Na maanden visdroogte heb ik afgelopen week een avondje de tijd gevonden om weer eens met de hengels op stap te gaan. Dit keer geen groot-water visserij, maar simpel de polder in. Een paar dagen strooide ik wat boilies ter voorbereiding. Omdat in de polder de vissen toch minder weerstand bieden besloot ik mijn materiaal aan te passen. Twee onlangs verkregen lichte klassieke glashengels zette ik hoog op de steunen. Een schuifloodje zorgde dat een vis er met het aas vandoor kon gaan. Een alufolie wakertje moest een aanbeet verklikken. Een kind kan de was doen.
Omdat ik de polder al een paar jaar niet had bezocht was ik verbaasd over de hoeveelheid waterplanten die ik op een bekende stek zag staan. Blijkbaar hebben nogal wat graskarpers het loodje gelegd, anders zou de sloot nooit zo begroeid zijn. Of er nog karpers zwemmen en zo ja hoeveel is me ook een raadsel. Wat al snel duidelijk werd was dat er wel kreeft aanwezig was. Mijn wakers hingen niet veel stil. Het continue gepluk werd haarscherp doorgegeven. Regelmatig even een nieuwe boilie er aan dus.
Mijne eerste nieuwe aanwinst, een bijna 50 jaar oude Hardy Richard Walker Carp. Het alu wakertje hangt in de netels.
De andere klassieker, een Hardy Richard Walker Avon
Al snel kwam de eerste schokkerige oploper. Het wakertje kroop omhoog en toen deze de hengel naderde haalde ik deze omhoog. Raak! Een mooie zeelt bood wat weerstand maar moest even later toch capituleren. De zachte kleine boilies zijn niet enorm selectief. Ik maal er niet om, een mooie zeelt is altijd welkom.
De zeelt gaf zich over.
Op de mat kreeg de vis de gepaste aandacht. Een fotootje later mocht deze weer zwemmen.
Even later begon het te plenzen. Met mijn onthaakmat over mijn hoofd wist ik het meeste water langs me heen te laten vallen. Desondanks was ik een klein uurtje later doorweekt.
Een tweede aanbeet kwam toen het even iets minder stevig regende. Opnieuw een zeelt, maar ditmaal een druktemaker die de hele sloot op stelten zette. Ook nu was de Richard Walker Carp prima in staat de vis te vermoeien en even later mocht ook deze even op de foto. Ruim 50 centimeter vis mocht op de mat, samen met de onderweg geplukte waterplanten.
Even later, het begon te schemeren, besloot ik op te ruimen. Twee-en-een-half uur vissen, 1 flinke bui en twee mooie zeelten vormen de management-samenvatting van deze visavond.
Het was leuk om weer eens aan de waterkant te zitten. De visserij met minder modern materiaal bevalt me ook goed. Of ik deze hengels ga houden weet ik nog niet. Het was een plezier ermee te vissen, maar ik denk dat het nog beter kan. Ik hou u op de hoogte!
Tot later maar weer!