“Goed gevist!”, dat was de eerste zin die Joris Weitjens mij gisteravond via e-mail stuurde. Een mooi compliment van de godfather van het Amsterdamse spiegelkarperproject. Waarom ik die mail kreeg zal ik u vertellen. Ga er lekker voor zitten en lees mee over misschien wel mijn mooiste visavond ooit!

10 Juni begon ik met voeren op deze stek aan de Vecht. Elke dag een pondje Spicy Seven boilies langs het riet. Afgelopen zondag, na 8 dagen voeren, verhoogde ik de hoeveelheid naar een kilo. Het idee was om woensdagavond te gaan vissen en de laatste drie dagen ervoor steeds een kilo te voeren. Alle vissen die de afgelopen week hadden kennis gemaakt met de Spicy Seven boilie wou ik zo aan mijn voerplek binden. Er moest genoeg te eten zijn voor iedereen om lekker mee te snacken.

Spicy Seven in de maak

Woensdagavond liep alles een beetje anders. ‘s Middags had ik vrij genomen en 10 kilo extra boilies gemaakt. Dat liep iets uit, waardoor ik ‘s avonds niet op tijd aan het water kon zitten. Het was ook nog eens de langste dag van het jaar en super warm. In de Vecht werd overal gezwommen, gevaren en gevist. Ook mijn stek was niet vrij. Ik besloot daarom maar een terras op te zoeken en later op de avond alsnog te voeren.

Donderdagavond moest het dan maar gebeuren. Het zou een stuk koeler zijn en tegen de avond zelfs wat regenen. Dat was goed, minder mooi weer betekent dat het rustiger is op en aan het water. Ik had besloten om één hengel met een standaard bolt rig te vissen zoals ik meestal doe. De tweede hengel gaf ik een alternatief systeem. Bij deze hengel liet ik de lijn van het lood recht omhoog lopen naar een dobber en dan van de dobber naar mijn hengel. Op deze manier ligt er zo weinig mogelijk lijn in het water en is er dus ook minder kans op beschadiging van de lijn en op lijnzwemmers.

Om 20 voor acht lagen beide hengels in en kon het wachten beginnen. Ik had mijn stoeltje een meter of vijf links van de hengels opgesteld zodat ik zelf vanuit het water onzichtbaar was. Mijn hengels stonden op de steunen bij een open gedeelte.

Ik zat nog geen 5 minuten toen de visser van een dag eerder er weer aan kwam. Dit keer vond hij zijn stek bezet en mocht hij een alternatief bedenken. Zonder morren ging hij een meter of 50 verderop zitten.

Nog geen minuut later kwam de eerste aanbeet aan de boltrig hengel. Een brasem had zich aan mijn boilie vergrepen. Zonder de vis uit het water te halen lukte het me het weerhaakloze haakje uit de lip pakken.

Ik gooide de hengel opnieuw in en besloot dat ik zelf ook wel trek had. Een koek uit de tas werd van de wikkel ontdaan en ik had net de eerste hap genomen toen mijn rechter hengel, die met het dobbersysteem, met een noodgang uit de steunen werd getrokken. Gelukkig bleef de molen achter de voorste steun hangen.

Ontbijtkoek, smaakt ‘s avonds ook prima…

Ik vloog door de lucht, net als de koek. Met een enorme sprong was ik bij de hengels, gleed onderuit, slipte op mijn bips half onder de dichtstbijzijnde hengel door, maar wist de andere hengel nog net te grijpen voordat deze de Vecht in schoot. De vis had er zin in en knalde door de slip naar rechts, weg van mijn stek. Gelukkig ging deze vis daar niet liggen kniezen achter het riet, maar bleef zwemmen, de Vecht op, naar dieper water. Hier hoefde ik me geen zorgen te maken. Een paar minuten touwtrekken kon ik geduldig uitzitten, daarna werd de karper moe en kwam omhoog. Ik zag al vrij snel dat het om een schubkarper ging met een kop als van een bokser. Uiteindelijk moest hij toch zijn meerdere erkennen in de voortdurende druk van vier meter carbon en gleed hij in het net.  Een voorbijganger die de kromme hengel had gezien en bleef toekijken wou wel even foto’s maken.

Vecht schubkarper

De vis was 75 centimeter en 6,04 kilogram. Ruim 12 pond dus.

Na terugzetten was ik net in mijn stoeltje gaan zitten om het aas te vervangen en opnieuw in te werpen toen ik een aanbeet kreeg aan de andere hengel. De kromme top en de gierende baitrunner lieten geen twijfel bestaan over de boosdoener, ook dit was een karper. De vis was echter een stuk minder explosief dan de schubkarper van een paar minuten eerder en na een paar minuten rustig drillen lag een rond spiegelkarpertje klaar om genet te worden. De vis was bijna even hoog als lang, dit was duidelijk een uitzetspiegeltje van enkele jaren geleden. Mijn vriendin had aangeboden om indien nodig foto’s te komen maken en even later kwam ze aangesjeesd op de fiets.

Vecht spiegel

De lengte van deze vis was slechts 63 centimeter, maar het gewicht was 6,4 kilo, net wat zwaarder dan de veel langere schubkarper dus. De oranje drap die de vis op de mat achterliet was een duidelijk signaal, deze vis was verzot op Spicy Seven boilies. De snoeper mocht na even poseren ook weer terug.

Het is ondertussen even na 8-en en mijn vriendin is weer naar huis als alles opnieuw in ligt. Een paar minuten later valt ineens mijn waker op de grond. De lijn zit nog in de waker, een terugloper dus. Iets is met het lood richting hengel gezwommen. Als ik de hengel oppak en probeer de lijn strak te draaien komt voor mijn neus een grote snoek boven. Ik voel echter geen weerstand en even later bungelt het lood in de lucht voor mijn neus in de lucht. Heeft de vis mijn aas gepakt, of was dit een aparte manier van tegen de lijn zwemmen? Ik controleer de lijn en leg opnieuw in. Een minuut of 20 later zie ik de snoek opnieuw vlak onder mijn hengeltop. Raar… Zouden snoeken boilies pakken? Dit zou eventueel ook de twee gebroken onderlijnen van vorige week kunnen verklaren…

Ik besluit een kwartiertje later alles nogmaals opnieuw in te leggen. Het is maar goed dat ik dit doe, de boilie van de dobberhengel zit om de haak gedraaid. Ik draai de boel los en leg weer in. Nog geen minuut later een keiharde aanbeet! Opnieuw is het de bolt-rig hengel. De krijsende baitrunner verraadt dat karper nummer drie zich vergrepen heeft aan mijn aas. Deze vis is duidelijk sterker en zwaarder dan de vorige. Mijn stek wordt flink op zijn kop gezet. Diverse runs produceert de vis en onderweg pikt hij ook nog even de lijn van de dobber hengel mee. Gelukkig weet ik verder onheil te voorkomen. Tot mijn verrassing zie ik na een tijdje een mooie rijenkarper bovenkomen. Wauw wat een mooie vis. Voorzichtig dril ik de vis verder uit en als deze in het net zit bel ik mijn vriendin. Ze hoort mijn blijdschap via de telefoon en wil natuurlijk nog een keer foto’s komen maken.

2001 rijenkarper van het Amsterdamse spiegelkarperproject?

Een flinke serie foto’s schiet ze terwijl ik de vis meet en weeg. 83 centimeter en 10,02 kg is de vis. De achtste vis dit jaar van boven de 20 pond.

Om negen uur, ik heb dan pas 80 minuten gevist, heb ik al drie karpers en een brasem. Helaas valt het daarna stil. Om 10 uur ‘s avonds vang ik nog een brasem aan de dobberhengel en om 11 uur besluit ik op te ruimen. Het is mooi geweest, ik ben meer dan tevreden.

De twee spiegelkarpers meld ik bij Tim Pelsma en Joris Weitjens. Joris mailt me vrijwel meteen terug. Naast het eerder genoemde compliment vertelt hij dat de kleine ronde spiegel waarschijnlijk door de Weesper hengelsportvereniging is uitgezet. Tim Pelsma moet deze proberen te vinden in de Weesper archieven. De rijenkarper lijkt van de succesvolle lichting van 2001. Voor wie dit interesseert, over een karper van deze lichting is een leuk verhaal geschreven op de website van de BHV. Dat verhaal kunt u hier vinden.

Als er meer nieuws komt van deze karpers laat ik u dat weten. Ik ben ondertussen weer aan het broeden op nieuwe karpervisplannen. De vriezer zit weer vol. Maar eerst zondag even heel iets anders. Daar vertel ik volgende week over.

Tot later!