Ik had een droom. Ik zou gaan huishouden op de Vecht. Oh, wat zou ik een dikke karpers gaan vangen. Het ging helaas wat anders dan gehoopt… Lees mee voor een verslag met een traan en toch ook wel leuke momenten.

Ik had een stek op de Vecht op het oog. Vorig jaar had ik hier ook al rondgekeken en alleen de bevisbaarheid vanaf de kant vormde een probleem. Op de beoogde plek stonden enkele dikke dukdalven en andersoortige palen, op de kant een enorme boom met takken tot diep in het water. Ik twijfelde of ik hier met goed fatsoen een hengel kon uitgooien en of de kans een gehaakte karper te landen reëel was. Toch besloot ik na uitgebreid peilen (ja echt!) en tegen beter weten in te gaan voeren. De stek had alles en ik hoorde onlangs dat hier vanuit een bootje in het verleden enkele megasnoeken van ruim boven de 1.20 meter gevangen waren. Een prima stek voor grote vissen dus.

prima stek voor grote vissen

Op vrijdagavond na twee dagen voeren ben ik met de kano de stek toch ook maar even vanaf het water gaan verkennen. Voordat ik nog meer zelf gedraaide boilies de sloot in zou mikken wou ik toch wel mijn visplan concreet hebben. Ik hoopte een ondiepe oeverzone tussen het riet te vinden vanwaar ik de vissen buiten bereik van dukdalven en boom zou kunnen drillen en landen. Helaas pakte dat niet goed uit. Bijna anderhalve meter water stond er vlak voor de rieten en dit maakte daar vissen onmogelijk. Van alle kanten heb ik het bekeken en overdacht maar de conclusie was even simpel als hard. Het zou niet verstandig zijn hier te gaan vissen. Ik had dit van te voren moeten uitzoeken maar helaas. De koe in de kont kijken heeft geen zin, volgende keer moet ik dit beter aanpakken.

Zou dit wel een goede stek zijn?

Is het dan allemaal kommer en kwel? Nee natuurlijk niet! Als de inzet omhoog moet wordt de voldoening alleen maar groter als er straks zo’n stevig gevulde graat op mijn onthaakmat ligt. Dit motiveert mij alleen maar meer! Voor het karpervissen op de Vecht is de opdracht nu helder: vind een stek waar karpers graag komen en vissers kunnen vissen. Eventuele tips mogen via de contactpagina op deze site met me gedeeld worden.

Natuurlijk ben ik ook niet bij de pakken gaan neerzitten. Bij gebrek aan karpervisstek ben ik er op zaterdag maar weer met het spinhengeltje op uit geweest. Onderweg kwam ik een ontzettend mooi maar ook ontzettend dood beestje tegen. Snel even wikipedia geraadpleegd op de GSM en volgens dat medium is dit een ringslang. Kenmerkend zijn de gele vlekken net achter de kop. Er schijnen er nogal wat te zijn rond Amsterdam, maar ik had er nog nooit één gezien. 

ringslang road-kill

typerende vlekken op de kop

Na het bewonderen van dit mooie beestje, het slaan van een paar kruisjes, het murmelen van wat weesgegroetjes en het maken van de bovenstaande morbide foto’s heb ik het kadaver achter gelaten en ben doorgefietst naar de Gaasp.  Aldaar heb ik mijn favoriete spinnertje aan de lijn gebonden en heb op de voor mij typerende manier strategisch hier en daar wat staan gooien. Eerst ving ik een paar baarsjes, en toen ineens, net voorbij de molen, schoot een snoekje tussen de waterplanten vandaan op het spinnertje. Van de baarsjes heb ik geen foto’s gemaakt. Het formaat van de visjes stond niet in verhouding tot de hoeveelheid Mb’s die ze op de mediakaart zouden innemen. Het snoekje mocht wel even poseren. Een prachtig visje dat snel weer terug mocht het water in.

De Gaasp op zaterdag

Snoekje met Ondex spinnertje in betere dagen

Zondag

Op zondag hoopte ik op revanche en een dikke droomsnoek. Ik was naar het Fort Uitermeer gefietst om aldaar de Vecht te bevissen met mijn spinhengeltje.  Helaas zeilde op een gegeven moment mijn favoriete spinnertje bij een ongecontroleerde worp het riet in en begaf de draad het toen ik deze wou lostrekken. Terwijl ik de tranen uit mijn ogen veegde vanwege dit verlies en een nieuw onderlijntje probeerde aan te knopen kwam een man aanlopen. Zo te horen had de kerel last van een flinke verkoudheid. Wat hij ook had was een indrukwekkende lading baitcasters onder zijn arm. Nadat ik hem al knopend vriendelijk groette ging deze knul tot mijn oprechte verbazing doodgemoedereerd al snotterend en niezend vlak voor mijn neus staan werpen met zijn kunstaas.  Ik overwoog de flapdrol een zetje te geven maar de knakker had geluk, ik kon me inhouden. Tenzij hij hier meeleest zal hij nooit weten welk een onheil hem bespaard bleef.

Toch wel trots op mijn geëtaleerde zelfbeheersing wandelde ik naar een stek een kleine kilometer verderop in de bubbelsloot. Wat een genot, geen visser meer gezien. Enkele baarsjes grepen mijn spinner maar die mochten zonder poespas weer zwemmen.Tot twee maal toe zag ik een mini-snoekje mijn kunstaas volgen tot vlak voor mijn voeten. Helaas grepen ze allebei niet toe. Een wat groter exemplaar dat zich even later op het blik stortte schoot tot mijn verdriet bij de kant weer los. Exact op tijd om de tweede helft van Ajax online te volgen was ik weer thuis. Geen snoek gevangen maar wel weer een paar speciale ervaringen rijker.

Maandag

Driemaal is scheepsrecht, toch? Om de serie vis-activiteiten vol te maken heb ik daarom besloten op maandag ook nog maar even te gaan gooien met kunstaas. De brug bij de Maxis was dit keer het jachtterrein. Dat ik niet de enige ben die hier soms vist bleek bij aankomst. Een kleurrijk stuk kunstaas hing macaber te bungelen aan een dukdalf. Een voorteken voor wat komen ging?

kunstaas kerkhof

In korte tijd grepen twee baarsjes mijn kunstaas. De grootste daarvan werd even op de digitale filmrol vastgelegd. Het blijven prachtige vissen!

Maxis baars

Toen ik daarna kort na elkaar eerst een spinner kwijtraakte aan een onzichtbaar obstakel in het water en twee minuten later mijn favoriete plugje aan een rietpol besloot ik huiswaarts te keren. Mijn geluk was op.  Mijn geduld ook. En mijn onderlijntjes trouwens ook.

Komende week eerst maar wat geduld opsparen, een paar klavertjes vier zoeken, of een hoefijzer. En dan maar weer even naar de hengelsport zaak voor wat onderlijntjes en een paar nieuwe spinners. En natuurlijk ook nog een stek vinden om te gaan karperen. Een drukke week, ik heb er zin in! Tot later!