Een bespiegeling is een vertelling over een sportvis gerelateerd onderwerp. Vaak zit hier een mening of gedachte achter die ik graag wil delen. Soms is het ook gewoon oppervlakkig geneuzel. Bij bespiegelingen zijn reacties mogelijk. Hieronder de tweede, over denken en doen.
26 oktober 2016
Ik denk veel na. Of eigenlijk voor. Ik denk veel voor. Voordat ik iets doe heb ik het in gedachten vaak al tien keer gedaan. En vervolgens denk ik er weer bij (na) als ik het doe. En vaak pas ik dan tijdens de uitvoering nog weer zaken aan, die ik vervolgens soms ook weer aanpas. Niet altijd gemakkelijk om mee te werken, maar het resultaat, als ik de eindstreep haal, is vaak prima.
Een valkuil is echter dat ik blijf hangen in denken en niet aan uitvoeren toekom. Onzekerheid over variabelen leidt tot eindeloos piekeren, uitstel van uitvoering, of een halfbakken poging. En dat leidt weer tot twijfel en zo blijf ik vaak hangen in een vertrouwde aanpak op een bekend terrein. Dat brengt me niet verder. Ik mis kansen op bijzondere ervaringen.
Dit is niet helder, daarom een voorbeeld:
In Amsterdam heb je veel bruggen en dat zijn vaak hotspots voor karper. Op nog geen 2 minuten lopen van mijn voormalige woning in Amsterdam bevindt zich zo’n brug. Ik heb 8 jaar daar gewoond en 8 jaar getwijfeld of ik niet eens bij die brug moest gaan karpervissen. Mijn twijfel ging over of de andere brug, 100 meter verderop niet beter was. Of het sluisje daarnaast. En ik zag ook nooit een karper zwemmen in die gracht. Ik heb er dus nooit gevist. Gemiste kans.
In een recente karperwereld zag ik Rolf Bouman, alias de Peuteraar, met een joekel van een grachtenkarper op de foto. Op de achtergrond een brug. Mijn brug. Hier een link naar de foto. Even met de neus op de feiten.
Ik ken sloten waar ik tot nog toe altijd mooie karpers ving. En ik ken nog meer plekken waar ik met een paar dagen voeren wel enkele vissen kan vangen. Maar om te voorkomen dat ik over enkele jaren een foto tegenkom van weer een karpervisser die in mijn achtertuin de mooiste vissen vangt moet ik van mezelf nu op de Vecht doorzetten. Ik moet stoppen met te veel denken en nu eens gewoon keihard doen. Ik laat tijdelijk andere karperviswateren even links liggen. Of rechts als ik andersom sta. Die vissen blijven er wel, nu moet ik mezelf belonen op de Vecht.
Hopelijk is het nu helder voor u waarom ik op de Vecht blijf volharden. Voor mezelf is dit in ieder geval een goede knoop in de zakdoek. En nu ga ik voeren.