Afgelopen weekend heb ik op zondagochtend een serieuze snoekvispoging gedaan. Uitbater Pieter Kors van cafe ‘t Helletje in Weesp vertelde me een dag eerder dat zijn elektrische bootjes binnenkort op de kant worden gezet voor de winter. Hij vond dat ik na al mijn investeringen in zijn bedrijf wel een keer gratis met zo’n bootje mocht snoekvissen. Misschien moet ik mijn vrijetijdsbesteding en consumptie van gerstenat toch nog eens onder de loep nemen. Maar een kadootje sla je niet af en dus kreeg ik de sleutel mee en mocht op zondagochtend mijn gang gaan.
Ik heb van Weesp naar Muiden gesleept met pluggen. Daarna terug en toen nog een keer heen en weer naar Fort Uitermeer. In totaal zo’n 14 kilometer en dat met misschien 3 km per uur. Rekent u zelf maar uit hoe lang ik in dat bootje heb zitten kleumen. Ik had de grote onthaakmat mee en een karperschepnet. Ik was helemaal voorbereid op de vangst van een paar metersnoeken.
De hengelhouder met klem kwam goed van pas. Met één hengel in de hand en de andere in een steun kon ik alles prima controleren van achter het stuur van de boot.
Over het bootje dus niets dan lof. Het weer was wat minder. Nu en dan felle zon maar toch veel vaker regen en zelfs hagelbuien.
Helaas bleven ook de vissen wat achter. De watertemperatuur zit ondertussen onder de 7 graden en ook de snoeken worden nu trager. Misschien had ik nog langzamer moeten slepen. Misschien ook wel dieper, of misschien moet ik toch nog eens aan de dieptemeter zodat ik de interessante plekken beter kan uitkammen. Hoe dan ook, tijdens deze visdag had ik slechts één aanbeet. Het was wel een erg mooie vis. Een baars van 31 cm vergreep zich vlakbij Weesp aan het plugje dat mij door Pieter (de kayakvisser, niet de uitbater) was aangeraden.
Opmerkelijk vond ik de aan de onderkant afgesleten staart. Ik heb wel eens gelezen dat dit komt door veelvuldig contact met de bodem tijdens het zwemmen op rivieren. Nou stroomt de Vecht niet hard maar blijkbaar genoeg om dit fenomeen hier ook tegen te komen.
Op mijn handhengel dacht ik nog twee keer een aanbeet te voelen maar beide keren schoot de plug al heel snel weer los. Ik twijfel of ik niet gewoon tijdens het slepen de bodem haakte. Ik zal het nooit weten. Na ruim vier uren slepen heb ik het bootje weer ingeleverd en ben me thuis gaan verwarmen in een warm bad.
Helaas niet de vangsten dus waar ik op hoopte. Ook het weer was niet om over naar huis te schrijven. Desondanks heb ik me prima vermaakt met het varen op de Vecht. Het blijft een schitterende rivier.
De komende weken zal ik nog vaker een snoekvispoging wagen. Ook staat er nog een karperplan te sudderen. Ik zal u hier op de hoogte houden, tot later!