Samen met vismaat Mike was het plan om ons helemaal scheel te vangen aan grote karpers. Dat lukte niet. Wel ving Mike een nieuw record. Daarover in het volgende verslagje meer!
Drie dagen werd er gevoerd, eigenlijk een beetje de standaard aanpak. Ik had besloten mijn voer wel wat dieper te strooien, ik krijg de indruk dat de rietkant vooral kleintjes oplevert. Iets verder uit de kant dus strooi ik mijn voer. Rond half zes liggen de hengels in. Slechts één aanbeet krijg ik in de volgende vier uren. De wildebras schoot weer los.
Mike had twee keer een gierende aanbeet. Bij de eerste voelde hij geen weerstand toen hij de hengels pakte. De tweede leverde een brasem op. Tenminste dat was de indruk, totdat de vis zich liet zien. Dit was helemaal geen brasem, maar een giebel! Ik heb er zeker al dertig jaar geen meer aan de lijn gehad, voor Mike was het zelfs een nieuw persoonlijk record. Hij had nog nooit eerder een giebel gevangen.
De lengte zal zo’n 45 cm geweest zijn. Een mooie visje en toch weer iets speciaals op de kant!
Over het gebrek aan karper-aandacht kunnen we slechts gissen. Uiteindelijk houden we het er op dat de weersomslag naar ineens 30 graden, windstil weer en alleen maar zon de vissen in de luierstand gebracht heeft. Mogelijk worden ze pas in de nacht actief en dan zijn wij al weer thuis. Het mag de pret niet drukken. Er is weer wat kleur op de kaken en die vissen vangen we dan een volgende keer wel!
Op de terugweg kwam ons nog een grote kreeft tegemoet gescharreld. Deze mocht snel even op de foto.
Tot later!