Het is vrijdagavond. Terwijl mijn vriendin aan de studie moet kondig ik aan dat ik ga dropshotten op snoekbaars. “Hoe doe je dat? specifiek op snoekbaars vissen?” was haar vraag. Ik moest haar het antwoord schuldig blijven. Anderhalf uur later wist ik het nog niet, maar had ik wel vijf snoekbaarzen gevangen. 

Mijn record snoekbaars is 85 centimeter. Deze ving ik ooit in ’90 of ’91 in zandwinput “de Wyldemerk” in Friesland. Een schuifloodje, klein voorntje aan de haak en vanaf de kant zo ver mogelijk inwerpen en langzaam binnenvissen. De eerste worp leverde meteen dit kasteel op. Even was ik euforisch, ik had het helemaal uitgevonden. De volgende anderhalf uur verdween dit zelfvertrouwen als sneeuw voor de zon. Wat ik ook probeerde, ik kon niets meer haken.

De jaren er na ving ik nog wel nu en dan een snoekbaarsje maar nooit meer dan één en nooit meer in de buurt van dat persoonlijk record. Ik heb overigens ook nooit meer specifiek op snoekbaars gevist. Tijd dus om dat eens te proberen. 

Omdat ik niet wist hoe ik het moest aanpakken ben ik maar terug gegaan naar resultaten uit het verleden. Die bieden meestal wel een houvast. Op 9 oktober ving ik een snoekbaars in Diemen bij een brug. Eerder ving ik daar ook al eens een snoekbaars. Beide keren was dat in de schemering. Ik besloot dus in de schemering weer bij die brug te gaan vissen. Met de dropshot methode natuurlijk. Boven mijn 7 grams dropshotloodje had ik twee Gamakatsu worm haken 39 in de maat 3 aan de lijn bevestigd. Aan de onderste op 25 cm van de haak een flinke shad, 30 centimeter daarboven een kleintje. 

De brug in Diemen

Het eerste half uur leverden de worpen niets op. Zelfs geen baarsje. Ik was ondertussen aan beide zijden van de brug geweest en had er onder staan werpen. Langs de kant, langs de pijlers. Helemaal niets. Langzaamaan begon het flink te schemeren.  En toen ineens bij een zoveelste worp onder de brug door voelde ik een dreun op de hengel en zat een flinke snoekbaars tegen te werken. Helaas schoot deze vlak voor mijn voeten weer los. Balend van deze gemiste vis probeerde ik het nog eens op dezelfde plek. Bij de volgende worp die ik langzaam binnenviste gebeurde er niets totdat het aas vlak voor mijn voeten aanbeland was. Met een dreun knalde er recht onder de top weer een vis op. Misschien wel dezelfde. Eenmaal op de kant bleek dat de vis het bovenste shadje gepakt had. 55 centimeter lang was de vis.

Snoekbaars 1 op de dropshot, 55 cm

De hatelijke nul was van het bord, nu nog hopen op een tweede vis. Het was ondertussen behoorlijk donker aan het worden. Ik was een stukje opgeschoven omdat de dril van de vis toch wel tot wat onrust geleid had. Een paar worpen gebeurde er niets. En toen, bij een worp richting de plek van de eerste aanbeet, was het opnieuw raak. Wederom een flinke dreun op de hengel bij de aanbeet en daarna een stevig robbertje knokken. Nummer 2 had zich aan de onderste shad vergrepen. Volgens het meetlint was deze vis 52 centimeter. Met twee snoekbaarzen was mijn doel bereikt. Ik kan mezelf nu snoekbaarsvisser noemen.

Snoekbaars 2 op de dropshot, 52 cm

Maar de avond was nog jong, ik kon nog wel even doorgaan. Het duurde niet lang, misschien twee worpen toen ik voor de derde keer een aanbeet had. Deze vis schoot echter al snel los. De volgende worp resulteerde gelukkig al in vis drie. Ineens was ik in het snoekbaars walhalla. Het eerste half uur stond ik droog en het laatste kwartier  was vrijwel elke worp raak. Ook deze vis was ruim een halve meter. 

Snoekbaars 3 op de dropshot, 57 centimeter.

De volgende worp leverde meteen weer een aanbeet op. Er moet duidelijk een school snoekbaarzen op mijn stek actief zijn. Het is dat het drillen, meten en fotograferen tijd kost anders had ik wellicht de dubbele cijfers gehaald.

Vis nummer vier kijkt op de foto nogal ongelukkig en dat is niet raar. Ergens halverwege de dril moet de haak uit de bek losgeschoten zijn en kwam deze in de bips van de vis terecht. Ineens kwam de vis dus achterstevoren naar me toe en was het voorbij met de weerstand. Deze vis was 55 cm. Ik heb het haakje verwijderd en hoop dat de vis het me niet al te kwalijk neemt.

Snoekbaars 4 op de dropshot, 55 cm

Het was tijd, ik moest naar huis, maar besloot toch nog tot 1 worp. Het resultaat staat op de foto hieronder. Met wat nabewerking is de vis wat beter te zien.

Snoekbaars 5 op de dropshot, 51 cm

Vijf vissen dus waarvan het merendeel in het donker. Het merendeel pakte overigens ook de onderste, grootste shad. Ik denk dat ik in de toekomst gewoon met 1 haakje en 1 shad ga vissen. De meerwaarde van die tweede zie ik niet echt. Wel het nadeel, bij het landen gaat het vrije haakje steevast ergens in het net hangen. 

Tot zover voor vandaag. Ondertussen gaat het voeren op de Vecht gewoon door, daar ga ik binnenkort weer een karpervis-poging wagen. Voor nu is mijn honger naar vis weer even gestild.