U zit nu natuurlijk te popelen om te lezen hoe dag 1 van mijn SKP weekend is verlopen. Nou, beste lezer, ga er maar eens lekker voor zitten dan zal ik u dat exact vertellen. Houd u zich goed vast, wonderbaarlijks vangsten komen voorbij. Klik op lees verder voor het hele verhaal.
Mike en ik hadden onze meest succesvolle stek van dit jaar uitgekozen als jachtterrein. Vier dagen hebben we daar gevoerd met een combinatie van mijn laatste boilie Zoet™ en met de Oranje Boilie 2.1. Ja u leest het goed, er staat een ééntje achter. Bij het draaien van mijn laatste batch Oranje Boilies heb ik een deel van het vismeel vervangen door predigested vismeel. Dit is als het ware voor-verteerd waardoor de aminozuren nog beter vrij komen uit het aas. Super aantrekkelijk, als het goed is.
Gistermiddag rond 17.00 uur waren we ter plekke. De boel opbouwen duurt altijd even en we wilden voorkomen dat anderen dit weekend onze stek zouden bezetten.
De spiegelkarperwedstrijd zou om 19.00 uur beginnen. Vlak voor 7 uur ‘s avonds verwachtten we een berichtje welk item mee gefotografeerd moest worden om te bewijzen dat de eventuele gevangen spiegelkarper tijdens de wedstrijd was gevangen. Gelukkig kiest de organisatie altijd voor een item dat een visser standaard bij zich heeft. Eerder waren dat bijvoorbeeld een handje voer, een vispas of een boilienaald. Iets voor 6 uur kwam de mail van de organisatie. In hun oneindige wijsheid hadden de heren besloten dat een lepel mee op de foto moest…
Welke echte kerel heeft in hemelsnaam standaard een lepel in zijn vistas? Ik drink mijn koffie zwart, broodjes eet ik met mijn handen en voor de kamperende karpervissers is een vork voldoende. Daar kun je prima je spek mee omdraaien in de pan, een gebakken ei mee oppeuzelen en mee in je koffie roeren. Een lepel… Onze wedstrijd was al voorbij voordat die begonnen was. Mijn verbazing over het item deelde ik met het thuisfront. Ook vrouwlief snapte er niks van, “aaah, meen je, wie neemt er nou een lepel mee?” was haar spontane reactie.
Mike en ik besloten om er ons niets van aan te trekken en keihard door te vissen. Dan maar gewoon wat mooie vissen vangen. Mike voegde de daad bij het woord door een paar minuten nadat de mail was gearriveerd in te werpen en meteen beet te krijgen. De rochelende piepjes maakten helaas duidelijk dat het geen karper was die de pittige boilie had gepakt. Een brasem deed wat moeilijk toen Mike de vis van het haakje wou bevrijden. Een natte broek was het resultaat.
Niet veel later kreeg Mike al de volgende aanbeet. Dit keer was er geen twijfel. Boilie Zoet™ was gegrepen door een karper. Een pittige dril volgde waarbij de vis enorm veel snelheid ontwikkelde. De vis knalde eerst naar rechts, keerde gelukkig in het ondiepe water voor een rietkraag, sjeesde weer de andere kant op, maakte daar weer rechtsomkeert, knalde over de lijnen van de andere hengels wederom naar rechts, deed wat moeilijk onder een overhangend struikje, kwam er weer onder vandaan en had toen zijn kruit verschoten. Niet veel later kon ik het net rond de vis omhoogtrekken. Ik schatte de vis op zo’n 9 kg, Mike vond dat de vis lichter was. Gelukkig gaf de unster uitsluitsel, exact 6,5 kilogram. De lengte was 77 centimeter. De indrukwekkende staart had ik even beter op de foto moeten zetten. Deze verklaarde de snelheid die de vis wist te ontwikkelen.
Mike met zijn schubkarper
Het was een half uurtje later, de vis zwom al lang weer blij in het boezemwater, toen in de verte op de dijk een leuk grietje aan kwam huppelen. Met mijn hooikoorts ogen had ik niet meteen in de gaten wie het was. Volgens mij komt jouw vriendin er aan zei ik tegen Mike. Nee joh, ‘t is de jouwe was zijn reactie. Wederom had hij gelijk. Mijn schatje had niet alleen twee lepels meegenomen, ook had ze een snackbar bezocht om ons van een warme maaltijd te voorzien. Nu we een lepel hadden waren onze kansen weer gekeerd, kom maar op met die spiegelkarpers!
Een half uurtje later kwamen er weer twee piepjes uit één van Mike’s beetverklikkers. De waker van de hengel die op de grootste afstand lag stuiterde even op en neer. Even later weer wat tikken op de top. Mike besloot toch maar de boel in te draaien. Toen zijn lood bijna tegen het topoog kwam zei hij ineens “verrek, d’r zit wat aan”. Een grote voorn zat perfect in het lipje gehaakt. Dit terwijl de 18 mm boilie nooit in dat bekje paste. Wonderbaarlijk.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de boilie, die ik volgepompt heb met lekkere smaakjes, ook veel oplosbare bestanddelen bevat. Een doorsnede van 18 mm had de boilie dan ook niet meer bij de vangst van de voorn. Maar dat deze boilie gevolgd door hair en een wide gape haak maatje 6 in dat bekkie paste geloof ik niet. Deze vis heeft zitten sabbelen op de boilie en daarbij de haak per ongeluk naar binnen gezogen. Misschien is de Oranje Boilie 2.1 wel te aantrekkelijk.
Ondertussen was de stand qua vissen wel 3-0 voor Mike en vooralsnog bleven de karperaanbeten wat achter. Ik had me er wat meer van voorgesteld, zeker gezien de voorbereiding.
Een half uurtje later ving ik mijn eerste voorn. Wederom aan de Oranje Boilie. Een uurtje later volgde opnieuw een voorn, wederom aan deze boilie. Deze laatste vis was aan de buitenkant van de kop gehaakt, wat mijn vermoeden bevestigde dat de voorns vooral met het aas spelen, maar het niet echt kwijt kunnen. Terwijl mijn vriendin me via de telefoon lekker maakte met foto’s van vakantiehuisjes aan de rivier de Lot in Frankrijk bleven de karperaanbeten uit. Tot 21.50 uur.
Ineens knalde mijn dichtstbij-liggende hengel rond. Een karper had de zoete boilie gegrepen. Zonder de overige lijnen te raken knalde de vis ervandoor naar rechts en passeerde daarbij beide andere rigjes. Ik hield de spanning op de lijn. Mike stond al klaar met het net. Een dril zonder noemenswaardige problemen volgde. Toen de vis dichterbij kwam zagen we dat een prachtige spiegel het aas had gegrepen. Dit keer was het Mike die voorzichtig over 30 pond durfde te fantaseren. Zelf dacht ik eerder aan een twintigponder. Zodra de kans zich voordeed trok ik de vis boven het net. Deze verspelen zou de avond voor mij grondig verpesten. Gelukkig deed Mike wat er verwacht werd. Een klein vreugde kreetje kon ik niet onderdrukken. Ik had misschien wel de mooiste spiegelkarper van mijn leven gevangen. Oordeelt u zelf maar, is dit geen prachtig monument?
Mijn mooiste spiegelkarper ooit?
Met 84 centimeter en 10,5 kilogram was ik uitermate tevreden. Mijn eerste spiegel van dit weekend. De kans dat deze vis uit Amsterdam komt is gezien mijn ervaringen met eerdere vangsten niet meer dan 33%. Ik zal er de wedstrijd niet mee winnen, maar mijn visdag is met deze vangst weer goed.
In alle consternatie tijdens het vangen van dit schilderij ben ik vergeten de lepel samen met de vis op de foto te zetten. Omdat de lepel toch een belangrijke rol speelt in dit verslag hierbij toch nog een plaatje van dit item.
Het item waar al genoeg over gezegd en geschreven is
Na de vangst van de spiegelkarper hebben we nog een paar uurtjes doorgevist. Verdere vangsten bleven helaas uit. Over de oorzaak van het lage aantal aanbeten kunnen we slechts gissen. Maar dat heeft geen zin. De boilies vallen duidelijk wel in de smaak. We houden het er op dat de vissen er vandaag gewoon niet waren. Na afloop heb ik nog wat boilies in het water achtergelaten. Wellicht kan ik later tijdens dit SKP weekend hier nog van profiteren.
Tot morgen!