Hoi! Vlak voordat ik noodgedwongen een voer- en vispauze moet inlassen wordt er nog snel even gevist. Vissen stond aanvankelijk voor donderdagavond op de planning, maar door omstandigheden komt het beter uit als ik een dagje eerder ga, op woensdag dus. Opnieuw liggen om negen uur ‘s avonds de beide hengels in en sta ik tot mijn kruis in het donkere water te wachten op wat komen gaat. Als een klein uurtje later de beetmelder begint te piepen weet ik nog niet dat mijn zwaarste vis ooit zich zojuist gemeld heeft.
Maandagnacht na de vorige keer vissen had ik bij vertrek ruim 6 kilogram grote boilies verspreid achtergelaten op mijn stek. Dinsdagavond voerde ik nog eens een zelfde hoeveelheid. Nu ik een dag eerder ga vissen loop ik een risico. Normaliter zou ik een dag voor het vissen net wat zuiniger voeren, maar dat gaat niet meer nu ik last- minute besluit een avond eerder te gaan vissen. Wat er gisteren in is gegaan kan ik niet meer veranderen. Vanavond is het daarom alles of niks. Als er nog voer ligt van gisteren vis ik mogelijk voor niks, als het opgegeten is ga ik goed vangen. Zo simpel is het.
Na tien minuten komt al een eerste aanbeet. De vis schiet meteen los. Ik vermoed dat het kleine karpers zijn die de grote aasboilie wel pakken maar waarbij de haak buiten de bek blijft bungelen. Ik maak me nog niet druk. Als het aas zo snel gevonden wordt is het voer weg. Grote vissen haken zich beter. Er komen zeker meer kansen!
Kwart voor tien kondigt de volgende aanbeet zich aan. Dit keer gaat alles goed. Ik trek de hengel krom op een zware massa in de verte. De vis pakt een paar meter lijn en valt dan stil. Met geduld krijg ik er beweging in. Het voelt enorm zwaar, maar meter voor meter komt de vis dichterbij. Pas voor de kant laat de karper even zien dat er wel pit in zit. Gelukkig gaat alles goed en met één keer scheppen heb ik de vis in het net. Binnen! Ik heb al lang gezien dat het een grote vis is, met een enorme pens. Die is tonnetje rond! Mijn tweede hengel draai ik snel binnen. Ik wil rustig wat opnames maken en wegen en meten en heb geen zin in aanbeten tijdens dat proces.
Als ik een paar tellen later de dikke pens van de karper op de mat zie weet ik zeker dat ik weer een dertiger heb. Mijn derde dertiger op rij! Jaren vang je er geen één en nu heb ik er drie in 8 dagen!
89 centimeter geeft het meetlint aan. Dit getal is bij benadering, met zo’n bolle vis is het lastig om de lengte te bepalen. Over het lijf heen meten resulteert sowieso in teveel centimeters en dus moet ik onderlangs, maar met zo’n dikke buik valt ook dat niet mee.
Met mijn digitale weger wil ik de vis wegen, maar de vis schuift als ik hem wil liften naar voren in de sling. Snel leg ik de vis weer neer. Ik schuif de vis weer naar het midden van de sling en ben dan mijn weger kwijt. Onder water zie ik een blauw schijnsel. Shit, daar ligt ie, op de bodem. Het ding is vast niet waterdicht. Als ik de weger heb opgevist klopt dat. Dan maar de grote weegklok uit de tas. Gelukkig heb ik deze bij me.
Even op nul stellen, weigh sling er aan, wegen, 19.2 kilogram! Na aftrek van 1.4 voor de weegzak blijft 17.8 kilogram over. Snel nog eens wegen, ja, opnieuw een streepje boven de 19! Eindelijk na zoveel jaar een nieuw persoonlijk record! Mijn blijdschap is op de foto’s goed te zien. Een prachtige dikke vis, en alles ging van een leien dakje!
Ik meen het patroon van de schubben bij de staart te herkennen, deze staart met drie schubben op een rijtje heb ik eerder gezien. Ook dat is leuk, het is dan waarschijnlijk een Weesper vis. De vis mag weer zwemmen en ik orden mijn stek. Aan beide hengels komt een nieuw onderlijntje en ik vaar het spul weer uit. Wie weet komt er meer. Hoewel de dikke karper duidelijk gele ontlasting op mijn mat heeft achtergelaten en waarschijnlijk bomvol boilies zit kan deze vis nooit in zijn eentje 6 kilogram boilies opgeruimd hebben.
In het vervolg van de avond vang ik nog drie vissen. De eerste, een schubkarper van 83 centimeter en waarschijnlijk een kilo of 9, en de laatste, een mooie spiegel van 71 centimeter en 7.6 kilogram mogen op de mat op de foto. De middelste van het stel, een klein schubje, fotografeer ik in het net.
karper 2, 83 centimeter
De vierde, een spiegelkarper van 71 centimeter
Tussendoor vang ik deze kleine schubkarper, deze mag in het net op de foto
Tijdens de dril van de spiegel moet ik nog met de kano te water. De vis is loeisterk en duikt verderop de kant in. Ik moet hem halen. Gelukkig gaat alles goed en kan ik met de vis in het net terug peddelen naar mijn stek voor een fotootje.
Overigens schieten er ook nog eens vier vissen los. Het is duidelijk dat kleinere vissen mijn aas wel pakken, maar met moeite, en dat de haak te snel prikt. Ik had dit al gezien bij de vangst van de kleine schubkarper en de tweede spiegel. Beide zitten buiten de bek gehaakt. Ik moet in ieder geval mijn onderlijnen wat verlengen, er moet iets meer speelruimte komen voor de vissen om het spul naar binnen te werken en voor de haak om in de bek naar beneden te draaien. Zestien centimeter onderlijn lengte is blijkbaar net te kort. Een volgende keer zal ik met 18 á 20 centimeter lange onderlijnen gaan vissen. Overigens zat de schub van 83 centimeter perfect midden in de onderlip gehaakt en zat ook de grote spiegel goed vast.
Bij vertrek even na middernacht laat ik weer een emmer voer in het water achter. De komende anderhalve week zit vissen er niet in, maar ik ben hier ook nog niet klaar. Nu en dan zal ik flink blijven voeren totdat ik ergens in oktober weer aan vissen toe kom. Wie weet wat er nog meer voor moois te halen valt!
Oh ja, beide spiegels zijn ondertussen gematcht. De grote vis is in 2012 uitgezet op de Vecht in Weesp, en ook de kleinere spiegel komt van de Vecht. Deze is in 2020 uitgezet bij Nederhorst den Berg. Hieronder de plankfoto’s.
Ik spreek u later weer, tot dan!