Goedemorgen. Vandaag visverslag van twee van drie. Vrijdagavond heb ik mijn IJmeer voerstek weer met een bezoek vereerd en daarover wil ik u nu vertellen. Ook op deze stek voer ik dagelijks wat boilies. Iedere dag gaat ongeveer een pond oranje boilies te water. Ik ben overtuigd dat dit uiteindelijk bijdraagt aan het wel of niet succesvol zijn qua vangen.

Vrijdagavond lagen iets na 8 uur beide hengels in. Aan beide hengels weer een vers onderlijntje met een vlijmscherp haakje. Dit keer geen combi-rig maar een gecoat onderlijntje waarvan de uiteindjes gestript zijn. Idee hierachter is dat de coating de onderlijn beter beschermt tegen de scherpe mosselen die hier op mijn stek aanwezig zijn. Het strippen van de uiteinden zorgt voor wat soepelheid ter plekke. Iets sterker materiaal dus, maar met als nadeel dat het geheel iets stijver en zichtbaarder is. Of dit verder veel uitmaakt waag ik te betwijfelen.

gecoat onderlijntje

Een stuk of 6 gebroken boilies smijt ik rond beide dobbers. Laat de vissen nu maar komen. 

Het is al na 5 minuten dat mijn rechter beetverklikker eens piept. Ik zie aan de hengeltop dat er beweging in de lijn zit. Ik vermoed een brasem maar het is wederom een winde. De vis van tegen de 60 centimeter is opvallend dik en de afgesleten onderste staartvin zou er op kunnen wijzen dat deze vis graag dichtbij de bodem zwemt. Bij oude baarzen zie je dit fenomeen ook wel. Afgesleten op de zanderige bodem.

Dat de vis zo dik is kan natuurlijk komen door mijn voeren, maar het is ook voorjaar. Wellicht is dit een vrouwtje met de buik vol kuit. 

Na terugzetten van de vis controleer ik de haakpunt en zie dat deze niet helemaal recht meer lijkt. Meteen knoop ik een nieuw onderlijntje aan. Dit keer geen risico.

Rond half negen begint het te regenen. Gelukkig heb ik mijn grote paraplu bij me en kan ik mezelf redelijk droog houden. Met de BVK muts diep over de oren, de kraag omhoog en achter de paraplu krijgt de kou, het is nog maar een graad of 8, geen vat op me.

Om half 10 app ik even met het thuisfront. Ik vertel dat ze nog niets heeft gemist en dat het nu wel erg koud wordt. De telefoon zit nog maar net weer in de jaszak en als ik een piep hoor van de rechter hengel. Ik ga overeind zitten en hou nauwlettend mijn hengeltop in de gaten. Dan ineens knalt de hengel krom. Ik zit weliswaar naast de hengels, maar kan niet voorkomen dat de rodpod om getrokken wordt. Gelukkig zit de hengel stevig vast in de achtersteuntjes anders was ik deze kwijt geweest.

Ik grijp de hengel snel. Veel krommer trekken gaat niet dus kan ik alleen maar tegenhouden. De woedende vis knalt van me af, keert dan om, en racet voor me langs onder de lijn van de andere hengel door. Door de hengeltop onder water te duwen voorkom ik dat de lijnen elkaar raken. Gelukkig maakt de vis meteen weer rechtsomkeert, sjeest weer voor me langs de andere kant op en gaat daar woedend aan de lijn liggen rukken. Nu de meeste vaart eruit is ben ik iets geruster op een goede afloop. Het net ligt al te water en niet veel later, na wat laatste schermutselingen, lukt het me om de schubkarper te landen.

Op de mat is de vis gelukkig opvallend rustig. Net als de winde is ook deze vis goed gevuld. De tien kilo haalt ze echter niet. Met 82 centimeter en 17,2 pond is het desalniettemin een flinke vis. Snel schiet ik een foto.

Dwarrelschub van het IJmeer

Zodra ik de vis in de weegzak in het water hang laat de vis merken graag weer weg te willen. Het ritsje is van de weegzak is nog niet los of ze knalt meteen met een paar woeste staartslagen weer de diepte in. Wat een karakter.

Nog iets meer dan een uur blijf ik zitten maar verdere aanbeten blijven uit. Na afloop gaat er weer een pondje boilies te water. Voorbereiding op de volgende vispoging. Deze stond voor vanochtend gepland. Een te gezellige zaterdagavond, een te drukke zondag en een te slechte weersverwachting deden me anders besluiten. Ik heb me nog eens omgedraaid. Ik voer nog dagelijks door, maar het oogsten heb ik even uitgesteld. Later deze week volgt de herkansing. Dan dus ook pas verslag 3. Tot dan!