Hoi!! Twee keer ging ik vissen en ving niks, maar toen ik de derde keer wel stinkend naar vis thuis kwam werd het weer tijd voor een update op mijn blog.
De eerste twee mislukte pogingen waren vorige week donderdag en vrijdag. Ik plan mijn visserij een paar dagen van te voren en houd daarbij geen rekening met het weer. Ik heb doodeenvoudig niet de flexibiliteit in mijn agenda daarvoor. En dus ging ik vissen ondanks de slechte vooruitzichten.
Nestje van een fuut, de vogel ging er even af toen ik langs peddelde.
Dit keer pakte dat zoals verwacht slecht uit. Ineens bijna 10 graden kouder, dan valt alles stil. Daarbij een non-stop miezerregen en stevige wind uit het noordwesten. Koud nat en onaangenaam. Donderdag dus geen aanbeet.
Nat.
Dan ga je vrijdag toch nog een keer zij mijn eega slim. Zo geschiedde. Nu was de wind west en iets rustiger en bleef het droog. Maar nog steeds fris. Helaas ook nu geen aanbeten. Na drie uurtjes gaf ik er de brui aan. Mijn visspullen waren wel weer even gelucht en de zonsondergang was mooi.
Ook op dag twee werkeloos.
Ik kan fantaseren over wat de oorzaak was, maar soms moet je het ook maar gewoon accepteren. Of het nou aan het weer, de voorbereiding of de stek lag laat ik in het midden. In het voorjaar is het vissen op karper nu eenmaal wispelturig.
Dag twee viste ik met een sneeuwmannetje. Op dit fotootje ziet u hoe dat er in ondiep water uitziet.
Na vier keer blanken op rij werd het wel weer eens tijd voor een succesje. En dus besloot ik na een paar dagen voorbereiding een stek waar ik meestal wel wat vang te bezoeken. Door wat slechte ervaringen op deze stek vermeed ik hem een tijdje, maar nood breekt wet.
Ook dit keer zat het me niet helemaal mee. Een vriendelijke oudere heer was net bezig zijn hengels op te ruimen toen ik arriveerde. Hij had een spiegeltje gevangen vertelde hij. “Daar onder de kant”. Hierbij wees hij exact naar de plek waar ik ‘s ochtends nog gevoerd had. Dat was er één minder die ik kon vangen. Gelukkig kreeg ik wel de foto en kon het spiegeltje gematcht worden aan een uitzetting.
Wat vervolgens ook tegen zat was dat ik mijn hengelsteunen thuis had gelaten. Uiteindelijk maakte dat niet zoveel uit. Met mijn hengels schuin omhoog tegen de tas kon ik prima de hengeltoppen in de gaten houden. Bij een aanbeet springen ze wel krom. Steunen en piepers zijn overbodige luxe als je kort vist en naast je hengels zit.
Exact anderhalf uur heb ik gevist. Toen kon ik er weer even tegen. Twee schubkarpers en een dikke winde lagen op de voerstek te wachten, trokken de hengel krom en mochten even snel op de foto.
De foto’s vertekenen een beetje, daarom zal ik de maten even geven. De winde was ruim 50 cm, de spichtige schubkarper 72 en de laatste vis 85 cm. Deze laatste heb ik ook gewogen en woog exact 10 kg.
Nu ik na vier blanks weer eens fatsoenlijke vissen gevangen heb kan ik er weer tegen. Snel weer terug naar de uitdagende stekken dus. No pain, no gain! Ik spreek u gauw weer, tot later!