Hoi! Op het werk zijn de strakste deadlines achter de rug. Dat geeft even wat ademruimte. Een verplichte vrije dag tussen Hemelvaartsdag en het weekend kun je dan nuttig invullen met klusjes maar soms moet er ook ruimte zijn voor ontspanning. En dus ging ik vissen. De twee avonden ervoor had ik met de kano al wat gevoerd. Drie stekken niet al te ver bij elkaar uit de buurt had ik van wat voer voorzien. Als ‘t vissen op de eerste stek niks opleverde kon ik na een paar uurtjes proberen gewoon naar de volgende stek gaan. Drie keer drie uurtjes moest dan toch wel wat opleveren?

Mijn kano weegt rond de 40 kilogram, en als ik hier nog eens 35 kilo aan visspullen bij in stop is er altijd de kans dat het lichte kanokarretje het begeeft. En dus ging ik eerder deze week nog eens kritisch door mijn visspullen heen. Dat scheelde zeker een kilo of 10 aan overbodige materialen. Zo kon een handvol lood thuis blijven, had ik vandaag ook geen paraplu nodig en besloot ik de rvs rodpod thuis te laten. Verder stopte ik zoveel mogelijk essentiële bagage in de fietstassen. Dat hoeft pas in de kano als deze drijft. Uiteindelijk was het geheel op de kar ruim 15 kg lichter. Dat fietste een stuk lekkerder.

Een stuk lichter

Na een relaxte fiets- en kanotocht kwam ik aan op stek 1. Geen kip te bekennen. Gelukkig, hier vist bijna nooit iemand, maar je zult net zien… Een half uurtje later was ik geïnstalleerd en lagen de aasjes te wachten. De linker onder de kant, de rechter op een hard plaatje dat ik eens ontdekte. Op dit water is er altijd het risico dat je aas in een waterplant hangt, maar op dit harde plaatje krijgen ze geen wortel aan de grond.

Geïnstalleerd

Het was na  ongeveer twee uurtjes dat ik besloot even snel het schepnet dat ik bij me had op te meten. Ik heb recent een prachtig oud exemplaar op de kop getikt en daarvoor een nieuw los net besteld. Dat nieuwe net meet maar liefst 115 cm tussen de armen. Had ik al verteld dat ik vrij optimistisch ingesteld ben? 

Ik was zo met het meetlint en mijn huidige schepnet aan het rommelen toen ik ineens de beetmelder hoorde razen! Er werd met vliegende vaart lijn afgetrokken! Een aanbeet! Snel pakte ik de hengel en plotseling stond ik een vis te drillen. Redelijk eenvoudig liet de vis zich dichterbij halen. Een hooggebouwde schubkarper liet zich even zien. Pas toen ik het zojuist opgemeten net in het water stak had de vis door dat het menens was. Met een noodgang vertrokken de meters lijn van de molen ondanks de toch niet heel kinderachtig afgestelde slip. Pas na een meter of 20 ging de vaart er wat uit. Ik kon weer opnieuw beginnen. Voorzichtig drilde ik de vis weer wat dichterbij en opnieuw probeerde ik deze boven mijn huidige 105 cm brede net te trekken. Opnieuw was de vis het er niet mee eens en het spelletje herhaalde zich. Al met al hield de karper me zo een kleine 10 minuten bezig. Steeds liet deze zich vrij gewillig meevoeren maar bij het net kwam er weer een uitval. Toen ik de vis uiteindelijk in het net had voelde ik toch wel een spanning van me afvallen. Dit soort vissen wil je niet verspelen!

Het meetlint had de geest gegeven. Vlug had ik het tijdens de aanbeet richting mijn vistas gegooid en daarbij was het metalen lipje afgebroken en was het lint in de behuizing geschoten. Niet echt belangrijk, het gewicht, daar ging het om. Exact 13 kilogram zwaar was de vis. Een prachtige edelschub en mijn grootste vis van het jaar tot nu toe!

Na retourneren bleek de onderlijn nog in prima staat en ook de boilie hing er nog perfect aan. Beide hengels werden opnieuw geplaatst en een beetje voer eromheen gegooid. Wie weet wat er na deze eerste aanbeet nog meer voor me in het vat zat!

Een half uur later volgde opnieuw een aanbeet. Ook dit keer had ik de razende baitrunner eerder door dan dat ik de ontvanger van mijn draadloze beetmelders hoorde. Deze dril verliep heel anders, de vis knalde als een bezetene naar rechts richting een rietkraag, bezorgde een dommelende meerkoet in die rietkraag zowat een hartverzakking en schoot toen als een raket weer de andere kant op. Duidelijk sneller en lichter. Al snel zag ik het, weer een schub maar dit keer zonder buik en met een flinke staart. Een sportman in een vissenlijf. 

Met 8.1 kg had deze atleet ruim minder massa maar zeker zo veel karakter als de eerdere vis. Het kleine haakje zat weer perfect in de lip en kon ik er zo uitplukken. Mijn rigjes werken uitstekend. Sinds de laatste aanpassing vorig jaar is er nauwelijks nog een vis losgeschoten. 

Nog anderhalf uur wachte ik op mijn eerste stek op een aanbeet, maar die bleef uit. Vier en een half uur op deze stek gevist en twee karpers, dat was een prima score.

Op stek twee, een stukje verderop, gooide ik de aasjes van beide hengels richting een rietkraag. Windkracht vier stond hier recht op deze kraag en daar houden vissen wel van. Zuurstof in het water en het warme oppervlakte water dat bij het riet wordt opgestuwd en naar beneden duikt. Daar moeten ze op af komen. En anders natuurlijk wel op de boilies die ik hier de afgelopen dagen gestrooid had. Ook eerder vandaag toen ik hier langs kwam had ik nog wat gevoerd.

Nog geen half uur lagen de beide hengels in toen de eerste vertrok. Ik zat naast de hengels en had deze meteen vast. Opnieuw was het een razendsnelle vis. In een paar tellen stak deze van de rietkraag over naar de tegenovergestelde oever en besloot daar tussen de rietstengels moeilijk te gaan liggen doen. Tegenwoordig vis ik met vrij dikke lijn, dus bang voor lijnbreuk ben ik niet snel. Zeker niet als vissen zoals deze vooral snel zijn maar niet heel zwaar. Al snel zat de vis in het net. Even twijfelde ik, maar maakte toen toch maar een fotootje op de mat. 

Na de vangst van deze vis ben ik nog anderhalf uur blijven zitten maar er kwamen geen aanbeten meer. Twee uur eerder dan van tevoren gepland ben ik weer naar huis gegaan. Tevreden over de relaxte visdag en de mooie vangsten en in de wetenschap dat stek drie onberoerd is gebleven. Hier zal ik de komende weken vast nog wel eens een poging wagen. Maar eerst heb ik nog wat andere plannen. Daarover een volgende keer meer. Tot later!

ps de vogels in de header kwam op een gegeven moment overgevlogen. Uit de losse pols richtte ik de camera en drukte af. Het resultaat is best acceptabel…

vorige bericht    volgende bericht