienden. Op karpergebied is er weer van alles gaande. Zo heb ik ondertussen weer twee keer gevist en ik heb mijn boilieontwerp nog eens kritisch tegen het licht gehouden. Op beide vlakken ben ik met het resultaat meer dan tevreden. Over mijn nieuwste boilie zal ik morgen meer vertellen, laat me u nu eerst op de hoogte brengen van de gevangen vissen.
Visdag 1
Het IJmeer blijft me trekken. De kneiter van misschien wel 20 kilo die ik enkele weken terug heb zien zwemmen blijft in mijn gedachten rondspoken. Met die vis in gedachten is investeren geen enkele opgave. Twee dagen op rij wandelde ik ‘s avonds in totaal ongeveer een uur over de IJsselmeerdijk om mijn stek van een lading voer te voorzien. De derde dag, afgelopen zaterdag, deed ik dit nog eens, maar nu bepakt met mijn hengels en ander materiaal. Deze laatste keer kwam ik niet om iets te brengen, maar om te oogsten.
Het was rond kwart voor zeven ‘s avonds dat ik beide hengels had in liggen. De linker recht vooruit op ongeveer 2 meter diepte, de andere naar rechts vlak voor de rietkraag. Hier stond iets meer dan een meter water. Links viste ik met boilie Zoet, de rechter met mijn Oranje Boilie 2.1.
Het was nog geen kwartier later toen de beetverklikker van mijn rechter hengel wat reutelde. Ik verdacht een meerkoetenkoppel, deze zijn verzot op mijn Oranje Boilie. Toen de beetmelder nog eens piepte en de hengeltop boog werd me duidelijk dat ik me vergist had. Het was toch een karper! Snel greep ik de hengel en trok deze krom. De vis had natuurlijk niet gewacht en was ondertussen onderweg naar een uitloper van de rietkraag. Ik besloot richting waterkant te lopen om zo de vis beter te kunnen sturen. Met mijn linker hand greep ik het grote net, met mijn rechter hield ik de hengel onder spanning. Wat onhandig drilde ik de vis terwijl ik naar voren liep. De karper moest het riet bijna bereikt hebben. Nog even voelde ik de vis bewegen en toen ineens was het over, de haak schoot los.
Mijn vermoeden is dat een schubkarpertje aan me was ontsnapt. Ik hou mezelf voor dat de vis gehaast heeft gegeten, wellicht omdat deze in een school karpertjes het voerplekje ontdekte en het even ieder voor zich was. Ik zie voor me hoe de vis door het wilde azen zich aan een flintertje vel heeft gehaakt, en dat toen de vis het riet bereikte de druk op de haak even wegviel de vis zich per ongeluk van de haak heeft gedraaid. De gedachte dat ik een spiegel, misschien zelfs een grote, zou kunnen hebben gelost is een stuk minder aantrekkelijk. Daar denk ik dus maar niet aan.
Gelukkig kreeg ik een herkansing. Even na half 10 opnieuw een aanbeet aan de riethengel. Een schubkarper van 70 centimeter kon niet van de Oranje Boilie afblijven. Ditmaal ging alles voortvarend. Het net had ik al bij de waterkant gelegd en na een pittige dril, die een zware vis deed vermoeden, kon ik de schubkarper in het net trekken. Een fotomomentje op de mat volgde. De vis liet in het net meer boilierestanten achter dan dat er aan de haak zaten. Het was duidelijk dat deze vis het “30 keer kauwen voordat je doorslikt” principe ook niet kende.
Schrokop schubkarper van het IJmeer, 70 cm.
Na het vangen van deze typische IJsselmeerschubkarper bleven mijn beetmelders stil. Tegen middernacht heb ik opgeruimd. Het bleef deze keer bij 2 aanbeten en 1 vangst. Die kneiter mag nog even een weekje groeien, wie weet vang ik hem dan binnenkort op 21 kilogram.
Visdag 2
Gisteravond kwam ik vervolgens op het lumineuze idee om vandaag, dinsdag, nog eens een poging te wagen op het IJmeer. Een andere stek dan afgelopen zaterdag werd snel nog een keer van ruim een kilogram boilies voorzien. Ongeveer 8 uren de tijd kregen de karpers om dit voer op te eten. Dan zou ik langskomen met mijn hengels.
De wekker stond afgesteld op vier uur, maar het was nog voor vieren dat ik wakker werd. Ik had viszin! Na een snelle knuffel, een korte douche en een autoritje stond ik kwart over vier aan de waterkant. Het installeren kost altijd even tijd, de rodpod moet in elkaar gezet worden, de onderlijntjes vervangen en het schepnet in elkaar. Rond half vijf lagen beide hengels. Ook op deze stek ligt de linker hengel recht vooruit en de rechter langs de kant.
Rond vijf uur hoorde ik wat gepiep. Het bleek dat een brasempje zich aan mijn haak had gespietst. Ik vis noodgedwongen even zonder putty op mijn onderlijn en deze heeft waarschijnlijk bol op de bodem gestaan. Ik vermoed dat het visje onder het lijntje door wou zwemmen zichzelf zo waarschijnlijk in de rug gehaakt heeft. Mijn haken zijn vlijmscherp, dat is wel duidelijk.
Rond kwart over vijf volgde een kneiterharde aanbeet. Er was nu geen twijfel. Snel trok ik de hengel in een curve en hield druk op de vis. Ondanks de druk trok deze karper nog een paar meter lijn van de molen. Ik verhoogde de druk een beetje, ik wil de vis niet te veel ruimte geven. Het tempo ging er uit, de vis viel stil. Na een paar tellen voelde ik de vis aanzetten, de slip kwam weer op gang, en toen ineens was het over. Een lijnbreuk vlak boven de onderlijn. Mijn fluorocarbon lijn was ter plekke flink gerafeld. Er moet daar op de bodem een met mosselen begroeid obstakel aanwezig zijn. Misschien een stuk hout, of een hoopje mosselen. Het kan ook iets anders zijn. De vis is er achter gedoken en heeft zo de lijn weten te beschadigen. Ik kon hier weinig aan doen. Wederom hou ik mezelf voor dat het hier om een schubkarpertje ging.
Gelukkig kreeg ik nog geen 10 minuten later een herkansing. Wederom op dezelfde hengel. De Oranje Boilie 2.1 valt in de smaak! Dit keer maakte de vis het me niet erg lastig. Eenmaal bij de kant was me ook meteen duidelijk hoe dat kon. Een misvormde vis had niet alleen een kyfose maar ook een scoliose. Een medische opleiding komt zelfs bij het karpervissen van pas. Wie bovenstaande woorden niet kent: een kyfose is een flinke bochel, een scoliose een zijwaartse vergroeiing van de wervelkolom.
Schubkarper met een duidelijk zichtbare kyfose, de scoliose is in de header zichtbaar.
Het is een mirakel dat zo’n misvormde vis het tot volwassenheid heeft geschopt. Met toch wel een gevoel van medelijden heb ik het typische visje na de foto voorzichtig weer laten zwemmen. Vanwege de rare zijwaartse knik in het lijf ging ook het wegzwemmen met horten en stoten.
Happy vanwege opnieuw een karper heb ik het nog tot 9 uur uitgehouden. Helaas volgden geen aanbeten meer. Toch ben ik tevreden met weer een vis op de Oranje Boilie 2.1 en wederom twee aanbeten.
Tot slot:
Mijn totale aantal karpers van open water staat dit jaar op 20. Sinds de oprichting van deze website heb ik nu 98 karpers gevangen op het boezemwater rond Weesp. Aangezien ik alle vangsten vastleg heb ik een mooi overzicht over wat ik waar vang. Een interessante exercitie waaruit overduidelijk blijkt dat wanneer ik voor aantallen wil gaan ik op het IJmeer moet blijven vissen. Als ik echter grote vissen wil vangen moet ik voor een andere aanpak kiezen. Morgen zal ik u daar meer over vertellen. Tot dan!