Hoi! Vier keer is er de afgelopen week gevist. Nul updates plaatste ik. Deadlines op het werk, zorg voor een kind dat in Corona-quarantaine zit, zorg voor een vrijwel identiek ziek kind en tussendoor nog voeren en vissen gaan even voor. Maar vrees niet, ik ga het allemaal inhalen. Nu het eerste verslag, over hoe ik vorige week in mijn hemd gezet werd.
Ik vertelde onlangs al over vismaat Mike, die met een vriend een weekje viste op een betaalwater in Twente. Waar sommige bezoekers op dat water in 7 weken vissen één karper vangen had Mike er 7 in één week. Allemaal beauty’s waaronder een paar dertigers (in ponden). Zijn vismaat, die geen enkele aanbeet kreeg, mocht ook een paar van Mike’s runs verzilveren. Dat één van die weggegeven aanbeten op zijn hengels een vangst van een 27 kilogram zware spiegel opleverde zal Mike niet snel vergeten. Op mijn vraag of de vriend nog steeds een vriend is kwam desondanks een bevestigend antwoord.
Zaterdag gingen Mike en ik richting IJmeer. Ik had drie dagen gevoerd en was vol vertrouwen. Omdat ik met de kano ging kon ik ook wat bagage van Mike mee nemen. Hij zou dan via de IJsselmeerdijk naar de stek wandelen. Onder andere Mike’s voerboot met dieptemeter ging mee op de kano. Met deze voerboot is het erg eenvoudig om het aas met wat voer exact op de juiste plek te droppen. De ontvanger op de kant laat perfect het bodemprofiel zien.
Mike’s voerboot met zender en speciaal voerbootmatje
De ene hengel plaatste Mike met de voerboot tegen het bekende rietpolletje. Met de voerboot ontdekte Mike een richeltje een heel stuk verderop. Hier dook de bodem snel van minder dan 1 meter naar ongeveer 2 meter diepte. Hier, op het diepste punt werd het aas van de tweede hengel gedeponeerd.
De ontvanger van de dieptemeter.
Mijn eigen hengels kwamen heel ergens anders te liggen. Ik had de kano en peddelde het aas van de ene hengel naar een uitstekende punt zo’n 100 meter verderop en de andere wierp ik in een kuil waar we in het verleden succesvol waren. Beide aasjes gingen vergezeld van een paar handen boiliekruim en wat hele en halve boilies.
Nu kan ik een heel verhaal schrijven over keiharde aanbeten en spannende drils, maar dat doe ik niet. De enige vis-gerelateerde activiteit waar ik me namelijk aan schuldig moest maken was het scheppen van de karpers van Mike. Na 6 uur vissen konden we de balans op maken. Mike had 6 aanbeten gehad waarvan twee van het nieuwe richeltje. Vijf vissen kwamen ook in het net. Eéntje schoot al snel los. Zelf kreeg ik geen piepje. Als Mike zo doorgaat is ie snel door zijn vismaten heen…
Aangezien het fotoalbum van mijn verwende vismaat al vol zit met grote vissen van het betaalwater had Mike geen zin in poseren met de IJsselmeerschubjes. Stuk voor stuk werden ze in het net onthaakt en kregen meteen hun vrijheid terug. Uiteraard was ik er als de kippen bij om toch wat foto’s te schieten. Anders wordt deze website wel heel saai. Hieronder een collage van de serie fraaie schubkarpers.
De eerste, in het net.
Nummer 2, ik was bijna te laat…
Nummer 3, weer een fractie groter.
Release van nummer 4.
De vijfde en grootste, geschat zo’n 80 centimeter.
Het is ondertussen overduidelijk dat de stekken waar ik deze keer viste pas later in het jaar regelmatig vis opleveren. In deze tijd van het jaar valt het er nog vies tegen. Aan drillen op elkaars hengels doen we principieel niet. We wisselen gewoon nu en dan van stek, dan komen we beide wel aan onze visjes. De oorwassing heb als een man genomen. Binnenkort gaan we weer en dan neem ik keihard revanche! Ik spreek u later weer, tot dan!