Hoi! Hoofdstuk vier al weer van project ‘t Schilderij. Doel is om een mooie oude spiegelkarper te vangen met prachtige herfstkleuren. Om dit doel te bereiken kan ik maar één ding doen: regelmatig blijven vissen in wateren waar oude spiegels zwemmen. En dus hou ik nog een weekje vol. Ik ben wel bijna door mijn boilievoorraad heen. Een zak met 14 mm knikkertjes onderuit de vriezer heb ik toegevoegd aan mijn voer. Zo kom ik deze week nog door.
Na drie weken en vier keer vissen heb ik nu nu één rijenkarper en 6 schubkarpers. Ergens gaat er iets niet goed. Ik vang teveel schubkarpers. Er zitten een paar prachtige vissen tussen, maar ik wil spiegelkarpers. Eens nadenken of ik niet aanpassingen moet doen aan mijn project. Ik zal dan ook moeten wachten tot mijn nieuwe batch boilies arriveert. Maar eerst deze week nog eens vissen.
Overdag heb ik op werkdagen geen tijd dus vis ik ‘s avonds. Zodra de kinderen op bed liggen kan ik het huis verlaten. Wederom is het 20 over acht als ik mijn hengels heb in liggen. Hengels dit keer. Ik heb een tweede hengel meegenomen. Mocht er eens een haak in een afgevallen blad blijven hangen dan heb ik altijd nog een tweede ijzer in het vuur. Of in het water in dit geval.
Qua omstandigheden is het redelijk mild. De buitentemperatuur is rond de 8 graden, dicht bij de grond nog wat lager, en het water is 10.7 graden Celcius. Tenminste dat geeft mijn digitale thermometer aan. De temperatuur is nog prima!
Het duurt ook nu weer een half uur tot een karper zich meldt. Een loeisterke karper laat me flink zweten. De vis wil maar niet van zijn plek komen en blijft trekken richting obstakels. Pas na een kleine minuut waarbij de karper geen meter ruimte mag krijgen en ik met een tot in het handvat krom gebogen hengel sta kan ik ontspannen. De vis zwenkt naar links. Nu ik wat terrein kan winnen kan de slip wat losser en ik een beetje ontspannen. Als de vis uiteindelijk na eerst nog even mijn andere lijn opgepikt te hebben in het net ligt valt het toch wat tegen. Als je het gevoel hebt met een vis van misschien wel 15 kg te maken te hebben en het blijkt dan uiteindelijk om een vrij standaard formaat schub te gaan mag je misschien niet teleurgesteld zijn, maar ik was het toch. Ja ik weet het, misschien ben ik de vis niet waard, maar met al die inspanningen wil ik toch wat meer.
Aan de dikke buik is te zien dat deze vis al een tijdje van mijn boilies mee eet. 77 centimeter en 8,8 kilogram gaven de meetinstrumenten aan. Vrij zwaar voor het type en de lengte.
In de volgende twee uren kwamen geen aanbeten meer. Nu mijn boilies even op zijn en ik een weekje moet wachten op een speciale wintereditie van mijn boilies kan ik de plannen mooi aanpassen. Zo doorgaan en vrijwel uitsluitend schubs vangen, daar heb ik geen zin in. Ik ga een nieuwe stek zoeken waar hopelijk wat meer spiegels rondzwemmen. Volgende week meer daarover! Tot dan!