Hoi!. Afgelopen zondag heb ik ‘s avonds nog een paar uurtjes op 1 van mijn voerplekjes doorgebracht. Uiteraard mag een visverslag niet ontbreken. Druk snel op lees verder en lees over hoe ik een vloek afriep over mijn eigen visdag.

Het verslagje begint op zaterdag. Tijdens een fietstochtje naar IJburg wijst mijn vriendin me op een overstekend monster. Tenminste dat zou het geweest zijn als het dier drie meter groter was geweest. Nu was het gewoon een schattig padje van een centimeter of 5. Een fotootje mag natuurlijk niet onbreken. Het beestje poseert geduldig voor me.

Poserend monstertje

Na een heerlijke tapas maaltijd voerde ik tijdens de terugweg wat boilies op twee van mijn stekjes, deed nog een biertje in café het Helletje en vertelde mijn vriendin over mijn visplannen voor de volgende dag. Ook barman Pieter is altijd geïnteresseerd in karpervisavonturen. Trots vertelde ik over mijn score van de afgelopen maand en noemde ook nog even terloops dat ik dit jaar nog geen losschieter had gehad. Geschrokken reageerde mijn vriendin: “Klop jij eens even snel af”. Ik lachte het weg. Ongetwijfeld beïnvloed door de lekkere biertjes die Pieter voor me neerzette dacht ik dat ik de wereld aan kon. Had ik maar geluisterd.

Het visverslag

Afijn, zondagavond dus. Het was tegen 7 uur dat beide hengels inlagen. Uiteraard beide voorzien van een verse Oranje Boilie. Voor de zekerheid had ik ook nog twee nieuwe rigjes eraan geknoopt. Met zorg geknoopt, met nieuwe vlijmscherpe haakjes en nieuwe wartels.  Een perfecte voorbereiding, tenminste dat dacht ik…

Rond half 8 nam ik wat gepiel aan mijn rechter hengel waar. Geen echte run maar er zat duidelijk wat aan de haak. Nadat ik de hengel ter hand had genomen bleek dat het hier om een flinke winde ging. De vis was zo’n 60 centimeter en mocht na een snelle foto weer zwemmen.

Winde van zo’n 60 cm

Een keer een andere vis is niet erg, maar ik hoopte natuurlijk op een karper. En die kwam!.

Het was zo rond half negen dat ineens weer de rechter hengel krom knalde. Snel greep ik de hengel. Bijna vier meter carbon boog meteen tot in het handvat. Ik dril stevig op deze stek. Ik weet niet wat er allemaal op de bodem ligt en een stukje verderop staan ook wat angst-inboezemende palen in het water. Ondanks dat de slip bijna dicht staat weet de vis er langzaam wat meters lijn af te trekken. Ik maak me nog geen zorgen maar geef de vis zo weinig mogelijk ruimte. De woedende rukken maken duidelijk dat het hier om een flinke vis gaat. En dan ineens slaat het noodlot toe. De hengel springt recht. Snel draai ik de lijn op in de hoop dat de vis op me af is gezwommen. Diep in mijn hart weet ik wel beter. Als even later het lood over het water naar me toe stuitert is de boodschap helder. De vis is los.

Bij inspectie blijkt dat de punt van mijn haak krom is. Ik weet natuurlijk niet wanneer dit gebeurd is. Na de vangst van de winde heb ik de haak nog bekeken en niks raars gezien. Misschien daarna bij het inleggen een mosseltje geraakt? Waarschijnlijk heeft de haak vervolgens, door het kromme puntje, slechts oppervlakkig wat weefsel gepakt en zich niet stevig in de lip van de karper genesteld. Balend knoop ik een nieuw onderlijntje aan en leg weer in. Het zijn altijd de grote vissen waarbij het misgaat…

Ik heb nog even, misschien komt er kans op revanche.

De volgende anderhalf uur blijft het stil. Mijn plan is om tot kwart voor 11 te vissen. Het is een rond half 11 als ineens een piepje uit mijn rechter beetmelder komt. Aangezien ik met een verticale boltrig vis waarbij de lijn van mijn lood recht omhoog gaat naar een flinke dobber en vandaar naar mijn hengel, kan dit gebeuren. Een geïnteresseerde vis gaat met de kop naar beneden naar het voer, raakt de lijn even en dat resulteert in een piep. Scherp als een mes zit ik daarna naast mijn hengel. Drie minuten later zie ik de dobber onderduiken en ik hoor weer een piep. Snel pak ik de hengel en haal deze achterover. Even voel ik weerstand en dan ineens niets. Terwijl mijn dobber bovenkomt draai ik een los wapperend stukje lijn binnen.

Wat er is gebeurd is voor mij nog steeds een raadsel. De lijn is anderhalve meter boven het lood tussen de stuitjes doorgesneden. Aangezien dit ook meteen anderhalve meter boven de bodem is snap ik er geen bal van. Hier bevindt zich behalve water niks. Ik heb wel een paar keer een snoek zien jagen op een paar meter van mijn aas. Zou deze het kleine witte stuitje onder mijn dobber gepakt hebben en daarbij de lijn doorgebeten?

De dobber kan ik gelukkig weer uit het water vissen. Over het aas maak ik me weinig zorgen. Ik vis zonder weerhaak dus een vis zal, mocht deze zich haken, de haak ten allen tijde weer kwijt raken. Met een hoofd vol vragen besluit ik dan maar op te ruimen. Vandaag heb ik mijn kansen verprutst. Had ik maar meteen afgeklopt.

Ondertussen zijn mijn knokkels beurs van het trommelen op ongelakt hout. Dit overkomt me niet nog eens. Vanavond ga ik natuurlijk Ajax kijken, maar later in de week neem ik revanche. Hopelijk krijg ik dan een herkansing op een dikke vis. U hoort van me! Tot dan!