Goedemorgen! Afgelopen weekend heb ik weer gevist op het IJmeer en opnieuw zat het mee. Mijn stekken lopen als tierelier, dagelijks exact 5 handen boilies lekker verspreid voeren is blijkbaar een gouden greep. Eén keer per week mag ik zo’n stek bevissen van mezelf. Afgelopen vrijdag mocht ik daarom weer naar het IJmeer. De timing is bekend ondertussen. Kinderen naar bed, en ik de deur uit. Van 10 voor 8 tot 10 voor 10 ‘s avonds heb ik gevist. Druk op lees verder voor een verslag vol mooie karpers.
Even over dat voeren. Vijf flinke handen vol boilies strooi ik. Dat is ongeveer 500 gram. deze gooi ik verspreid in verschillende richtingen. Op het IJmeer over een gebied van zo’n 35 meter lang en zo’n 20 meter breed. Ik strooi met twee soorten boilies en met verschillende diameters. Mijn boilies zijn bij voorkeur oranje en geel. Ik vis kort en daarom opvallend. De vissen moeten mijn aas snel vinden en pakken. Omdat het op mijn stekken ruim 3,5 meter diep is en er weinig gevist wordt heb ik van bijvoorbeeld meerkoeten weinig last. Geen reden dus om met minder opvallend aas te vissen.
Eerder dit jaar op de Vecht aten ze nog wel mee.
De eerste aanbeet kwam al na 25 minuten op de vaargeul-hengel. Een sterke karper ging er niet vandoor maar cirkelde rondjes onder de hengeltop. Steeds weer trok ik de vis omhoog waarna deze weer keihard naar beneden dook. Een geheel eigen manier van vechten dus. De grote schubkarper, dat had ik al snel gezien, bleef dit spelletje maar volhouden. Diverse keren verdween mijn hengeltop onder water als de vis weer eens recht naar beneden knalde. Pas na een minuut of 6, 7 werd de vis moe en kon ik deze netten.
Op de kant bleek de vis al vaker gehaakt te zijn. Eén kant van de bek was flink beschadigd. Een oude wond. Misschien verklaart dit ook de strijdwijze. De vis was 86 centimeter lang en 12,1 kg zwaar. Overigens zat de schubkarper verder erg goed in zijn vel. Mooi gevuld en zonder verdere indicaties dat de gehavende bek de vis hinderde in zijn dagelijkse leven.
De schubkarper mocht na een fotootje op de mat snel weer zwemmen. Over de oorzaak en het voorkomen van bekbeschadigingen heeft de ‘belangenvereniging verantwoord karperbeheer’ recent een artikel geschreven. U kunt dat verhaal hier lezen.
Nog geen 20 minuten later was het de kanthengel die ervandoor ging. Dit keer was het een heel ander gevecht. De karper besloot meteen om van de kant richting vaargeul te knallen. Ik vond dat niet erg. Iets meer uitstaande lijn geeft alleen maar meer buffer. De rek in de lijn vangt de grootste klappen op en mits de vis niet te veel ruimte krijgt kan ik nu rustig de vis uitdrillen. Onderweg besloot de vis om boven mijn vaargeulstek een rondje te draaien en de verticale boltrig van de andere hengel op te pikken. Ineens sleepte deze dus twee lijnen achter zich aan. Gelukkig verliep verder alles vlekkeloos. Even later lag de vis in het net.
De kluwen draad knipte ik los en gooide ik op mijn visstoel. Dat was voor latere zorg. De vis lag nu vrij in het net en ik kon alles klaarleggen voor het meet-, weeg- en fotografieritueel. Met een lengte van 82 centimeter en gewicht van 12,2 kg was de vis iets korter maar wel wat zwaarder dan de schub. Verder was deze vis in uitstekende conditie, zonder ook maar enige vorm van schade. Een in mijn ogen waarlijk prachtige hoge spiegel! De gele derrie die de vis over mijn handen kakte vormde een duidelijk bewijs dat deze de afgelopen dagen van mijn voer gesnoept had.
In de header ziet u de man-vis foto. De achtergrond heb ik weggehaald, recente ervaringen zorgen dat ik iets voorzichtiger ben met informatie vrijgeven.
Na terugzetten vermaakte ik me het volgende kwartier met het opnieuw in elkaar zetten van de beide verticale boltrig systemen.
Rond half 10 app ik het thuisfront dat ik nog een kwartiertje zou blijven en dan zou gaan opruimen. Met twee grote vissen waaronder de prachtige spiegel was ik meer dan tevreden. Maar er kwam nog een toetje. Vlak voordat ik ging opruimen werd de vaargeul hengel nog eens gepakt. Een slanke wilde schubkarper knalde er als een bezetene vandoor maar had te weinig gewicht om het me heel moeilijk te maken. Deze kwam dus ook nog even op de kant. 79 centimeter lang en geschat zo tegen de 7 kilogram.
Na deze kers op de toch al mooie taart was het tijd om naar huis te gaan. Drie aanbeten in twee uurtjes tijd en alle vissen geland. Mijn aanpassingen lijken te werken. Een volgende keer zal ik daar wat meer over vertellen. Voor nu houd ik het hierbij. Er komen nog genoeg berichten aan de komende dagen! Tot dan!