Mijn laatste, enigszins sombere verslag eindigde ik met een opmerking over lichtpuntjes aan de horizon. Eergisteravond ben ik op zoek gegaan naar zo’n lichtpuntje. En ik heb het gevonden. Oh wat eindigde het stralend. Laat me u verblijden met een verslag over een oude bekende honkvaste karper.

Sinds 31 maart voer ik alweer vrijwel dagelijks mijn nieuwe bruine boilies op een plekje op de Vecht. Niet veel, dagelijks misschien 400 gram, maar wel structureel ‘s avonds tegen de schemering. Vaak gaan  de boilies vergezeld van een paar handen halibut-pellets. Wie meer over deze boilies wil weten kan informatie vinden door op de volgende link te klikken (klik hier).

Al wekenlang word ik, als ik voer, enthousiast begroet door een meerkoet. Zodra mijn blonde kuif aan de waterkant verschijnt komt het beestje keffend over het water aangerend om mee te snoepen van mijn voer. Soms zijn de sprints meer dan vijftig meter lang. Als zo’n diertje mijn boilies blijft eten vermoed ik dat de vissen ze ook wel lusten.

Twee keer eerder viste ik dit jaar op deze stek en beide keren lieten de karpers het afweten. Enerzijds was de lage temperatuur misschien spelbreker, anderzijds is het ook mogelijk dat ik gewoon te vroeg weer vertrok. Misschien zijn de vissen hier op de Vecht meer nachtazers en moet je dus even wat langer zitten om kans te maken op een aanbeet. Een paar windes en brasems ving ik al wel op deze bruine boilie zonder naam.

Woensdagavond lagen om 20.00 uur beide hengels in. Mijn gammele rodpod heb ik recent vervangen door een steviger rvs exemplaar. Dat mijn rodpod ondersteboven wordt getrokken door een karper gebeurt me niet meer. Mijn blitse nieuwe wakertjes hingen te shinen onder de hengels.

mijn wakertjes shinen

Na een half uurtje vissen knalde gisteren ineens mijn waker omhoog. Meteen nadat ik mijn hengel pakte had ik door dat de meerkoet de boosdoener was. Een passerende fietser zag het gebeurden en bleef even plakken. Niels, zo heette de man, vertelde dat hij ook karpervisser was. Niels bleef een half uurtje kletsen en meldde en passant nog even een grote spiegelkarper bij me. Zo hoort het.

Een half uurtje later kwam wel een echte aanbeet. Toen de baitrunner ook nog eens op gang kwam verwachtte ik een karper, maar helaas bleek een flinke brasem de boosdoener. Dit tafereel herhaalde zich een paar keer en een uurtje later stond de teller inmiddels op vier brasems.

De eerste van een serie brasems

Terwijl de zon langzaam onder ging en de lucht zich kleurde hoorde ik weer wat piepjes. Er zat duidelijk vis in de buurt. Toch bleven de aanbeten uit. Toen ik op een gegeven moment beide hengels even opnieuw inlegde zat op de linker haakpunt een scherfje mossel terwijl rechts een stukje rottend riet aan de haak hing. Zo wordt het natuurlijk niks.

Mijn grote onthaakmat is ideaal als matrasje om op te zitten. Proline extreme protection, ik wil niet meer zonder. Mijn visstoeltje blijft tegenwoordig thuis. Naarmate de avond vorderde werd het zitten steeds meer liggen. Bij een temperatuur van zo’n 18 graden was het heerlijk ontspannen aan de waterkant. Ik had even contact met het thuisfront en sprak af dat ik nog een uurtje zou blijven. Om half 1 zou mijn vriendin me dan komen ophalen.

Exact om kwart voor twaalf kwam dan toch de gehoopte aanbeet. Eindelijk. Gelukkig hield de vis zich rustig. Met twee verspeelde vissen in het achterhoofd stond ik met trillende knieën te drillen. Aanvankelijk dacht ik met een klein schubkarpertje van doen te hebben, al snel had ik deze voor de kant, maar toen leek de vis te beseffen wat er stond te gebeuren. Ineens ging de turbo er nog even op en trok de vis een aantal meters lijn van de molen. Langzaam kreeg ik de karper weer dichterbij. Nog steeds vermoedde ik een schubkarpertje, maar toen ik de vis uiteindelijk kon landen wist ik wel beter. Meteen herkende ik haar. Deze vis heb ik al twee keer eerder hier in mijn handen gehad. 

Na een telefoontje kwam mijn vriendin een half uurtje eerder om even wat plaatjes te schieten. Hieronder het resultaat. 

Rijenkarper van de Vecht, Mei 2019

Met 81 centimeter was ze nog steeds even lang als vorig jaar. Alleen de dikke buik ontbrak.

juni 2018, Vecht

juli 2017, Vecht

Deze honkvaste karper is eerder al gematcht door Joris Weitjens. Informatie over de uitzetting en match vindt u als u op deze link klikt. In alle hectiek ben ik vergeten de vis te wegen. De lengte was nu, net als vorig jaar, 81 centimeter. De leeftijd van de vis is 21 jaar.

Meteen na terugzetten heb ik mijn spullen opgeruimd. Alle missers van de afgelopen weken zijn even vergeten. Ik kan er weer even tegenaan. Voor nu groet ik u en zeg: tot later!