Bam! Eergisteren toen ik wilde gaan voeren, kreeg ik thuis de vrijheid om er ook nog even twee uurtjes vissen aan vast te plakken. Ik moest tenslotte toch met de kano heen en weer. Wie weet lag er weer wat moois op me te wachten op mijn voerstek. Er was weinig moeite nodig om me te overtuigen! Even na acht uur stapte ik op de fiets, iets meer dan een uur later lagen de spreekwoordelijke ijzers in het vuur.
Mijn waadschoenen hebben tijdens de vorige keer vissen de geest gegeven, daarom had ik nu mijn PVC-waadpak waar een paar laarzen aan geseald zitten aangetrokken. Kouder en zweteriger dan neopreen, maar ook lichter.
Daar is het beste wel vanaf…
Aan beide hengels heb ik meteen een 30 mm boilie gedaan. De ene links met een 20-tal grote boilies er omheen, de andere rechts met een stuk of vijf boilies erbij. Wel lekker verspreid. Laat de vissen maar zwemmen. De hengels liggen weer op de rodpod, nu met de punten iets verder omhoog. Zo kunnen de hengels wat meer buigen en kan ik iets meer gebruik maken van de demping van de hengels bij een aanbeet.
Het is windstil en het water is zo glad als een spiegel. Geen bootje komt voorbij, het is alsof ik alleen op de wereld ben. Alleen in mijn rietkraag met ontzettend veel water voor mijn neus. Het continue geruis van de randstad is op de achtergrond wel altijd aanwezig, dat houdt nooit op. Het water voelt koud aan, maar ik weet niet of de temperatuur werkelijk gezakt is, of dat mijn dunnere waadpak de reden is dat ik het koud vind. Zou er vanavond wel een aanbeet komen? Is de temperatuur niet te plotseling gedaald? In het riet schrikt een vogel van me, een vis springt ergens halverwege tussen de hengels en het aas. Dat geeft de burger weer moed. Er zit nog wel wat leven in het water.
Een uurtje ben ik zo in mijn eigen wereldje in gedachten verzonken, dan knalt de linker waker ineens omhoog. Heel kort duurt de dril, binnen een minuut schiet de vis los. Ik krijg geen tijd om te balen, want de waker van de andere hengel schiet nu omhoog en ook deze hengel buigt zich. Ook hier is de dril snel over. Opnieuw een losschieter. Afgelopen week zaten alle vissen, met uitzondering van de kleinste karper, perfect midden in de onderlip gehaakt. Als de haak daar in de onderlip zit schiet ie nooit los. Maar met zo’n grote boilie valt het haakje misschien wel te veel in het niet, er valt weinig te sturen qua inhaking. Altijd die twijfel. Ik besloot toch maar weer een slagje kleiner te gaan vissen en aan beide hengels een 27 mm boilie te doen. Misschien ben ik nu net iets minder afhankelijk van toeval bij inhaking.
Ook laat ik nu trouwens het elastiek dat de hengels fixeert op de rodpod weer weg. Ik sta kort achter de hengels en heb ze bij een aanbeet meteen vast. De kans dat ze gelanceerd worden is daarom nihil. Nog sneller kan ik ze nu grijpen, nog meer kans krijg ik zo om te reageren op wat een eventuele vis doet.
Een klein half uurtje later komt de gehoopte volgende aanbeet. Een beresterke vis trekt een aantal meters lijn van de spoel en houdt me een minuut of 10 bezig. De laatste twee daarvan zijn een beproeving want ook de andere waker knalt omhoog. Een dubbelrun! Ik besluit, terwijl ik tot mijn middel in het donkere water sta, de sterke vis die zich ondertussen een meter of 20 rechts van me in het riet probeert te boren, verder uit te drillen en houd de hengel op de rodpod ondertussen goed in de gaten. Deze gaat wel krom, maar er wordt niet te hard aan getrokken. Als een paar minuten later de eerste vis, een flink grote schubkarper, in het net zit, pak ik de andere hengel. Hij zit er nog aan! Een korte dril volgt en dan kan een tweede karper in het net. Een spiegel en deze is zo mogelijk nog groter dan de schubkarper!
Met de telefoon schiet ik een filmpje in het donker. Hier knip ik onderstaande screenshots uit. Niet perfect, maar in het donker in je eentje worden opnames niet snel veel beter. De spiegel is ongeveer 87 centimeter en weegt 16.6 kilogram, de schubkarper schat ik ruim boven de 90 centimeter. Deze is 12.2 kilogram zwaar.
De spiegelkarper betekent mijn tweede dertiger van deze week. Na terugzetten van de vissen ruim ik op. Twee uurtjes vissen en twee van dit soort slagschepen vangen, dat is toch een wereldprestatie. Alles lijkt me mee te zitten. En wie zit er nog meer in het vat.
Bij vertrek strooi ik weer een flinke lading grote boilies. In totaal meer dan vijf kilogram. Nog vier vissen van 10 kg of meer te gaan, dan is zelfs mijn ambitieuze doelstelling van tien 10 kg-plus en één 15 kg-plus vis gehaald. Stiekem durf ik ondertussen te dromen van nog meer en vooral groter. Overal om me heen komen de laatste tijd 20 kg-plus vissen op de mat. Dat zou helemaal mooi zijn! Wie weet zit zoiets er ook voor mij nog in dit jaar. Ik spreek u snel weer. Tot dan!