Als je de wind in de zeilen hebt kun je je daar over verwonderen. Je kunt dat ook laten en er zoveel mogelijk van proberen te profiteren. En dus hou ik vast aan mijn bewezen aanpak en vis vol gas door. Op de Vecht, drie keer voeren, de eerste keer met een lading partikels erbij. Daarna afromen. Enige aanpassing dit keer was dat ik de hoeveelheid boilies opschroefde naar 1,5 kilo per keer waarvan de helft grote RB15 en de ander helft zoete boilies die ik overhad van mijn visavontuur in Frankrijk.
Donderdagavond om 20 over 8 lagen de hengels dit keer in. Vlak voor de schemering. De linker beaasd met zo’n grote zoete bal, de rechter met een grote 24 mm RB15. Ik heb vanavond geen zin in brasems, vandaar de grote boilies. Mijn onderlijntjes heb ik dit keer iets korter gemaakt. Misschien 18 cm lang zijn ze. Ik heb geleerd van afgelopen week. Hopelijk kan ik zo los-schieters voorkomen.
Zonder brasemaanbeten bleef het lang stil. Enige afleiding kwam van een rat die mij als zijn vriend beschouwde. Ik snap het beestje wel. De afgelopen dagen voerde ik in het donker en regelmatig viel er ook wat voer op de kant. Daar heeft het beestje natuurlijk heerlijk van gesmikkeld. Hij associeert mij nu met lekker eten. Ik beloonde de aandachtszoeker maar met wat boiliekruim. Regelmatig kwam het mormel even buurten. In het licht van mijn lampje bleef hij gewoon zitten eten. Pas als ik mijn camera pakte schoot hij steeds snel weg. Op een gegeven moment lukte het me toch een fotootje te maken.
Ratje
Rond een uur of 10 fietste mijn vriendin even langs. Ze kwam het hoofdlampje dat thuis nog aan de oplader lag langs brengen. Een koud biertje kwam ook uit de rugtas. Tegelijkertijd vergreep toch een brasem zich aan de zoete Frans-Hollandse bol. In het water onthaakte ik de vis en legde weer in.
De afgelopen weken zit het mij enorm mee qua aanbeten. Van verschillende bevriende karpervissers begreep ik dat ze afgelopen dagen voor niets aan de waterkant redelijk wat uren hebben gemaakt. Er moet natuurlijk ook maar toevallig een vis langs komen. De Vecht is geen visvijvertje. Ik mag niet klagen, maar het tij zal vast wel een keer keren. Ook ik zal wel weer een droge periode krijgen. Na regen komt immers zonneschijn, volgens het spreekwoord.
Rond kwart voor 11 knalde de waker van mijn linker hengel omhoog. Meteen begon de baitrunner te gieren. Toch weer karper!
Snel pakte ik de hengel en schakelde de gevechtsslip in. De vis hield zich redelijk gedeisd, trok de hengel wel in een mooie curve maar wist de stevig afgestelde slip niet in werking te brengen. De karper bleef lang diep maar wist zich duidelijk geen raad met de situatie. Aan een meter of 10 lijn zwierde de vis van links naar rechts en weer terug. Mijn tweede hengel had ik aan de kant gesmeten, dit zwieren kon geen kwaad. Langzaam kreeg ik de vis dichterbij en na een minuut of 3, misschien 4 wist ik de vis boven het net te trekken. Binnen! Toch altijd weer een pak van mijn hart als de vis in het grote net zit. De buit bestond dit keer uit een prachtige grote spiegelkarper.
nu weer relaxt ademhalen
In het net was de vis wat onrustig. Dat was geen probleem, de vis kon zich niet beschadigen en raakte nog wat energie kwijt. Ik kon mooi alles klaarleggen voor het fotograferen. Hopelijk zou de vis zich op de mat dan gedeisd houden.
Mijn vaste fotografe kwam even later aangefietst. Ze schoot een serie plaatjes.
Valkenswaarder, 13 kilogram en 87 centimeter
Ik hoopte dat de vis de 15 kilogram zou halen maar helaas bleef de unster bij 14,4 kilogram steken. Aftrek van 1,4 kilo voor de natte weegzak betekende dat ik opnieuw een 13 kilogram zware vis gevangen had. Met een lengte van 87 centimeter was het toch weer een erg mooie en grote vis.
Tot 1 uur bleef ik zitten maar verdere aanbeten bleven uit. Wel kreeg ik nu en dan wat piepjes, maar ik vermoed dat dit door brasems kwam die het aas wel aantrekkelijk vonden maar door het formaat niet konden verwerken.
Bij het bekijken van de foto’s de volgende dag viel me later op dat de vis duidelijk op het voer had gezeten. En ondanks dat de karper werd gevangen aan een zoete boilie had deze ook gegeten van de RB15. Op de mat had de vis verteerde RB15 uitgepoept. In het plaatje hieronder het bewijs. Normale ontlasting van karper is zwart en modderig. Deze oranje-bruine drap komt duidelijk door mijn voer.
RB15 na passage door een karper
Ik heb de vis natuurlijk gemeld bij Joris Weitjens en ook al een reactie gekregen. De oplettende lezer zag misschien al een gelijkenis met mijn vorige spiegelkarper. Het groepje schubben op de schouder, de opvallende staart. Inderdaad, het is een broertje of zusje van de Valkenswaard spiegelkarper die ik afgelopen dinsdag ving. Ineens twee van dit soort oudjes in een week, het is bizar.
Plankfoto Amstelkanaal 1999
Volgens Joris is de vis nu 10 keer gemeld in 20 jaar tijd. De vis pendelt volgens een vast patroon tussen Amsterdam West en het IJmeer. Van november tot april zwemt de vis rondjes in Amsterdam. In het voorjaar trekt deze vervolgens via de Weesper trekvaart en de Vecht naar het IJmeer. Waarschijnlijk om daar te paaien. Na de paai blijft de vis daar hangen om vervolgens in september aan de weg terug te beginnen. Ik durf te wedden dat de vis over een paar weken weer in Amsterdam West is. Dat de vis anderhalve kilo zwaarder is dan bij eerdere vangsten wijt ik aan mijn stevige voeren.
Dit weekend laat ik de karpers even met rust. Over een dag of 4 kunt u weer een update van me verwachten. Tot dan!