Goedenavond. Dit is jaargang 1 bericht 101 op deze website. Een visverslag met mooie vissen. De eerlijkheid gebiedt me echter te zeggen dat ik een beetje vals speel. Afgelopen woensdag heb ik drie uurtjes in de polder gezeten en helaas niks gevangen. Daarover heb ik geen verslag geschreven, maar ik wil het ook niet verzwijgen. U bent nu op de hoogte van mijn falen. Overigens was dat niet met de Spicy Seven boilies, maar met een oud voorraadje vismeel pellets. Vandaag plaats ik het verslag van afgelopen vrijdag, een visavontuur aan het mooie IJmeer, waar ik wel weer met de Spicy Seven superboilie gevist heb.

Vorige week zaterdag, 10 Juni, gooide ik het eerste pond boilies in het water van het IJmeer. Ik had een mooie stek uitgezocht waarvan ik vermoedde dat er wel regelmatig karper langs kwam. Waarom ik deze plek had geselecteerd en waar dit exact is kan ik dit keer niet vertellen. Een sympathieke karpervisser, Ricardo, die ik tijdens een voerbeurt later in de week vlakbij mijn stek ontmoette verzocht me om deze stek geheim te houden en dus doe ik dat.

De hele week heb ik dagelijks een pondje boilies gestrooid, een deel langs de kant en wat handjes meer verspreid. Vrijdagavond stond het uiteindelijke vissen op de agenda.

Het is even na half 8 als ik ter plekke aankom. Gelukkig zie ik geen andere vissers, ik heb het rijk alleen. Het is heerlijk in het zonnetje. Een licht briesje zorgt voor wat verkoeling en wat golfjes op het water. De ene hengel positioneer ik naar links iets verder uit de kant. De andere komt rechts vlak onder de kant. Een paar handen boilies komen om het aas heen. Tevreden ga ik languit in het gras achter de hengels liggen. Laat de vissen maar komen.

Een pond Spicy Seven boilies en boil-in-the-bag kubusjes

Het is nog geen 20 minuten later als ik een aanbeet krijg op de rechterhengel. Deze hengel staat haaks op de oever opgesteld en omdat de lijn van de hengeltop naar rechts loopt springt de hengel meteen krom. Ik zit vlak achter mijn hengels in het gras en kan de stok op tijd grijpen voordat deze uit de steunen gesleurd wordt. De vis komt gelukkig meteen uit de kant en omhoog, dit gaat van een leien dakje. Even later laat de vis zich voor het eerst zien. Het is een niet al te groot pittig karpertje. Wild schiet het beestje heen en weer. Dan ineens een koude douche. De lijn valt slap. Ik kan het niet geloven.  Teleurgesteld draai ik de lijn binnen. Een losschieter, mijn eerste in bijna 30 karpers. Als ik de haak bekijk is meteen duidelijk wat er gebeurde. De haak zit dwars door de boilie en heeft daardoor alleen maar met een puntje vlees kunnen pakken. Dit is gewoon domme pech. Ik besluit de hengel opnieuw te beazen en leg weer in. Een nieuwe boilie met een kubusje komt onder de haak. Hopelijk komt er nog een vis langs.

mijn aas na een tijdje in het water

Na het inleggen stuur ik het thuisfront een berichtje om mijn teleurstelling te delen. Terwijl ik dit berichtje aan het typen ben knalt dezelfde hengel weer rond. Opnieuw een aanbeet aan dezelfde hengel.  De telefoon laat ik vallen en in een reflex trek ik de hengel verder krom. Deze keer is de vis een stuk sterker. Het duurt een aantal minuten voordat ik zie dat er opnieuw een schubkarper aan hangt. Diverse keren trekt de vis lijn van de toch niet mals afgestelde slip. Uiteindelijk ben ik blij als ik het net om de vis omhoog kan trekken. Deze is binnen. Een tweetal toevallige passanten, dat het schouwspel vanuit de verte gade geslagen heeft, nodig ik uit dichterbij te komen. Dan kunnen ze mooi een plaatje schieten. Ik heb de achtergrond van de foto vervangen door een opname van water om niets van de stek prijs te geven. De man, de vis en de onthaakmat zijn natuurlijk origineel.

bewerkte foto van de schubkarper

De lengte van de vis was 87 centimeter en het gewicht 23,5 pond. De zevende twintig-plus vis alweer van 2017. 

Superblij met de vangst laat ik de vis weer zwemmen en werp ik het spul opnieuw in. Twee aanbeten in een half uur, nu zal de koek wel op zijn. Ik voer weer wat handjes boilies bij en controleer de linker hengel. Terwijl de zon langzaam zakt positioneer ik me weer in het gras achter de hengel. Een klein uurtje blijft het stil. Via de app breng ik Ricardo op de hoogte van de vangst en ontvang zijn felicitaties.

Zonsondergang op het IJmeer (mei 2017)

Dan ineens, het is net na 9 uur, weer een aanbeet, wederom van vlak onder het kantje. Voor de derde keer grijp ik de kromme hengel uit de steunen. Even voel ik een flinke weerstand en dan plotseling is het over. Een rafelig stukje lijn fladdert in de wind. Lijnbreuk vlak boven het lood.  Ik baal als een stekker dat ik opnieuw een vis kwijt raak.

Ik controleer de laatste meters lijn, vind geen opvallende problemen, monteer weer een tube, lood en onderlijn en besluit iets dichterbij in te leggen. Misschien dat ik net op een stukje vol mosselen lag. Nog geen minuut later wederom op dezelfde hengel een aanbeet. Het is nog geen kwart over 9 en ik heb al vier aanbeten gehad. Terwijl ik de hengel krom trek gebeurt hetzelfde, even weerstand en dan niks. Dit keer merk ik als ik binnendraai dat het lood nog aan de lijn zit, maar dat de onderlijn gebroken is. Dit keer ben ik dus niet het lood kwijt, maar is het fluorcarbon onderlijntje geknapt op een mosseltje.

Dit is gewoon botte pech, een onderlijn ligt altijd op de bodem, hier is weinig tegen te doen. Als ik de linkerhengel weer een keer ververs zie ik tot mijn verbazing dat bij deze hengel een mosseltje zich rond de haak heeft gesloten. Zo kan natuurlijk geen vis zich haken. Ik snap nu ook dat een piep van een half uur geleden best een aanbeet geweest kan zijn.

Als aanbeet vijf, dit keer op de linker hengel, wederom leidt tot een breuk van de onderlijn vervang ik beide onderlijnen door gecoate lijntjes. Deze bodem is inderdaad bezaaid met scherpe voorwerpen. Alsof er onder water een glasbak is geleegd . De gecoate lijn is iets minder kwetsbaar, hopelijk ben ik nu van de lijnbreuken af.

Weer terug naar de onderlijn met gedeeltelijke coating (bovenste)

Even later op de linker hengel een run. Dit keer een voorzichtige en deze vis weet ik wel binnen te halen. Het is alleen geen karper. Een brasem van rond de halve meter is de schuldige. Als straf haal ik de vis even uit het water. Het weerhaakloze haakje valt zo uit de lip en dan mag de vis weer zwemmen.

Ik wil nog een vis vangen. 5 aanbeten van karpers en er maar 1 landen is natuurlijk een treurige statistiek. Gelukkig krijg ik nog een kans. Het laatste uur vis ik met de lijnen strak gedraaid op het lood zodat de hengeltop onder spanning staat. Als het goed is ligt er nu geen centimeter lijn meer op de bodem. De gecoate onderlijntjes zouden breuk daarvan moeten voorkomen. Veiliger kan ik het niet maken. Uiteindelijk is het om half 11 wederom de kant-hengel die krom spat. Ook nu komt de aanbeet erg snel na opnieuw inleggen. Alsof de vis op de plons afkomt. Zenuwachtig dril ik de vis. Gelukkig is het geen monster en dit keer kan ik opgelucht ademhalen als de vis na een paar minuten genet kan worden. Toch nog een karper. Dit maakt de statistiek iets dragelijker en de avond een succes.

73 centimeter schubkarper

Een typische IJsselmeer schubkarper van 73 centimeter mag even poseren op de mat. Het is inmiddels schemerig. Na deze laatste vangst ben ik nog een klein uurtje blijven zitten. Rond half 12 ruim ik op. Als ik mijn hengels indraai controleer ik de lijnen nog eens. Tot mijn verbazing zijn de lijnen van beide hengels zwaar gehavend vlak boven het lood. De rafels hangen er aan. Het is een geluk dat ik geen aanbeet meer kreeg. Ondanks de strakke lijn moet dit deel van de lijn toch op de bodem gelegen hebben.

zwaar gehavende vislijn

De Spicy Seven superboilie heeft zich opnieuw bewezen. Zes karper aanbeten op het IJmeer en een brasem in nog geen vier uur vistijd, dat is een prima score. Maar twee vissen op de kant is natuurlijk niet iets om trots op te zijn. Gelukkig vis ik weerhaakloos en raakt een vis de haak en lood heel snel kwijt. Als ik op deze stek vaker ga vissen moet ik het systeem echter wel aanpassen. Een veel langere tube om de lijn te beschermen, of wellicht vissen met een drijver boven het lood zodat de lijn van de bodem recht omhoog loopt. Ik zal hier nog wat op broeden.

Voor nu hou ik het hierbij. Komende week weer een poging op de Vecht, ik ben benieuwd of de Spicy Seven daar ook voor succes gaat zorgen.

Tot later!