Van 2001 tot en met 2015 woonde ik in Amsterdam, een stad met erg veel water en ook erg veel karper. Ik woonde eerst drie jaar in West, daarna in de Pijp en de laatste 8 jaar in Oost. Er werd niet veel gevist in die periode maar ik heb toch wel nu en dan een visje weten te vangen. Enkele anekdotes over mijn ervaringen met het karpervissen in Amsterdam wil ik jullie niet onthouden.
In de Amstel ving ik een keer een schubkarper aan mijn penhengel. Het domme beest lag blijkbaar op mijn maiskorrels te sabbelen want ik heb het pennetje nooit zien bewegen. Pas toen ik naar huis wou gaan en voor het laatst ophaalde zat er ineens een schubkarpertje aan, netjes in het lipje gehaakt.
Bij een vijvercomplex vlakbij station Amstel (park Frankendael) stikte het van de karper. Ik heb daar enkele keren succesvol gevist, ook vooral met een pennetje. Het viel me wel op hoeveel kerels daar een afgelegen paadje volgden maar met mijn naïeve hoofd had ik niet door dat in de struiken de mannenliefde werd bedreven. Nadat zo’n kerel mij een keer aansprak en vertelde dat ook veel heteromannen meededen besloot ik dat water in het vervolg maar te mijden.
Ondanks meerdere pogingen wist ik in het Amsterdam Rijn Kanaal (ARK) nooit een karper te vangen. In de tweede Diem ving ik meteen naast de instroom vanuit het ARK wel een keer twee karpers. De vervormde bek van 1 van die vissen verbaasde me toen. Pas later hoorde ik dat enkele maanden eerder een lading bosbaankarpers was overgezet naar de boezem. Waarschijnlijk had ik zo’n stumper gehaakt.
In een vijvertje in de buurt van Amsterdam zag ik een keer een karper springen. Toen ik daar ging vissen na enkele voerbeurten ving ik een spiegelkarpertje. Natuurlijk heb ik spiegelkarperkoning Joris Weitjens daar destijds over geïnformeerd. Hij vertelde me dat ik hun geheime spiegelkarper-opgroei-plek had ontdekt. Karpertjes die afkomstig waren van het spiegelkarperproject van de AHV maar die nog te klein waren om in de boezem uit te zetten werden in deze vijver opgekweekt om verder te groeien totdat ze wel de boezem in konden. Ik heb er daarna maar niet meer gevist.
Spiegeltje uit de vijver van Joris Weitjens
In het Nieuwe Diep bij mij om de hoek heb ik enkele pogingen gewaagd maar nooit met succes.
Bij de Una-centrale heb ik tenslotte in die tijd ook wel gevist en gevangen. Tot ik er achter kwam dat dat streng verboden was. Natuurlijk ben ik er daarna officieel niet meer geweest.
Een stukje verder in het IJmeer heb ik regelmatig nabij IJburg gevist, dat was eigenlijk de leukste locatie, maar elke keer ruim 3 kwartier bepakt fietsen ging toch tegenstaan. Vooral ook omdat de terugweg ook ruim drie kwartier duurde. Dat fietsen en de tijd was niet echt het probleem, het meeslepen op de fiets van hengels, net, steunen, tas, onthaakmat, voer etc. werd een kwelling. Uiteindelijk is daar mijn visserij gestrand.
Ik hoop nu ik in Weesp woon hier weer meer tijd in te gaan steken. Het IJmeer is toch een magisch water en mijn transport problemen behoren tot het verleden. Goed, genoeg samenvatting hier, nu op naar de nieuwe avonturen!