Nog één verslagje, dan ben ik weer in de tegenwoordige tijd. Ik neem u mee naar vrijdag 26 mei, nu ruim anderhalve week geleden. Opnieuw hebben vismaat Mike en ik afgesproken, en dit keer ruilen we van stek. Mijn aas komt tegen de rietkraag terwijl Mike zijn hengels spreidt over strategische plekjes op de linker stek waar ik eerder onder andere twee grote spiegels wist te vangen. Drie dagen hebben we weer gevoerd, waarom iets aanpassen als het werkt?
Dit keer is het Mike die het spits afbijt. Na een uurtje vissen denkt hij er na een niet al te overtuigende aanbeet een brasem aan te hebben. Tot de vis dichterbij de kant toch nog wat weerstand biedt. De twee-driekwart ponder begint te buigen. Dit is atypisch voor een brasem dus moet het een andere vissoort zijn. Als de vis zich voor het eerst laat zien herkennen we er toch een karper in. Een niet al te grote schubkarper heeft Mike voor het lapje gehouden. De vis mag op de mat even poseren en doet dat met verve, is het geen modelletje?
Mike meet de vis en smokkelt er nog een centimeter bij, zesenzestig roept hij triomfantelijk, maar het meetlint liegt niet. De vis is exact 65 centimeter.
Even later vangt Mike ook zijn twee schubkarper, een zo te zien hoogzwangere vis die nog moet paaien. Mike meet de vis maar durft niks meer te zeggen. Mijn verbale schrobbering bij zijn vorige vismeting was hij nog niet vergeten. Dan moet ik het verdict maar uitspeken: de vis is 70 cm lang.
Nu Mike twee vissen heeft wordt het tijd dat ik wat presteer. Nog meer doe ik mijn best een karper te vangen. Visualiseren, schietgebedjes, telepathie, alles passeert de revue, elk trucje wordt van stal gehaald. En het lukt. Even later knalt mijn waker omhoog en begint de baitrunner te gieren. Yes! Na een niet al te spannende dril heb ook ik mijn visje gevangen. Omdat het wederom om een schubkarper gaat hou ik het bij een foto in het net. Snel het haakje eruit en hup, ga maar weer zwemmen!
Zo rond kwart over negen besluiten we dat het weer mooi geweest is. Tijd om naar huis te gaan en met onze partners weekend te gaan vieren. Drie vissen is een mooi resultaat! Ons volgende gezamenlijke visavontuur kan pas na Mikes bezoek aan de bakermat van het moderne karpervissen, Engeland, dus moet ik het voorlopig even alleen doen. Dat is geen probleem natuurlijk. Ik heb wilde plannen! Daarover een volgende keer meer, tot dan!