Dames en heren, het is definitief. De vissen zijn op. Ondanks regelmatig succes vang ik de laatste tijd steeds vissen die ik al eens eerder in het net had. Gisteravond was het weer raak. Een prachtige karper liet me alle hoeken van het water zien, maar bleek achteraf ook weer een bekende. Wel een vis met groeistuipen. Lees verder voor het hele verhaal.
Een bekende stek. Zondagavond verspreidde ik een kilo Red Bullies over een strook van zo’n 100 meter water. Ik voerde boilies met 2 diameters, de bekende 24 millimeter bollen en vers gedraaide 18 millimeters knikkers. Maandagochtend deed ik dat nog eens over. De aanwezige vissen moesten even op het aas gezet worden. Door verspreid te voeren hoopte ik meerdere vissen te bereiken die dan de hele dag zouden blijven zoeken naar meer van dat lekkers.
Maandagavond om 20 over 8 was ik ter plekke. Na in elkaar schroeven van de rodpod, in elkaar zetten van de hengels, ombouwen naar het verticale boltrig systeem en het vernieuwen van de rigjes lagen om kwart voor 9 beide hengels in. Het gevoel was weer goed; het weer is stabiel, de voerstrategie doordacht en de RB15 boilie heeft zichzelf voor mij al dubbel en dwars bewezen.
Toen een half uurtje later ik een piepje hoorde op mijn linker hengel besloot ik te gaan filmen. Heel vaak is dit een waarschuwing dat een paar minuten later de aanbeet komt. Een vis scharrelt in de buurt, raakt de verticale lijn even, en kondigt zich zo aan. Twee minuten en 20 seconden later was het raak. Een piepje gevolgd door een kneiterharde run. De laatste 15 seconden van het filmpje laat ik u zien.
U begrijpt dat ik het filmpje niet kon afmaken. De hengel moest gered worden. Zonder ingrijpen was deze waarschijnlijk als een raket gelanceerd. Met de hengel in de ene hand en de andere hand op de spoel wist ik de vis weg te houden van obstakels. In open water duurde het een paar minuten van lijn geven en nemen voordat de karper zich overgaf. Achter me had zich ondertussen aardig wat publiek verzameld. De oohs en aahs waren niet van de lucht toen ik de vis op de onthaakmat tilde. “Meneer, is dat een snoek?” was één van de vragen die ik op me afgevuurd kreeg. Na de noodzakelijke administratieve handelingen en het retourneren van de vis heb ik maar wat uitleg gegeven.
Schubkarper, 77 cm en ongeveer 8 kilogram.
Verheugd met de snelle vis hoopte ik natuurlijk op meer. En dat gebeurde.
Een half uur later was het dezelfde hengel die weer krom knalde in de steunen. Dit keer was het een nog woestere vis die zijn kracht demonstreerde. Zittend naast mijn rodpod kon ik alleen maar mijn hengel grijpen en tegenhouden. Met een tot in het handvat gebogen hengel trok de vis meter na meter lijn van de spoel. Op een gegeven moment begon ik hem te knijpen. Tot hier en niet verder. Door de druk nog verder te verhogen kon ik een paar meter winnen, maar net zo snel verdwenen deze weer van de spoel. Dit spel van geven en nemen duurde een paar minuten en toen keerde het tij in mijn voordeel. Langzaam kon ik de vis wegkrijgen uit de gevaarlijke zone. Dichter bij de kant zag ik dat ik een grote rijenkarper aan de lijn had. Na een minuut of 6, misschien 7 lukte het met de vis boven het net te trekken. Binnen!
Lange tijd hoopte ik dat ik een 30-ponder aan het drillen was maar toen ik zag dat het een rijenkarper betrof wist ik beter. Deze vissen groeien gestaag door, maar zwaarder dan 12,5 kilo worden ze zelden. Wederom onder toeziend oog van een geïnteresseerd groepje mensen vond het weeg-, meet- en fototafereel plaats. 87 centimeter lang en 11,9 kilogram zwaar was de vis.
Rijenkarper 87 cm en 11,9 kilogram
Ik herkende de vis niet en hoopte natuurlijk op een unieke vangst van een nog niet eerder teruggemelde vis. Vanaf de waterkant opende ik mijn hotline naar Joris Weitjens en deelde de foto met hem.
Na de vangst ben ik nog anderhalf uur blijven zitten maar verdere vangsten bleven uit. Desalniettemin ben ik natuurlijk zeer tevreden. Na een 1-daagse voorbereiding in 3,5 uur vissen 2 mooie karpers vangen is een prima resultaat.
Dezelfde avond nog heb ik de Weesper vissen gescand en ik vond geen match met de door de AWHB uitgezette vissen. Toch is de vis al wel gematcht. Joris Weitjens stuurde me laat in de avond nog een berichtje dat ik de vis toch had moeten herkennen. En u ook! Deze vis prijkt namelijk al meer dan 2 jaar op de openingspagina van mijn website. In juni van 2017 ving ik de karper op de Vecht, 83 centimeter en 10.2 kilogram waren destijds de maten. Het verslag van die vangst vindt u hier.
De vis is uitgezet in 2001 in het Zuideramstelkanaal in Amsterdam. Sindsdien is de karper vier keer gevangen. De eerste keer was in oktober van 2014 op de Amstel. Daarna door mij in juni 2017 op de Vecht, vervolgens door een ander in maart van 2019 op het nieuwe Diep bij Amsterdam en nu dus weer door mij op het IJmeer. Hieronder de foto van mijn vorige vangst en de plankfoto.
Wat ik dan weer opvallend vind is dat de vis bij mijn vangsten 10,2 en 11,9 kilogram zwaar was terwijl deze bij de andere vangsten 16 en 14 kilogram woog. Ik zal thuis mijn unster eens even controleren. Als ik structureel 2 kilogram te laag zit dan kon mijn Project xxx wel eens een zware dobber worden.
Het feit dat ik nu drie bekende spiegelkarpers op rij ving, vissen die ik dus al meerdere keren heb gevangen, geeft te denken over het totale aantal verschillende vissen dat in de Vecht en omgeving rondzwemt. Blijkbaar valt dit aantal vies tegen. Of zou ik bij toeval steeds dezelfde boiliehoertjes eruit pikken? Vissen die zich voor een paar boilies gewillig laten penetreren met een vlijmscherp haakje?
Hopelijk geven vangsten in de toekomst meer inzicht in deze materie. Momenteel wordt er weer gevoerd op een stekje op de Vecht. Hier zal ik proberen voor mijn vakantie nog een keer een poging te wagen. U hoort weer van me! Tot later!