Goedemiddag! Een half jaar geleden was ik getuige van de sprong van een grote karper. Terwijl ik zat te vissen zag ik een paar honderd meter verderop een enorme schubkarper zich uit het water verheffen en vervolgens weer in slow motion terugzakken in de golven. De plek waar de vis sprong werd meteen opgeslagen op mijn interne harde schijf. Deze kennis wou ik in de toekomst nog eens gebruiken.

Na een paar opeenvolgende blanks en een pittig werkreisje besloot ik afgelopen week op de spring-stek een kans te wagen. Vier dagen voerde ik er. De eerste twee dagen met een mengsel van onder andere mais en boilies. De laatste twee dagen uitsluitend met boilies. Mijn volleybalschouder werd weer eens op de proef gesteld en het voer werd zover mogelijk in alle richtingen verspreid. Dit resulteerde in een voerstek van zo’n 2000 vierkante meter.

Gistermiddag rond half vijf was ik ter plekke. Vol goede moed werden drie hengels opgesteld. De eerste positioneerde ik een tiental meters naar rechts, vlak onder het kantje. Deze hengel viste ik met een dobbermontage. Hierbij gaat de lijn van het lood recht omhoog naar een flinke drijver en vandaar naar mijn hengel. De tweede hengel werd recht vooruit op zo’n 30 meter uit de kant gegooid. Dit was ongeveer op de verste rand van mijn voerstek. Ook deze hengel viste ik met de dobbermontage. De derde hengel smeet ik zo ver mogelijk naar rechts, naar de uiterste zij-grens van mijn voerplek. Deze viste ik vanwege de afstand conventioneel, dus zonder dobber. De lijn loopt dan van het lood over de bodem rechtstreeks naar de hengel. Tussen hengel 1 en 2 verspreidde ik een aantal handen boilies en wat kruim. Hengel drie kreeg een PVA draadje met daarop wat gebroken boilies mee.

mijn hengelopstelling

Na een uur ongeveer hoorde ik een piep van de rechter hengel. Ik stond meteen naast de hengel wachtend op een vervolg. Er gebeurde even niks, en toen toch weer een piep en wat rukjes op de top. Ik vermoedde een brasem dus pakte ik de hengel en begon in te draaien. Tot mijn verbazing schoot het verdwijnpunt van de lijn in het water ineens met een noodvaart voor mijn voeten langs naar links. Een vis had blijkbaar het aas gegrepen, zich gehaakt en was langs de kant onder de twee andere lijnen door naar links gezwommen. Omdat ik met vrij slappe lijn vis had de beetmelder dit niet geregistreerd.

Ineens had ik contact en sprong de hengel in een curve. De grote kolk aan het oppervlakte zo’n 20 meter links van me sprak boekdelen: karper! Na een potje touwtrekken waarbij de vis zijn best deed om te ontkomen herpakte ik op een gegeven moment toch de controle. De vis bood dapper weerstand maar was niet opgewassen tegen de afgestemde combinatie van buigend carbon en een elastische fluorocarbon lijn. Na een minuut of 5 gaf de vis de strijd op en kon ik het grote net om de vis omhoog trekken.

Al tijdens de dril had ik de vis herkend. In juni 2017 en in mei 2018 mocht de vis ook al even voor mijn camera poseren. In vergelijking met mei eerder dit jaar was de vis iets gegroeid in lengte maar ook iets afgevallen. 11.1 kg en 84 cm was de vis nu. Dat de vis in mei wat zwaarder was is niet raar. Dat was waarschijnlijk vlak voor de paai en dan zijn karpers op hun zwaarst. 

dezelfde karper in Juni 2017

Na het goede begin hoopte ik uiteraard op meer en dat zou ook volgen. Mijn vriendin kwam even een bezoek brengen en had tegelijkertijd ook wat versnaperingen meegenomen. Na een korte drink- en eetpauze had ze net weer afscheid genomen toen ineens de middelste hengel krom knalde in de steunen. Ik greep snel de hengel. Terwijl ik de hengel in een nog diepere curve trok pakte mijn vriendin de camera en schoot wat plaatjes.

Een prachtig mooie schubkarper had de boilie gegrepen en maakte het me verrekte lastig. Diverse keren dook de vis in het riet langs de kant. Ook probeerde deze onder het in het water gestoken net te duiken. Gelukkig zat het haakje ook dit keer goed vast en lukte het uiteindelijk de vis in het net te krijgen.

de smeerlap duikt onder het net

Op de kant bleek het tot mijn verbazing toch om een spiegelkarper te gaan. Dit keer haalde de vis de tien kilo net niet maar met 82 cm en 9,1 kilogram was het toch weer een mooie vis. Al twee vissen op de nieuwe stek. De nieuwe voeraanpak werkt.

de spiegel, 82 cm, 9,1 kg

Toen ik de middelste hengel opnieuw wou inwerpen zag ik tot mijn verbazing ineens de dobber van de rechter hengel langs het kantje voorbij komen. Wederom had zonder beetindicatie een vis het aas gepakt en was op me af gezwommen. Toen ik de hengel pakte en de lijn strak draaide hoopt ik natuurlijk op karper maar dit keer bleek een brasem de boosdoener te zijn. Tot mijn genoegen schoot deze al snel los. Dat scheelde me weer onthaken.

Na bewonderen van de foto’s nam mijn vriendin voor de tweede keer afscheid. Voor even was ik alleen en toen kwam Mike even buurten. Ik had Mike door drukte, vakantie en dergelijke al een tijdje niet gesproken. Zo’n anderhalf uur hebben we bijgekletst. Mike was door de warme zomer en allerhande andere activiteiten helaas veel te weinig aan vissen toegekomen. Grootse plannen voor toekomstige visavonturen werden vervolgens gesmeed.

Het was ondertussen al weer even donker toen ook Mike weer naar huis ging en ik in mijn eentje overbleef. Tot een uur of 10 wou ik blijven en ik had net mijn vriendin op de hoogte gebracht van dit voornemen toen op de linker hengel een aanbeet kwam. Deze aanbeet was niet te missen. De vis knalde met een noodvaart naar links. Helaas had de karper niet al veel gewicht in de strijd te gooien en dus werd het een eenzijdige strijd. Dit keer bestond de buit wel uit een 100% schubkarper. De lengte van de vis was 76 centimeter en het gewicht was 7,9 kg. 

de derde, 76 cm en 7,9 kg

Meteen na de vangst van deze derde karper besloot ik op te ruimen. Resumerend had ik in 5 uren vissen drie karpers gevangen. De grote voerstek en het overschakelen op het voeren van uitsluitend boilies had resultaat gehad. Op alle drie de hengels kwam een aanbeet. Een betere indicatie van de werking van een verspreide voerplek kan ik niet geven.

De eerste spiegelkarper had ik meteen herkend. De tweede spiegel wist ik thuis na opstarten van de laptop binnen een paar seconden te matchen. Het mapje met zwaar beschubde spiegelkarpers telt slechts enkele vissen en bij de tweede was het al raak. Het ging hier om nummer 8 van de uitzetting op de Naardertrekvaart in 2001. In 2004 was deze vis ook al eens gevangen. Toen op 67 centimeter en 6.9 kilogram. En nu dus, 14 jaar later, mocht ik er even mee poseren.

plankfoto van de rijen-spiegel

Komende week ga ik als onderdeel van Project River Dance dezelfde voerstrategie ook op de Vecht hanteren. Donderdagavond zal ik daar dan waarschijnlijk een kans wagen. Of dat een succes wordt leest u een dag later. Tot dan!