Ik ben er weer! Na anderhalve week vakantie met het gezin gevolgd door een meerdaags congres in Brussel waarvoor ik als spreker was uitgenodigd ben ik er weer helemaal klaar voor. Mijn goed lopende stek heeft tijdelijk even wat minder aandacht gekregen, maar de afgelopen weken wist ik tussen al het gereis door toch weer drie keer te voeren. De boel komt echt wel weer op gang. Gisteravond heb ik voor het eerst in ruim twee weken weer even op mijn stek gehengeld. Druk op lees verder voor het verslag.
Op vakantie konden deze karpers, die we spotten in een sierwater, stukjes krentenbol wel waarderen.
Vrijdagavond stond ik tegen achten weer in het koude water achter mijn hengels. Dat ‘koude’ is trouwens ook maar relatief. Mijn digitale thermometer gaf aan dat het water nog steeds ruim 16 graden is. Best prima voor deze tijd van het jaar. Voorlopig kan er nog prima gevoerd en gevist worden!
Een pittige windkracht vier zorgt dat het waterpeil aan deze kant van het IJmeer lager is dan normaal. De zuidenwind blaast het water gewoon richting Lelystad. Zeker 20 centimeter is het peil gedaald ten opzichte van gemiddeld. De sporen op het riet laten dit duidelijk zien. Wind op de kant is toch beter voor het vissen, maar nu zit ik prinsheerlijk in de luwte.
In mijn continue zoektocht naar verbetering heb ik een paar aanpassingen gedaan. Op basis van online informatie heb ik mijn onderlijnen drastisch veranderd. Grotere haken, ‘shot on de hook’ en een flinke sinker. Mijn onderlijnen zijn nu 18 cm, iets langer dan ik gebruikelijk toepas en ook de hair heb ik langer gekozen. Idee is dat kleine vissen zich niet meer (vals) haken, en grotere beter vast zitten.
Dat ik vervolgens twee uren geen aanbeet krijg zegt niks. Ik heb wel een paar keer een lijnzwemmer dus er zit vis, maar dat kan best kleinere vis zijn. En is trouwens die emmer voer van gisteravond wel weg? Na twee uren besluit ik dat ik toch wel even wil kijken of er überhaupt iets te vangen is en vervang één van mijn onderlijnen door een kortere subtielere waar ik eerder ook mee viste. Ook de aangepaste onderlijn maak ik iets subtieler door de sinker iets lichter te maken en de hair wat korter.
Vier aanbeten volgen in de volgende twee uren. De eerste, een sterke vis, op het subtielere onderlijntje, krijgt iets te veel ruimte van me. Hij moet een obstakel bereikt hebben want de onderlijn breekt. Vervolgens krijg ik een dubbelrun, duidelijk een schooltje vis dat mijn stek aandoet. Twee vrijwel identieke vissen mogen even op de foto. Ze zijn 8 á 9 kilogram zwaar. Eén daarvan komt op de subtielere onderlijn en één op de nieuwe aangepaste onderlijn, maar ook deze laatste zit gewoon in de mondhoek gehaakt. Shot on the hook, sinker, het is ook geen garantie dat die haak midden in de onderlip prikt.
De tweede schub heb ik trouwens eerder gevangen. Ik meen de vis te herkennen aan een afwijking in het schubbenpatroon en check de bek. Dit keer zat de haak dus in de mondhoek, terwijl het gaatje midden in de onderlip van twee weken geleden nog duidelijk zichtbaar is. Dat was trouwens zonder de hele shebang aan de onderlijn.
Aanbeet vier vervolgens schiet weer los. Duidelijk een kleintje dat van de weerhaakloze haak rolt. Dit kan gebeuren, dat risico is ingecalculeerd. Ik wil niet dat vissen bij eventuele lijnbreuk lang opgescheept zitten met een stuk lijn, dat er nu en dan een vis af rolt neem ik op de koop toe. Dit gebeurt vooral bij kleinere wildere vissen.
Bij vertrek voer ik weer heel verspreid een emmer boilies. Eerst maar weer eens wat vissen proberen te lokken en dan volgende week nog maar een keer kijken of er wat te halen valt! Ik moet nog even prakkiseren over mijn onderlijnen, of ik de aanpassingen een tweede kans geef of niet. Volgende week meer daarover. Ik spreek u dan weer, tot later!