Project X is van start dames en heren! Eergisteren, vrijdag 30 Juni was de eerste vispoging binnen het project. Het zal u niet verbazen dat ik enkele dagen eerder met een zakje boilies langs de IJmeerkust struinde. Mijn doel was de stek waar ik eerder een schubkarper ving. Destijds ontmoette ik er Mike, een karpervisser uit Muiderberg. Tot mijn blijde verrassing was Mike wederom aanwezig, dit keer met hengels. Ik was getuige van de vangst van zijn derde karper. Ik vertelde hem over mijn plannen. Hij was meteen enthousiast en wou ook komen vissen. Een afspraak was snel gemaakt.

Beide zouden we een stek aanvoeren. Ik zou tevreden zijn met een spiegel of anders met twee schubkarpers zodat mijn project op schema zou liggen. Mike hoopte op een mooie spiegel die daar rond moest zwemmen. Vier dagen voerde ik ruim met Spicy Seven boilies. Dagelijks een tocht van anderhalf uur om anderhalve kilo boilies te voeren. Mike had zijn eigen boilies van een bekend merk dat ik weer vergeten ben. Hij deed hetzelfde.

Vrijdagavond om 7 uur was ik ter plekke. Mike had net zijn hengels ingelegd. Ik moest nog het een en ander aanpassen, mijn standaard anti-tangle tube verving ik door een leader. Deze is soepeler, langer en zinkend. Toen ook mijn tweede hengel was aangepast en net in lag verscheen het lachende gezicht van Mike boven de dijk. Hij had de eerste vis al binnen.  

Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat iemand anders de show steelt in mijn verhalen, dus besloot ik ook maar wat te vangen. Het was even na 8-en dat mijn waker omhoog knalde ten teken dat een vis zich aan mijn overheerlijke boilie vergrepen had. Ik kon de vis rustig uitdrillen en dit keer mocht Mike de vis scheppen en voor het nageslacht vastleggen.

mijn eerste IJmeerspiegel

Een mooie spiegel van 71 cm en 14,6 pond speelde fotomodel. Mike vond dat ik wel kon stoppen nu, mijn doel was behaald. Ik dacht er anders over. Nog geen kwartier later had ik weer een run. Een rare dril volgde, het inline lood was losgeschoten en schoof ergens op 10 meter van de vis over de lijn. Mijn contact met de vis was dus indirect. Ineens was het over. Een losschieter. Ik moet hier geen gewoonte van maken.

Een half uur later had ik ineens weer een aanbeet. Ik had me voorgenomen wat steviger te drillen nu zodat de spanning op de weerhaakloze haak niet weer zou wegvallen. Toen ik de hengel omhoog haalde voelde ik echter niets. Terwijl ik mijn draad binnen draaide zag ik een meerkoet bovenkomen. Het beest was verantwoordelijk voor het beetalarm. Ook meerkoeten houden van mijn boilies. Ik zie ze wel steeds water drinken na het eten. Hehehe, ze zijn inderdaad nogal spicy.

Een paar tellen later gooi ik weer in en kijk even richting Mike. Tot mijn verbazing zit Mike midden in een pittige dril. Een grote karper doet zijn uiterste best te ontkomen. Vakkundig houdt Mike de lijn onder spanning. Ook hij vist zonder weerhaken.

De vis is duidelijk zwaarder dan de vorige. Het beest blijft diep en besluit tot een run van meer dan 30 meter. Na een aantal minuten heeft Mike de vis weer dichterbij en kan ik het net onder de vis steken. Waar ik elke vis meet en weeg doet Mike dat niet. Qua maten moet u het dus met mijn inschatting doen. Ik schat de vis zo rond de 85 cm en ongeveer 25 pond. Twee en een half uur gevist en elk 2 aanbeten, dat is een prima score. Het werd echter nog veel beter.

Terwijl Mike inwrijft dat zijn stek veel lastiger is en hij op mijn plek toch wel meer aanbeten had verwacht begint het te regenen. Bij mijn stek staat een boom en we besluiten daar onder te gaan schuilen. We keuvelen wat over werk en woning. Mike benadrukt nog eens hoe graag hij een rijenkarper wil vangen. Dan, het is even voor 11 en we staan nog geen meter van mijn hengels, een aanbeet. Dit keer geef ik iets meer druk en hoewel de vis duidelijk zwaarder is dan de vorige en langer diep blijft zien we al snel dat het weer een spiegel is. Sterker nog, het is een rijenkarper. Mike geniet zichtbaar van de mooie vis. De rollen zijn nu weer omgedraaid, ik mag poseren, hij is fotograaf. In het donker schieten we wat plaatjes.

alweer een rijenkarper

Het weeg en meet ritueel vindt dit keer wel plaats. 82 cm en 11,3 kilo is de vis.

Met elk twee karpers zijn we heel tevreden, maar het plan is om tot een uur of 1 te blijven. Mike besluit zijn spullen te verhuizen naar de boom waaronder we schuilen. Alleen zijn hengels en net laat hij liggen. Signalen van zijn beetverklikkers komen via een draadloze verbinding aan bij een kastje in zijn broekzak, mijn kamp wordt dus ons kamp.

Het is vervolgens een tijdje stil. Pas even voor middernacht krijg ik een voorzichtige aanbeet. Een klein bol schubkarpertje is de boosdoener. Dit lijkt totaal niet op een typische IJsselmeer schubkarper, maar het visje is er niet minder mooi om. Ik schat de vis op 55 centimeter. Het meetlint geeft me gelijk. Ditmaal sla ik het wegen over.

Een bol IJsselmeer schubkarpertje

Tevreden werp ik de hengel nog een laatste keer in. Mijn avond is klaar, ik hoop nu alleen nog op een mooie oude spiegel voor Mike. Dat hij die ook echt zou vangen wist ik natuurlijk nog niet. Maar eerst was ik nog eens aan de beurt!

Iets na half 1 ineens een knetterharde aanbeet. Het is op mijn rechter hengel. De vis knalt er vandoor. Ik pomp de vis weer wat dichterbij. Met enorme klappen probeert de vis te ontkomen. Keiharde rukken zorgen dat de top van mijn hengel nu en dan onder water verdwijnt. Dit is een grote! Ik sta te shaken en te genieten. Wat een woedende vis.

Dan ineens knalt ook de andere waker omhoog, nog een aanbeet aan de andere hengel! Pak jij die roep ik naar Mike. Een tel later staan we naast elkaar twee karpers uit te drillen. Mijn vis heeft ondertussen gelukkig zijn kruit verschoten en ligt onder de top de hengel te teisteren. De vis van Mike gaat ervandoor maar blijft uit de kant.

Mike, die ultramoderne hengels en molens gewend is, moet duidelijk wennen aan mijn oude lange penhengel en roestige baitrunner. Ik forceer mijn vis een beetje omhoog en weet deze in mijn net te trekken. Opnieuw een rijenkarper! Het net leg ik neer zodat de vis in het water geen kant op kan en dan ga ik Mike’s net halen. Voorzichtig glibber ik de dijk over. Als ik terug ben met zijn net kan ik, na wat strubbelingen met een boom, ook zijn vis landen. Een flinke spiegel! Inwendig sta ik te juichen. Eigenlijk wil ik een dansje doen met Mike, maar we zijn kerels. Ik hou me in.

Beide vissen gaan even op de foto. Eerst de mijne. We besluiten ons te beperken tot foto’s op de mat. Mijn vis was 79 cm en 19 pond.

rijenkarper 2, met opvallend gaatje in de staart

Daarna die van Mike:

De spiegel van Mike

Mike’s vis was 81 cm en rond de 11 kilo. 

Wat een apotheose van een toch al geslaagde visavond. 8 aanbeten waarvan 6 op de Spicy Seven boilie, 7 vissen op de kant, vier spiegelkarpers, 3 vissen boven de 20 pond. En alvast vier karpers in Project X! Ik lig voor op schema.

Het is exact 1 uur als de vissen weer zwemmen en we besluiten op te ruimen. Ik zie aan de grijns op zijn gezicht dat Mike het ook enorm naar zijn zin heeft gehad.

Als ik mijn steunen uit de grond wil trekken is een veldmuisje druk bezig een nieuw gangetje te graven naast mijn hengelsteun. Blijkbaar had ik deze in de ingang van zijn woning geprikt. Na een klein half uurtje bepakt en bezakt glibberen over de dijk zijn we bij onze auto’s. Onderweg moeten we nog even voorrang verlenen aan een overstekende egel. Een koe wandelt in het donker een paar honderd meter met ons mee. 

Met een ferme handdruk nemen we afscheid. We gaan vast nog wel eens samen vissen. Voor nu laat ik de stek aan Mike. Ik hou me aan mijn plan, vis vangen is verkassen. Volgende week dus een poging op een andere stek. Voor nu bedankt voor het lezen en tot later!