Voordat het “Project River Dance”- geweld echt losbarst had ik nog een opdrachtje uit te voeren. Een paar weken geleden bezocht ik Bas Boilieshop. De eigenaar van deze webwinkel in boilie-ingrediënten is een onderhoudende kerel en ik kan het prima met hem vinden. Bij vertrek duwde hij me een zak boilies in de handen. Probeer deze maar eens waren zijn woorden. Het ging hier om een testbatch van een type boilie dat nogal afwijkt van de gangbare producten.
Het hoofdbestanddeel van dit prototype “Boeren Boilie” bestaat uit zalmmeel en met meer dan 30% eiwit zit het met de voedingswaarde wel goed. Ik besloot deze boilie letterlijk in het diepe te gooien. Drie keer voerde ik op mijn IJmeerstek en vervolgens moest het zondagochtend gebeuren.
Om half 5 was ik ter plekke. Het was heerlijk rustig aan het water. Enige geluiden waren van, hoe kan het ook anders, een paar ruziënde meerkoeten. Nu en dan hoorde ik ook wat gespetter van jagende baarsjes en daar bleef het bij.
Op een gegeven moment kreeg ik ze voor de camera
Mijn rechter hengel kon ik meteen inleggen. Van de linker zat de lijn tussen de rits van de foedraal, hier had ik iets meer tijd voor nodig. 10 voor vijf lag deze hengel ook in. Zonder het beschadigde stuk lijn uiteraard. Bij beide hengels wierp ik rond het aas enkele verkruimelde boilies. Laat de vis maar komen.
Het duurde niet lang. Exact om 5 uur hoorde ik een piep van rechts. Ik zag de top zich buigen en meteen trok ik de hengel verder krom. Karper! In de schemering stond ik een vis te drillen. Zonder al te veel moeite kon ik de vis dichterbij krijgen. Tot mijn plezier was het ook nog eens een spiegelkarper! Deze vissen houden zich aan de haak toch vaak wat rustiger dan de IJsselmeer schubkarpers van hetzelfde formaat. Alles ging voorspoedig en even later lag de vis op de mat. Wat de vis in het water aan pit te kort kwam compenseerde deze op de mat ruimschoots. Na flink wat gespartel lukte het me uiteindelijk toch om de linkerkant op de foto te zetten. Hieronder het resultaat.
75 cm en 8,5 kg spiegelkarper van het IJmeer
Het was een half uurtje later toen ik ineens de lijn van de linker hengel slap zag vallen. In principe kan dit niet zonder aanbeet. Tussen mijn hengeltop en het lood staat de lijn redelijk op spanning. Als de lijn slap valt moet het lood in mijn richting verplaatst zijn en dat kan maar 1 ding betekenen. Ik pakte dus de hengel en draaide snel in. Ineens sprong de hengel in een curve. Toch weer karper! Een vis had zichzelf gehaakt en was inderdaad op me af gezwommen.
Deze vis wist wel van wanten. Diverse keren knalde hij er vandoor de diepte in. Ik schat dat het een minuut of 10 duurde voordat ik de vis zich overgaf en ik het net eromheen omhoog kon trekken. Het haakje zat perfect in de onderlip en zonder enig probleem kon ik de vis onthaken. Ook het meet-, weeg- en fotomoment ging dit keer voorspoedig. 84 cm en 10,7 kilogram was deze vis. Het was trouwens wederom een vrijwel kale spiegelkarper. Ongetwijfeld een maatje van de eerste vis die ik vandaag ving.
84 cm en 10,4 kg spiegelkarper van het IJmeer
Opvallend aan deze tweede vis is dat deze een stukje van de bovenste staartlob mist. Misschien is dat een aanknopingspunt om de vis in de uitzetbestanden terug te vinden.
Na deze twee vangsten hoopte ik natuurlijk op meer. Aanbeten bleven echter uit. Ik vermaakte me prima met de natuur om me heen. Een stel grasparkieten maakte een havik het leven zuur, een ijsvogeltje dreigde even op mijn hengel te gaan zitten en de baarsjes bleven maar jagen. Rond half negen besloot ik de pijp aan Maarten te geven en ruimde ik op. De boilies zijn goedgekeurd.
De twee spiegelkarpers betekenen dat ik nu halverwege het jaar al 30 karpers van open water heb gevangen, waaronder nu 10 vissen van meer dan 20 pond. En dan moet mijn Vecht project nog beginnen. Ter vergelijking: vorig jaar had ik in het hele jaar 30 vissen van open water. Ik mag niet klagen, en dat doe ik dan ook niet.
Hier hou ik het nu even bij, zodra er weer iets te vertellen is hoort u het. Tot dan!