Waar het huidige visjaar voor mij wat stroef op gang kwam lijkt het op dit moment alsof ik niets verkeerd kan doen. Gisteravond viel ik weer met mijn neus in de boter. Sterker nog, zo’n gekkenhuis heb ik aan de waterkant nog nooit eerder meegemaakt. En toen bleek 1 van de vangsten ook nog een heel bijzondere vis te zijn. Ga er eens lekker voor zitten, dan vertel ik u het hele verhaal.
Sinds ik ben overgestapt op mijn RB15 boilie is het aantal aanbeten omhoog geknald. Helaas vang ik niet elke vis die ik haak, maar aan de boilie ligt het in ieder geval niet. Omdat ik wekelijks berichten krijg van mensen die op zoek zijn naar goede boilierecepten wil ik toch wel een tipje van de sluier oplichten. Behalve een redelijke voedingswaarde door wat hondenvoer en vismeel wordt deze boilie met name gekarakteriseerd door heel veel smaak. Hiervoor gebruik ik, net als bij de spicy seven boilie XO garnalenpasta, chilipoeder en paprikapoeder. Daarnaast voeg ik zaken als aminol, vissaus en melasse toe. Plus wat sacharine en citroenzuur. Heel veel smaak dus. De verhoudingen zijn niet zo heel anders dan welke ik gebruikte bij de Spicy Seven boilie. Ook voeg ik nog een flavour toe, maar deze houd ik voorlopig voor mezelf.
Ook deze keer heb ik drie keer gevoerd. Op maandagochtend, maandagavond en dinsdagochtend strooide ik wijd verspreid royaal met mijn RB15 boilies. Gisteravond rond 8 uur was ik ter plekke. Nieuwe onderlijntjes had ik weer geknoopt, iets langer dan gebruikelijk zodat mijn aas iets verder van de verticale lijn zou komen te liggen.
Ik was nog bezig mijn tweede hengel om te bouwen toen de waker van de eerste al omhoog knalde. Snel legde ik de tweede hengel weg en pakte de kromme hengel uit de steunen. Even was er contact en toen, los…
Enigszins verrast door de snelle aanbeet controleerde ik de haak en boilie en kon niets bijzonders ontdekken. Snel legde ik weer in. Een paar minuten later lag ook de tweede hengel klaar.
Nog geen vijf minuten later volgde aanbeet twee. Dit keer op de hengel die als laatste ingegooid was. Zeker een seconde of 30 drilde ik een vis en toen opnieuw, los! Wel alle!!
Aan de haak was niets te ontdekken. Het was duidelijk dat een groep gretige vissen klaarlag op mijn voerstek. Ik vermoed dat voedselnijd leidde tot jachtig azen. Dit in combinatie met de langere onderlijn van zo’n 25 cm zou de oorzaak hebben kunnen zijn dat de haak niet netjes in de onderlip terecht kwam maar op een willekeurige plek elders haakte. Een klein stripje vel kan dan losschieten.
Toen weer vijf minuten later aanbeet drie zich aandiende hield ik mijn hart vast. Dit keer ging het gelukkig goed. Na een korte stevige dril kon ik een spiegelkarpertje in het net trekken. Nog voordat ik de vis op de kant kon tillen knalde de andere hengel al weer krom. Wat een gekkenhuis! Gelukkig heb ik een groot net en na een korte dril zaten daar ineens twee karpers in. Een bol schubkarpertje mocht tijdelijk even bij de spiegelkarper.
Met de weegzak lukte het me de eerste vis uit het net te scheppen. Meteen maakte ik gebruik van de kans de vis te wegen. 7,1 kilogram gaf de unster aan. Met 69 centimeter lengte leek dit me een vrij recent uitgezette vis. Snel schoot ik een paar foto’s. Deze vis was erg herkenbaar, appeltje eitje om te matchen leek me.
Een verrassende spiegelkarper, 69 cm en 7,1 kg
De schubkarper was nu aan de beurt. Deze was net iets langer dan de spiegel. Met een lengte van 72 centimeter was deze redelijk obese. 7,9 kilogram zwaar was de vis.
7,9 kg schubkarper
Het spiegelkarpertje had zelf de haak al uit de bek weten te wurmen. De schubkarper zat aan de zijkant gehaakt, in de bovenkant van de bek. Niet echt een plek waar je de haak wilt hebben.
Al met al ben ik met het wegen, meten en fotograferen wel wat tijd kwijt geraakt. Ook het opnieuw aanknopen van de leaders en bevestigen van nieuwe boilies kostte wat tijd. Zo rond kwart voor negen lagen de beide hengels weer in.
Zoals gehoopt duurde het wachten opnieuw niet lang. Een minuut of 5 later opnieuw een aanbeet en gelukkig bleef de vis opnieuw hangen. Een mooie IJsselmeerschubkarper had de RB15 gepakt. Op de kant bleek dat deze zelfs aan de binnenkant van de bek aan de bovenkant gehaakt zat. Gelukkig bleef de haak goed zitten tijdens de dril en kostte onthaken geen enkele moeite.
Met een lengte van 74 centimeter zal ook deze vis rond de 7 kilo gewogen hebben.
Na de vangst van deze vis besloot ik wat kortere onderlijntjes aan te knopen. Ik had er nog twee in mijn onderlijnen mapje zitten. Weliswaar van een ander materiaal geknoopt maar dat kan in het donker niet veel uitmaken. Hopelijk zouden vissen nu op de gewenste plaats gehaakt worden.
Hierna volgden geen aanbeten meer. Nog 1 keer kreeg ik wat piepjes op de rechter hengel, maar deze aanbeet zette niet door. Misschien had ik de wijziging toch niet moeten doorvoeren? Het blijft soms puzzelen…
Even na 10-en in het donker zag ik uit mijn ooghoek iets bewegen. Wat was dat? Een minimuisje? Het lukte me in het donker niet om te zien wat het was. Met het hoofdlampje lukte dat me wel. Een klein padje kwam langs de oever voorbij wandelen.
Nachtelijke bezoeker
Om 11 uur ‘s avonds besloot ik op te ruimen. Het spiegelkarpertje had ik ondertussen bij Joris Weitjens gemeld. Thuis ging ik zelf ook snel even kijken in de uitzetbestanden van Weesp. Vanwege het gewicht vermoedde ik een vrij recente uitzetting. Ik zat er echter helemaal naast. Joris zag het meteen. Dit was een “Valkenswaard-klapstaart”. Valkenswaard is de leverancier. Klapstaart slaat op het typische staartje dat een deel van de vissen in 1998 en 1999 had. Mijn vismaat Mike ving eerder ook zo’n vis met een klapstaart. Hierover vertelde ik vorig jaar in het blog over Mike’s migrant.
Joris mailde even later dat hij de vis gevonden had. Het was inderdaad een karper van 1 van de eerste uitzettingen in 1998 op het Zuideramstelkanaal. Hieronder nogmaals mijn foto en daaronder de plankfoto gemaakt bij het uitzetten. Onmiskenbaar dezelfde vis.
De vis zal bij uitzetten minimaal 3 jaar oud geweest zijn. Dat betekent dat deze karper op dit moment op zijn minst 24 jaar oud is. Het visje is in 2001 een keer gevangen. Dat was veel zuidelijker op de Vecht, voorbij Breukelen. Sindsdien is de karper van de radar verdwenen. Nu pas, 18 jaren later, duikt deze ineens weer op. Met recht een heel bijzondere vangst waar ik echt superblij mee ben.
Overigens ben ik natuurlijk ook blij met de andere vissen. Mijn avond kon niet meer stuk. Om de los schieters te voorkomen moet ik verder puzzelen op de aasaanbieding. Aan stekkeuze, voertactiek en mijn aas hoef ik niet te twijfelen.
Gisteravond is er ook weer gevoerd op de Vecht. Komend weekend zal ik daar weer een poging wagen. Ik spreek u later weer, tot dan!