We zijn vertrokken dames en heren. Na een lange winter en koud voorjaar is het me gisteren eindelijk gelukt meerdere karpers waaronder mijn eerste 2021-spiegelkarper te haken in een paar uurtjes tijd. En dat kan maar één ding betekenen. De vissen zijn eindelijk los. Lees in dit verslag over onder andere mijn eerste druktemaker van de Vecht van 2021.
Voor ik over de vangsten van gisteravond vertel eerst even een kort verslagje van afgelopen vrijdagavond. Die avond heb ik namelijk ook nog anderhalf uur gevist op mijn IJmeerstek. Een grote winde zorgde ergens halverwege de visavond door middel van een felle aanbeet voor een kleine hartverzakking. Verdere aanbeten bleven uit.
Winde
Gelukkig had ik nog een tweede ijzer in het vuur. Al een paar weken strooi ik dagelijks een paar handjes boilies bij een brug op de Vecht. En zondagavond zou ik daar gaan vissen. Het was me al opgevallen dat meerkoeten mij met rust lieten. Waar ze een paar weken geleden nog op de boilies afkwamen bleven ze nu weg. Een gunstig voorteken? Was er onder water iets wat ze schrik inboezemde in de vorm van een grote karper?
Het water is weer wat warmer
In het voorjaar is vissen op de Vecht altijd wispelturig. Regelmatig heb ik er de afgelopen jaren voor niks gevoerd en gevist. Maar mijn grootste Vechtkarper ving ik een paar jaar geleden gewoon op 8 April. Dus blijf ik het op de Vecht proberen.
Zondagavond om 18.00 uur zat ik klaar. Twee hengels richting brug. De ene in de vaargeul, de andere richting een paar dukdalven. Uit respect voor het oude hout wel op voldoende afstand. Een paar meter ervoor dus. Aan beide rigjes hing een pva draadje met een paar boilies erop geregen. En beide haken waren voorzien van een snowman montage. Links een 20 mm boilie met 15 mm pop-up erop en rechts een 15 mm boilie met een 12 mm pop-up. In het zonnetje was het heerlijk wachten op de eerste actie. En dat duurde niet lang. De vaargeulhengel met de grote boilies was gepakt door een joekel van een brasem.
Ruim 60 centimeter brasem
Na onthaken knoopte ik een nieuw oplosbaar draadje aan de haak met enkele boilies erop en een zwiep later plonsde het lekkers weer in de vaargeul.
Het wachten duurde niet lang. De rechter hengel met de kleine boilies liet eenzelfde rochelende aanbeet zien en horen. Opnieuw een grote brasem. Ik pakte de hengel en hield de lijn strak terwijl ik naar een gaatje in het riet iets verderop liep. Hier was een kleine doorgang en als ik de brasem daar doorheen kon trekken kon ik deze in het water onthaken. Dan hoefde deze niet eerst om een grote pol riet heen. Wel zo gemakkelijk. Terwijl ik de vis naar het gaatje in het riet manoeuvreerde ontplofte ineens het water. Wat was dat? Het zou toch niet? Toch karper! Sterker nog, het was een spiegeltje! Hoe moest ik dit doen, zo zonder net?
Ik had geluk. De vader van een voorbijfietsend gezin zag de kromme hengel en wilde mij wel even uit de brand helpen. Hij assisteerde samen met de kinderen bij het scheppen van de vis. De moeder van het gezin had fotografie kennis of talent, in ieder geval wist ze een serie mooie foto’s te schieten. Mijn eerste ‘druktemakertje van de Vecht’ lag even later op de mat en mocht met mij poseren. Het prachtige visje was 54 centimeter lang en 3,6 kilogram zwaar.
Na het retourneren van de vis en opnieuw inwerpen van mijn hengel controleerde ik even ook de andere hengel. Een klein mosseltje had zich op de haak genesteld. De bodem ligt hier bezaaid met deze kleine schelpdiertjes. Logisch dat karpers er zo graag op visite komen.
Mosseltje op de haak
Een klein uurtje later was het de vaargeul hengel die vertrok. Overduidelijk karper. De spinnende baitrunner liet geen twijfel bestaan over wat er aan de andere kant zich verslikt had in de snoepjes. Gelukkig vertrok de vis weg van de brug richting midden. Met wat beleid kreeg ik de vis vrij snel voor de kant. Nu nog om de rietpol heen. Ook dat lukte. Even later zat de vis in het net. Met de zelfontspanner maakte ik een serie foto’s. Helaas was ik op alle foto’s gescalpeerd.
Een tweede serie was al wat beter.
Nog een paar keer oefenen met de automatische zelfontspanner en ik ben helemaal zelfvoorzienend.
Een groepje jongelui besloot even later mijn brug als hangplek te gaan gebruiken. Terwijl Hazes uit de draagbare radio schalde kwamen de lege blikjes voorbij drijven. Niet echt zoals het hoort. Desondanks volgde nog een aanbeet. Ik voelde al direct dat het contact indirect was. En ineens was het over. Na het binnen draaien was het me meteen duidelijk. Het lood was losgekomen van de wartel en bungelde een paar meter boven de haak in de lijn. Door het indirecte contact was de weerhaakloze haak uit de lip gerold. Mijn 2de losschieter dit jaar. Ik ben er klaar mee. Vanaf nu ga ik met platgeknepen weerhaak vissen in plaats van helemaal weerhaakloos. Vorig jaar miste ik ook al te veel vissen en nu begint het jaar er weer mee. Dat moet afgelopen zijn.
Rond 21.00 uur ben ik gaan opruimen. De stek loopt, ik blijf hier wat voeren en nu en dan vissen. Wie weet wat voor moois me nog te wachten staat. Maar eerst ga ik komende week een keer ‘s ochtends vroeg naar het IJmeer. En ook met Mike moet er binnenkort samen gevist worden. Genoeg plannen dus weer. Ik hou u op de hoogte, tot later!