Ja beste visliefhebbers, hier het beloofde verslag over de eerste vispoging van 2017 op het IJmeer. Na ruim drie weken om de dag een pond boilies gevoerd te hebben moest het afgelopen zaterdag gebeuren. Of dat gelukt is leest u als u op “lees verder”klikt. 

Eerst over het voeren. Ruim drie weken geleden ben ik begonnen met om-de-dag een pond boilies voeren. Aanvankelijk deed ik dit ‘s ochtends onderweg naar mijn werk. De auto parkeren, de nette van Bommel schoenen vervangen door stoere Hevea laarzen, twee kilometer over weiland en zeedijk glibberen, een pondje boilies voeren, terug glijden, de laarzen weer omruilen voor de lederen stappers en de spits in. Toen echter bij de derde keer voeren een groep meerkoeten blij aan kwam peddelen zodra mijn blonde kuif boven de zeedijk uit kwam heb ik de strategie aangepast. De laatste twee weken heb ik ‘s avonds tegen donker gevoerd zodat de vissen in ieder geval een tijdje de kans kregen de boilies te vinden. Meerkoeten vet mesten, dat doe ik wel op de Vecht.

Afijn, na nog eens twee weken in het donker gevoerd te hebben moest het afgelopen zaterdag gebeuren. Tot mijn spijt had een boer besloten het tussenliggende weiland met mest te injecteren, dus de glibber en glij tocht werd een hachelijke onderneming. Bepakt en bezakt met visgerei wist ik gelukkig heelhuids de dijk te bereiken en rond half 6 lagen beide hengels in. Een stuk of 5 futen-stellen terroriseerden de omgeving, er werd duidelijk gevochten om territorium. Drie meerkoetenkoppels hadden ook mijn visstek tot arena omgedoopt. Menig strijd werd er uitgevochten. Een groep dodaarsjes rende er enkele malen tussen door. Ook een blauw ijsvogeltje kwam enkele keren voorbij zeilen. Een drukte van belang dus.

Onder water gebeurde helaas niet veel. Enkele keren stuiterde mijn waker op en neer, ik vermoed van lijnzwemmers, maar het vogelgeweld speelde zich ook wel eens onder water af, dus of dit vis was weet ik niet. Vijf uren heb ik het volgehouden. Helaas geen karper gevangen. Ook geen andere vis, de 25mm bollen bleven onaangeroerd. Wel was een meerkoet erg geïnteresseerd in mijn vis stek, diverse bijgevoerde boilies dook het beest op. Het lijkt er dus op dat het beest toch regelmatig nog overdag boilies heeft gevonden die ik de avond er voor gevoerd heb.

De terugtocht om half 11 ‘s avonds in het donker was wederom een glibber en glij partij. De eerste keer dat ik onderuit ging was bij het afdalen van de oude zeedijk. Een bonk klei halverwege de dijk gaf geen houvast en mijn benen schoten onder me vandaan. Zittend op mijn achterwerk legde ik de laatste meter glijdend door de zwarte klei af. Gelukkig kon ik mijn weg pijn vrij vervolgen en was het materiaal heel gebleven. Positief als ik ben feliciteerde ik mezelf nog met het feit dat de glijpartij op de zeedijk plaatsvond en niet in het weiland vol plassen koeienmest. Dat was te vroeg gejuicht. Nog geen honderd meter later verloor ik wederom de grip op de grond. Dit keer was helaas een plas gier de oorzaak. Omdat ik mijn handen vol had ging ik languit. hehehe. Wederom onbeschadigd maar van onder tot boven onder de mest kon ik de weg vervolgen. Thuis gekomen werd ik begroet door een vriendin die nog net niet moest huilen van het lachen toen ik haar het verhaal vertelde. Een stevige schrobbeurt later kon ik er de humor ook wel van inzien.

Qua vissen weet ik het nu even niet, ik moet er even over nadenken waar ik komende week mijn queeste ga vervolgen. In ieder geval ga ik weilanden proberen te vermijden. Ik hou u op de hoogte. 

Tot later!